اختلاف اوقاف و منابع طبیعی بر سر درختان صنعتی در بابل

ایران زمین - قطع درختان دست‌کاشت صنوبر توسط منابع طبیعی به اعتراض شورای روستای اشدیک بابل منجر شد. شورای روستا این منطقه را وقف می‌داند. اما مسئول حقوقی اداره کل منابع طبیعی مازندران به «ایران» می‌گوید: «ملی بودن این اراضی توسط منابع طبیعی اخذ شده است اما اگر شورای روستا و اوقاف اعتقاد بر وقف بودن آنها دارد بر اساس قانون به شعب ویژه دادگستری مراجعه کنند.» صنوبر دست کاشت از گونه‌هایی است که برای بهره‌برداری در صنعت چوب توسط منابع طبیعی کاشته می‌شود. منابع طبیعی درختان دست کاشت را راهی برای جلوگیری از تخریب جنگل بکر و تأمین نیاز صنایع چوبی می‌داند.
کیان محمدزاده عضو شورای اسلامی روستای ادملا بندپی هم به مهر می‌گوید: «جنگلبانی بندپی شرقی اقدام به فروش بخشی از درختان موقوفه کرده که دارای سند و پلاک ثبتی است. دادگاه بخش بندپی قبلاً اعلام کرده بود منابع طبیعی حق ندارد درختان این موقوفه را قطع کند اما جنگلبانی تمکین نکرده و اقدام به قطع درختان کرده است. او با بیان اینکه از بزرگان شنیده‌ایم این منطقه وقفی است و سند دارد و جزو موقوفات به‌شمار می‌رود، می‌گوید: اینکه جنگلبانی درختان را قطع می‌کند نمی‌دانیم بر چه اساسی است و هیچ‌گونه هماهنگی با اداره اوقاف نداشته‌اند و این مسأله حتماً باید توسط مسئولان و نهادهای نظارتی بررسی شود. اهالی این روستا هم اعتقاد دارند که عواید این زمین‌ها باید به روستا برسد. محمدی رئیس اداره اوقاف و امور خیریه بابل در گفت‌و‌گو با مهر می‌گوید:«مرتع اشدکت از موقوفات مشهور منطقه بندپی شرقی به‌شمار می‌رود که ششدانگ آن برابر شیاع و شهرت محلی حدود ۳۰۰ سال پیش وقف شده است. سالیان متمادی در این مرتع کشاورزی صورت می‌گرفته و عمل به وقف نیز می‌شده است.
فضل‌الله‌پور رئیس اداره حقوقی منابع طبیعی مازندران به «ایران» می‌گوید: «ما بر اساس سوابق ملی منابع طبیعی در زمان اخذ سند آگهی دادیم اما هیچ‌کس اعتراضی نکرد. ملی بودن این مرتع قطعی است.» او درباره روال قانونی ملی شدن اراضی جنگلی و مرتعی می‌گوید: «برای تشخیص وضعیت عرصه‌ها طبق قانون و برای تعیین وضعیت ملک در روزنامه‌های کثیرالانتشار آگهی داده می‌شود و کسی که ادعای مالکیت دارد می‌تواند اعتراض کند. کل اراضی با این روند ملی می‌شوند. درباره مرتع اشدکت هم همین اتفاق افتاده است.» او درباره قطع درختان صنوبر منطقه هم می‌گوید: «درختان به رشد کامل رسیده بودند و اگر قطع نمی‌شدند، خشک می‌شدند.»