دلتنگی برای آن صدای نرم و نمکین

بهروز رضوی
گوینده رادیو و تلویزیون و بازیگر
حمید عاملی از همکاران رادیویی من بود. شاید قدمت همکاری ما به 50 سال می‌رسید. از ابتدا که من وارد رادیو شدم از همان سال‌های 51 که همکاری من با رادیو بیشتر شد با حمید عاملی آشنا شدم. به طور کلی می‌توان گفت که آن مرحوم یک شخصیت فرهنگی بود. سوای کار رادیو و قصه‌گویی که برای کودکان داشت خودش به تنهایی تعداد زیادی داستان کودک نوشته بود. اما کار مهم او احیای بسیاری از قصه‌های قدیمی بود. او در جایگاه قصه‌گو و گوینده رادیو قصه‌ها را بازنویسی کرده و در اختیار مردم قرار داده بود و البته از سوی مخاطبان، کودکان و نوجوانان از این کتاب‌ها استقبال هم می‌شد. دست به قلم بود و آثاری هم از او به یادگار مانده است. او عاشق کارش بود به همین دلیل بعد از انقلاب هم او این فعالیت‌ها را در ارتباط با نشر کودکان ادامه داد و همچنان در این حوزه فعال بود. خیلی رادیویی بود و قصه‌گویی و گویندگی برای رادیو جزو ذاتش شده بود. سوای شخصیت انسانی او هم لحن و بیان خوبی داشت در ادای قصه‌ها و روایت‌هایی که می‌خواند هم حسن سلیقه داشت، هم در انتخاب موضوعات بسیار هوشمندانه رفتار می‌کرد. یادش بخیر خیلی آدم دل زنده و شوخی بود و در عالم رفاقت روزگار خوشی در کنارش داشتیم. او گذشته از گویندگی در رادیو بازیگری هم می‌کرد. قبلاً نقش سرگروهبان والش را بازی می‌کرد که معاون جانی دالر بود و برای خودش داستانی داشت. او در نمایش‌های رادیویی هم بازی می‌کرد. چون صدای قابل انعطافی داشت و خیلی صدای مهربانی بود. هم گویندگی و هم بازیگری می‌کرد.  بعد از مرحوم صبحی که ظهرهای جمعه قصه می‌گفت، حمیدعاملی چون لحنش بسیار شبیه به مرحوم صبحی بود، قصه می‌گفت. همین شباهت لحن باعث شد که اجرای این برنامه را به عهده بگیرد. خیلی لحن شیرین و صمیمی و بی‌تکلفی داشت و با ادبیات رادیو آشنا بود. سال‌های سال برای رادیو نوشت و گویندگی کرد و در نهایت هم رخت از این جهان بربست.