به سرراستی «مرگ»

وقتی می‌گوییم تا به‌حال شش هنرپیشه نقش جیمزباند را در سینما بازی کرده‌اند، باید بیفزاییم که دو فرد دیگر هم در این قالب جذاب فرو رفته‌اند اما در فیلم‌هایی که چون درجمع فیلم‌های فرانچیز 58 ساله و رسمی «007» قرار ندارند، لاجرم نمی‌توانند جزئی از این پکیج تلقی شوند. بر این اساس بری نلسون امریکایی در سال 1954 و در یک فیلم ساخته شده برای مدیوم تلویزیون اولین کسی بود که در قالب «باند» فرو رفت و این در اقتباسی از داستان‌ «کازینو رویال» صورت گرفت. کازینو رویال البته در سال 1965 در اقتباسی نیمه کمیک یک بار دیگر هم ساخته شد که وودی الن نیز در آن حضور داشت اما رسمی‌ترین و بهترین نسخه آن که در جمع 25 فیلم فرانچیز «007» قرار می‌گیرد، نسخه سال 2006 است که اولین فیلمی بود که دانی‌یل کریگ نقش این مأمور سریع و بی‌رحم را بازی کرد. وقتی تهیه «دکتر نو» اولین فیلم بلند و رسمی متمرکز بر کاراکتر جیمزباند در دستور کار قرار گرفت، برخلاف ایان فلمینگ خالق داستان‌های این کاراکتر که دوست داشت آدمی مثل دیوید نیون این نقش را ایفا کند، ایون پروداکشنز شرکت تولیدکننده «باند»ها شون‌کانری اسکاتلندی و بلندبالا و ورزیده را انتخاب کرد که در تعدادی از فیلم‌های بریتانیایی اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 جلب نظر کرده بود اما از دیدگاه فلمینگ کانری که 31 سال سن داشت، فقط یک ورزشکار آماتور رشته بدن‌سازی بود و یک بدلکار که بیش از حد مهم و بزرگ‌تلقی شده است. بااین حال کانری با چنان خونسردی، قاطعیت و کلاسی این نقش را بازی کرد که حتی خود فلمینگ مجبور به اعتراف به اشتباه خود شد و در رمان‌های آخری که پیرامون «007» نوشت، برخی خصوصیات کانری را به این شخصیت خیالی اضافه کرد و توگویی باند باید دقیقاً‌ چنین موجودی باشد و اصلاً و اصولاً همچون شون‌کانری‌زاده شده است! به این ترتیب البرت آر براکولی یکی از ستون‌های اصلی تولید سری فیلم‌های «باند» که بیش‌از 50 سال با این پروژه همراه بوده است، اصرار براین داشت که کانری همه خصلت‌ها و حالاتی را دارد که باند باید داشته باشد و بی‌رحمی خونسردانه و افسانه‌ای باند در برخورد با دشمنانش نشانگر وسعت عملی است که این مأمور ویژه همیشه داشته و می‌تواند هر کسی را بکشد، مشروط بر این که نه منافع شخصی‌اش بلکه حفظ سلامت همگانی به‌وجود آورنده این الزام باشد. جورج لازنبی استرالیایی که فقط یک بار به باند تبدیل شد، به اعتقاد اکثر ناظران بدترین‌«007» تاریخ بوده است اما همان تک فیلم او با گذشت زمان تحسین برانگیز شناخته شده است. راجر مور که به‌جای لازنبی آمد و با «بکش تا زنده بمانی» در سال 1973 برای اولین بار باند شد، در تجلی آخرش که «منظری به یک قتل» بود، چنان آثار پیری را در خودنمایانگر شد که واشنگتن پست نوشت او بیشتر شبیه به زامبی‌های شیک پوش است تا «007» سرشناس. پس از کنار رفتن مور، تیموتی دالتون ولزی در شرایطی باند شد که جان گلن، مایکل جی‌ویلسون و باربارا براکولی مصمم به استفاده از سم‌نیل استرالیایی برای این نقش بودند و گلن همانی بود که برای کارگردانی نسخه تازه «باند» استخدام شده بود اما البرت براکولی همسر باربارا براکولی با آنها هم‌عقیده نبود و تیموتی دالتون را برای این نقش خطیر برگزید که به‌عنوان یک بازیگر تئاتری قوی و مرید شکسپیر در عالمی متفاوت سیر می‌کرد. به‌هر روی با سلیقه و نحوه کار او باند تبدیل به یک مأموربسیار دقیق و کامل و کم نقص شد که بجز لبخندهای گاه به گاهش به هیچ چیز جز وظایف خود فکر نمی‌کرد. دالتون قبل از اولین نمایش باندی‌اش («روشنایی ماندگار روز» در سال 1987) آن قدر کتاب‌های باند را خواند که تبدیل به موجود تیره‌ای شد که برخلاف باندهای تصویر شده توسط کانری به تفریحات جنبی چشم نداشت و در تضاد با باندهای راجر مور باهیچ‌کس شوخی نمی‌کرد و همان قدر سرراست و بدون انعطاف بود که «مرگ» همیشه توصیف شده است.
پی‌یرس براسنان به این سبب شش سال پس از آخرین باند دالتون تبدیل به این مأمور شد که سازندگان این فیلم دقیقاً نمی‌دانستند با این پروژه بسیار طولانی شده چه بکنند و پس از مدل‌های دالتونی باند به کدام شمایل و مرام روی بیاورند و بین دومین (و آخرین) باند دالتون و اولین باند دانی یل کریگ به این سبب وقفه‌ای چهار ساله شکل گرفت که تهیه کنندگان فیلم با سؤالات و درماندگی‌مشابهی مواجه شده بودند و فرد انتخابی‌شان (دانی‌یل کریگ) با 1.78 متر قد نه تنهاکوتوله‌ترین باند تاریخ سینما تلقی شد بلکه با بلوند بودن داستان‌های فلمینگ را که همواره تأکید می‌کردند این مأمور، بلند بالا و با موهایی سیاه رنگ است، نقض می‌کرد. اغلب رسانه‌ها این گزینش را کوبیده و کریگ را به‌جای جیمزباند «جیمز بلوند»(!) نامگذاری کردند اما پس از عرضه اولین فیلم باندی وی (سومین نسخه «کازینو رویال») نظرها تغییر یافت و تاد مک کارتی از لس‌آنجلس تایمز او را برترین و «طبق قصه»‌ترین باند پس از شون کانری نامید و استیون اسپیلبرگ مشهور هم کریگ را بهترین «007» ممکن برای قرن بیست‌ویکم توصیف کرد. حالا بهتر و بیشتر از هر زمانی می‌توان و باید باور کرد که شون کانری فقید و با ابعادی کمتر دانی‌یل کریگ در قید حیات، چیزهای زیادی را بر این فرانچیز نمونه افزوده‌اند.

25 فیلم رسمی و قطعی فرانچیز جیمز باند: «دکترنو» (1962)، «از روسیه با عشق» (1963)، «گولد فینگر» (1964)، «تندربال» (1965)، «شما فقط دوبار زندگی می‌کنید» (1967)، «در خدمت سرویس مخفی ملکه» (1969)، «الماس‌ها ابدی‌اند» (1971)، «بکش تا زنده بمانی»‌(1973)، «مردی با تپانچه طلایی» (1974)، «جاسوسی که دوستم داشت» (1977)، «ماه شکن» (1979)، «فقط برای چشمان تو» (1981)، «اختاپوس» (1983)، «منظری بر یک قتل» (1985)، «روشنایی ماندگار روز» (1987)، «مجوز قتل» (1989)، «جشم طلایی» (1995)، «فردا هرگز نمی‌میرد» (1997)، «دنیا کافی نیست» (1999)، «یک‌روز دیگر بمیر» (2002)، «کازینو رویال» (2006)، «ذره‌ای آرامش» (2008)، «سقوط آسمان‌» (2012)، «اسپکتر» (2015) و‌ «زمانی برای مردن نیست» (2021)ش