به جای تعطیلی روی گزینه نظارت جدی تمرکز کنیم

سیدجمال ساداتیان
تهیه‌کننده سینما
در روزهای اخیر زمزمه‌هایی مبنی بر تعطیلی تولیدات سینمایی و تلویزیونی شنیده می‌شود. شیوع کرونا و درگیری تعدادی از هنرمندان این گمانه را تقویت کرده که با تعطیلی پروژه‌های در دست تولید می‌توان سلامتی اهالی سینما و تلویزیون را تضمین کرد. من از مخالفان جدی این تصمیم هستم. حدود 10 ماه از شیوع کرونا گذشته و در این مدت گردش مالی قابل تأملی در حوزه هنر نداشته‌ایم. پیش‌بینی روشنی راجع به پایان دوران کرونا هم وجود ندارد. اعضای صنوف سینمایی از چه منبع مالی و درآمدی باید امور روزانه‌شان را تأمین کنند. طبیعی است که دولت به خاطر تنگناهای اقتصادی قدرت حمایت جدی از تمام صنوف ندارد. پس در نگاه واقع‌بینانه باید به درآمد خودمان متکی باشیم. باید کار کنیم تا امورمان بگذرد. در همین دوران کرونا تأکید داریم که نیاز روزمره مردم باید برطرف شود. برخی اصناف غیرسینمایی که فعالیتشان جزو ضروریات جامعه است در همین شرایط مشغول فعالیت هستند. کارخانه‌ها و بانک‌ها با تمهیدات بهداشتی در حال خدمت‌‌رسانی و فعالیت هستند. در برخی کارخانه‌ها حدود دو، سه هزار نفر با هم کار می‌کنند. این طور هم نیست که اگر پروتکل‌های بهداشتی را به طور صددرصد رعایت کنند بشود اطمینان داد که کسی مبتلا نمی‌شود و اگر رعایت نکنند همگی مبتلا خواهند شد؛ همه چیز نسبی است. فارغ از معیشت و بیکاری عوامل تولید، نکته مهم دیگر ضرورت تولید کالاهای فرهنگی برای جامعه است. در روزگاری که از یکسو به خاطر شرایط اجتماعی و اقتصادی مردم به سرگرمی فرهنگی نیاز دارند و از سوی دیگر اصرار به خانه‌نشینی و عدم تردد آنها داریم باید برای اوقات فراغت خانواده‌ها تدبیر کنیم. اگر در تولیدات شبکه نمایش خانگی و تلویزیون را تخته کنیم آن وقت چطور می‌توانیم این جذابیت را ایجاد کنیم تا مردم در خانه بمانند. با تأکید بر همین دو مؤلفه یعنی نیاز اقتصادی اهالی سینما بخصوص صنوف کم‌درآمد و همچنین لزوم ایجاد تفریحات فرهنگی، معتقدم چرخه فعالیت تولیدات سینمایی و تلویزیونی باید تداوم داشته باشد. در عین حال تلاش کنیم پروتکل‌ها و توصیه‌های بهداشتی به طور کامل رعایت شود. قوانین جامع برای تمام صنوف تعیین کنیم و مکلف به اجرای آن باشیم. همان‌طور که از شهروندان می‌خواهیم در صورت برخورد با گرانفروشی، تخلفات را به تعزیرات گزارش بدهند باید نهادی برای رسیدگی به این دست تخلفات در سینما وجود داشته باشد. اگرچه رعایت موازین بهداشتی و تمهیدات لازم برای گروه تولید یک بحث اخلاقی است و برعهده تهیه‌کننده و تمام گروه است اما اگر در یک پروژه سهل‌انگاری مشاهده شد تک تک اعضای گروه وظیفه دارند که تهیه‌کننده را ملزم به تعهداتش کنند  و فشار بیاورند که موظف است مقدمات و تمهیدات لازم را فراهم کند. لازم است سازمان سینمایی هم در صدور مجوزهایش تهیه‌کننده را به رعایت تمام تمهیدات بهداشتی مقید کند. باید نهادی در ستاد خانه سینما برای رسیدگی به گزارش تخلف‌ها باشد تا اگر تهیه‌کننده‌ای به منظور فرار از هزینه‌های بهداشتی در وظیفه‌اش کوتاهی کرد، رسیدگی شود. عوامل فیلم‌ها بدون مشخص شدن نامشان شکایتشان را منعکس کنند و خانه سینما بازرس‌هایی را برای راستی‌آزمایی این گزارش‌ها ارسال کند. اگر تهیه کننده‌ای به خاطر صرفه‌جویی اقتصادی از مهیا کردن شرایط خودداری کند، آگاه باشد که ممکن است هزینه‌های بیشتری متحمل شود. تهیه‌کننده موظف به بیمه تمام عوامل است و بیمه برای تهیه‌کننده هزینه بردار است. بر این اساس پیشنهاد می‌کنم به جای دمیدن بر تنور تعطیلی تولیدات نمایشی بهتر است برای اعمال قوانین دقیق و اجرای پروتکل‌های بهداشتی تدبیر کنیم. کار سختی نیست. شاید با یک تذکر در پروانه ساخت یا گرفتن تعهد از تهیه‌کننده بشود مشکلات را حل کرد.