به میان شما آمدیم!

بخوان، ایران بخوان






مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران با ورود به قرن جدید بیش از ربع قرن حیات خود را پشت سر می‌گذارد؛ روزنامه‌ای که در اول بهمن سال 1373 روی کیوسک مطبوعات رفت ولی شکل‌گیری ساختار تحریریه آن برای انتشار یک روزنامه جدید با نگاهی نو به مسائل داخلی و خارجی از سال 1372 آغاز شد، روزنامه‌ای که با هدف ایجاد پل ارتباطی و رسانه‌ای بین دولت و مردم و مردم و دولت شکل گرفت؛ سیاستی که درطول همه این سال‌ها محور اصلی روزنامه و مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران بوده است؛ روزنامه‌ای که تلاش می‌کند هم صدای مردم باشد و هم مسئولان.
«فریدون وردی نژاد»، بنیانگذار مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران و حسین الهامی نخستین سردبیر روزنامه بودند که با همکاری تیمی قوی از روزنامه نگاران با تجربه و جوان، روزنامه ایران را بنا گذاشتند؛ در تیم اولیه روزنامه، نام‌هایی همچون مجید رضاییان، احمد توکلی، بهروز بهزادی، محمد بلوری، نوشیروان کیهانی‌زاده، منصور تاراجی و... دیده می‌شد و همین باعث شد که روزنامه ایران مبدأ سرآغازبسیاری از تحولات نوین در مطبوعات ایران باشد.
فریدون وردی‌نژاد سال 1397 در مراسم شماره 7000 روزنامه ایران، خاطره‌ای از روزنامه ایران تعریف کرد و گفت:«وقتی چشمم به لوگوی روزنامه افتاد یاد لحظه‌ای افتادم که می‌خواستیم برای روزنامه نامی انتخاب کنیم. پیشنهاد من به مرحوم آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی «ایران» بود ،اما ایشان گفتند که این نام برای شما مشکل آفرین می‌شود. پس از آن نزد رهبر معظم انقلاب رفتم. ایشان فرمودند اسم «ایران» هوشمندانه است و من حمایت می‌کنم. خط آن را هم نستعلیق قرار دهید. علی لاریجانی، احمد مسجدجامعی و مهندس مصطفی میرسلیم حمایت‌های زیادی کردند تا «ایران» تبدیل به مؤسسه‌ای بزرگ شود و روزنامه‌های الوفاق، ایران دیلی، ایران ورزشی، ایران سپید، مجله ایران آذین و سالنامه را منتشر کند. روزنامه ایران با هدف روان‌سازی گردش اطلاعات بین حکومت کنندگان و حکومت شوندگان، ایجاد شفافیت بیشتر، جداسازی اطلاع‌رسانی از پروپاگاندا و تبلیغات سیاسی، مسئولیت‌پذیری بیشتر کسانی که در دستگاه‌های اجرایی کار می‌کنند و گفت‌و‌گوی بیشتر میان دولت و ملت ایجاد شده است.»
همچنین محسن میرزایی از روزنامه نگاران پیشکسوت هم درباره شکل‌گیری روزنامه ایران گفته است: «من بعد از ۱۴ سال به ایران برگشتم و به‌ دلیل تجربه روزنامه‌نگاری که داشتم آقای حسین الهامی که سردبیر روزنامه ایران بود با من تماس گرفت و خواست  در روزنامه‌ ایران که قرار بود تازه تأسیس شود همکاری کنم؛ در ابتدا جواب من مثبت نبود، اما فکر کردم و با ایشان تماس گرفتم و کار را شروع کردم؛ در آن زمان بودجه‌ای نبود و یک ساختمان متروکه برای روزنامه ایران در نظر گرفته شده بود. فریدون وردی‌‌نژاد با فکر و بزرگ‌منشی،  روزنامه ایران را شکل داد و تمام تعصبات خود را کنار گذاشت. او حتی آقای منصور تاراجی را با اینکه فکر متفاوتی داشت به‌عنوان همکار خواست و حتی بارها پشت اش ایستاد. بنابراین روزنامه ایران با وردی‌نژاد به یک روزنامه درجه یک تبدیل شد و این مسأله آسان نبود، به‌دلیل اینکه روزنامه‌های رقیب در اوج بودند.»
اولین شماره روزنامه ایران با تیتر «به میان شما آمدیم!» روی کیوسک رفت؛ در سرمقاله اولین شماره روزنامه نوشته شده:«امروز مهم‌ترین مسأله انسان‌ها چیست؟ مسأله به‌سادگی این است: در عصری دو گانه زندگی می‌کنیم. از یک سو آدمی در مسیر تکامل دانش و تکنولوژی به جایی رسیده است که مرزها و دیوارها دیگر مفهوم و معنای دیرین را ندارند و هیچ کشوری آن حصن حصین گذشته‌ها نیست. جهان برای همگان تنگتر و کوچکتر شده است، یعنی همان که دهکده جهانی اش می‌نامند و از سوی دیگر در این دهکده عصر انفجار اطلاعات، آشکارو ناآشکار، همان قواعدی حکمفرما و جاری است که در دهکده‌های عصر حجر بود، یعنی «یاسا»ی زورمداری و قلدری. براستی در این جهان بدآیین و کژآیین زندگی می‌کنیم. چه باید کرد؟ گله و شکوه از چرخ گردون دردی دوا نخواهد کرد؛ می‌باید سلاح‌های دیرین جهان را تیزتر کرد؛ سلاح کاری و کارآمد مردم در طول تاریخ فرهنگ بوده است.»



آدرس مطلب http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7519/16/563463/0
ارسال دیدگاه
  • ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
  • دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
  • از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
  • دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
captcha
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
ویژه نامه ها