آنچه جهان از «جو بایدن» می‌خواهد

مترجم: بنفشه غلامی/ «جو بایدن»، رئیس جمهوری منتخب امریکا، روز 20 ژانویه (اول بهمن ماه)، در حالی وارد کاخ سفید می‌شود که سایه سنگین ویرانی‌های «ترامپ» در سیاست داخلی و خارجی امریکا را بر برنامه‌های خود خواهد دید. اما این مانع آن نمی‌شود که سران جهان انتظارات خود را از او دنبال نکنند. سایت مجله «اکونومیست» در مقاله‌ای مفصل به انتظاراتی که سران جهان از «جو بایدن» و حضور او در کاخ سفید طی 4 سال آینده دارند، پرداخته است.
بنابر این مقاله، در نگاه به فهرست درخواست‌های کشورهای مختلف از «جو بایدن»، دو مسأله وجود دارد که مورد درخواست همه کشورها است. اولین درخواست، بازگشت امریکا به «توافق آب و هوایی پاریس» است که البته خود «بایدن» هم چه در جریان تبلیغات انتخاباتی اش و چه پس از پیروزی، تعهدش را به آن اعلام کرده است. دومین مسأله، مسأله «سلامت» است. «ترامپ» در ماه جولای خروج امریکا از سازمان جهانی بهداشت را که اصلی‌ترین نهاد مبارزه با بیماری‌های همه گیر از جمله کرونا است، اعلام کرد. این اقدام با توجه به اینکه امریکا سالانه 15 درصد بودجه این نهاد جهانی را تأمین می‌کند، می‌تواند بسیاری از تلاش‌ها در جهان در جهت مبارزه با کرونا را بی‌اثر بگذارد. در این مورد هم «بایدن» پیشاپیش اعلام کرده، به محض ورود به کاخ سفید، بازگشت امریکا به سازمان جهانی بهداشت را اعلام خواهد کرد. اما جدا از این دو خواسته که مطالبات جهانی مشترک محسوب می‌شود، سران هر کدام از کشورها درخواست‌هایی در جهت منافع کشور خود دارند.
آسیایی‌ها از «بایدن» چه می‌خواهند
چین: دولت چین با تأخیر پیروزی «بایدن» را به او تبریک گفت و رسانه‌های چینی نیز با احتیاط خبر پیروزی وی را پوشش دادند. با این حال روزنامه «گلوبال تایمز» چین، «بایدن» را دوست قدیمی چین خواند. البته ممکن است چین از سیاست‌هایی که «ترامپ» در پیش گرفت و باعث کاهش نفوذ امریکا و افزایش قدرت چین در جهان شد، خوشحال باشد. اما سیاست‌های ناپایدار «ترامپ» را آزار دهنده می‌دانست. از همین رو امیدوار است، «بایدن» سیاست‌های با ثباتی داشته و نسبت به مسائلی که برای پکن حساسیت برانگیز است، همچون تایوان، با احتیاط بیشتری رفتار کند. چین همچنین خواهان برقراری روابط تجاری کمتر متزلزلی با امریکای «بایدن» است.
هند: «نارندرا مؤدی» از اولین رهبران جهانی بود که به «بایدن» و معاون او، «کاملا هریس» که هندی تبار است، برای پیروزی‌شان تبریک گفت. انتظار می‌رود، روابط هند و امریکا در دوره «بایدن» همچون دهه گذشته خوب باشد. زیرا همان طور که «اشلی تلیس» رئیس اندیشکده «کارنگی برای صلح» نوشته است: «امریکا بدون هند نمی‌تواند توازن منطقه‌ای در برابر چین ایجاد کند.» با این حال وب سایت متعلق به کمپین «بایدن» در طول مبارزات انتخاباتی وی، نارضایتی خود را از اقدامات هند در قبال مسلمانان این کشور اعلام کرده بود.
ژاپن و کره‌جنوبی: هم «یوشیهیده سوگا»، نخست‌وزیر جدید ژاپن و هم «مون جائه این»، رئیس جمهوری کره‌جنوبی، امیدوارند به‌عنوان متحدان قدیمی امریکا در شرق آسیا روابط متعارف تری با امریکای «بایدن» داشته باشند و روابط تجاری بهتری با واشنگتن برقرار کرده و پول کمتری بابت استقرار نیروهای امریکایی در کشور خود بپردازند.
نگاه سبز اروپا به «بایدن»
اتحادیه اروپا: در دوره ریاست جمهوری «ترامپ»، اروپا سال های دشواری را با امریکا سپری کرد و بیش از هر زمانی طرفدار ایده چندجانبه‌گرایی شد. اکنون نیز اروپایی‌ها انتظار دارند، «بایدن» با بازگرداندن امریکا به توافق
آب و هوایی پاریس، ممانعت از تضعیف سازمان تجارت جهانی و احیای برجام، در این جهت گام بردارد. یکی از اهداف و خواسته‌های کلان اتحادیه اروپا نیز این است که به مبارزه سلطه جویانه بین امریکا و چین کشیده نشود.
فرانسه: پاریس امیدوار است، امریکای «بایدن» ورود بیشتری به منازعات منطقه‌ای که امنیت اروپا را تحت تأثیر قرار می‌دهد، داشته باشد. برای مثال مانع اقدامات ترکیه در شرق مدیترانه شده و در جهت ثبات بخشیدن به لبنان و لیبی گام بردارد. اما شاید لازم باشد، «امانوئل مکرون» تیم «بایدن» را متقاعد کند که فرانسه او، خواهان ایجاد یک «خودمختاری استراتژیک» و ساخت ناتوی اروپایی نیست.
انگلیس: لندن امیدوار است، با توجه به آسیب‌های اقتصادی ناشی از برگزیت، امریکا روابط تجاری ویژه‌ای با این کشور برقرار کند. با این حال نگران آن است که اجداد ایرلندی «بایدن» کار دست انگلیس بدهند. رئیس جمهوری منتخب امریکا، پیشتر اشاره کرده بود که اگر انگلیس مرز سخت بین ایرلند شمالی و جمهوری ایرلند را دوباره بنا کند، بهتر است داشتن یک روابط تجاری مستحکم با امریکا را فراموش کند. اینکه «بوریس جانسون» دومین رهبر جهانی بود که در تماسی تلفنی به «بایدن» پیروزی اش را تبریک گفت، ناشی از همین نگرانی بود.
سران پوپولیست اروپا: برای پوپولیست‌های سراسر جهان، بودن «ترامپ» در کاخ سفید، شاهدی بود بر اینکه ایدئولوژی آنها جهان آینده را می‌سازد. از هم اکنون می‌توان گفت سران پوپولیست اروپا راه دشواری با «بایدن» خواهند داشت. یکی از آنها «ویکتور اوربان»، نخست‌وزیر مجارستان است که در طول مدت مبارزات انتخاباتی در امریکا آشکارا از «ترامپ» حمایت می‌کرد. همین طور است، وضعیت حاکمان لهستان و اسلوونی.
سایر نقاط جهان
سران خودکامه خاورمیانه نیز همانند سران پوپولیست اروپا دچار وضعیت پیچیده‌ای خواهند شد. آنها که آموخته بودند گناهان‌شان با اغماض «ترامپ» مواجه می‌شود، این امتیاز را از دست خواهند داد. از این پس محمد بن سلمان دیگر گفت‌و‌گوهای واتساپی خود با «جارد کوشنر» را پایان یافته خواهد دید. در آفریقا هم سران کشورهای فقیر امیدوارند که «بایدن» متوجه آنان باشد. آنها انتظار دارند، امریکای «بایدن» برخلاف امریکای «ترامپ» که آنها را فراموش کرده بود، آنان را دریابد و در اقتصاد دست آنها را بگیرد. همان طو رکه در امریکای مرکزی نیز سران کشورها امیدوارند، سایت‌های مهاجرتی «بایدن»، متفاوت از «ترامپ» باشد.