خاموشی آتش 8 روزه
باران نجات دهنده توسکستان شد
گروه ایران زمین – باران مستمر روز یکشنبه آتش مناطق جنگلی توسکستان در شرق گرگان را که از هشت روز پیش آغاز شده بود، به طور کامل خاموش کرد.
طبق اعلام مدیر کل مدیریت بحران استانداری گلستان، چندین اکیپ امدادی که صبح یکشنبه از کانون آتش در ارتفاعات جنگلی توسکستان به مقر فرماندهی عملیات برگشتند، گزارش دادند هیچ آتشی در جنگلهای توسکستان وجود ندارد و همه کانونهای آتش پس از تلاش چند روزه نیروهای مردمی و البته با بارش باران مهار شد.
سیدرضا قادری افزود: به سبب مه شدید و بارش باران امکان اعزام تیمهای پایش به ارتفاعات توسکستان وجود ندارد اما صبح دوشنبه سه گروه برای بررسی عرصههای جنگلی و ارزیابی خسارت آتش راهی این منطقه میشوند. به گفته وی با بهبود شرایط جوی تلاش برای تعیین دقیق مساحت آتشسوزی و علت اصلی وقوع آن آغاز خواهد شد. آتش از یکشنبه ۱۱ آبان جنگلهای پهنبرگ توسکستان گرگان را فراگرفت و آرام آرام به سمت ارتفاعات پنبولچال و مازوآروم و سپس گنجدره، دمبلیان، دره دوک، گجه مازروم و روغنخانه گسترش یافت و در این مدت علاوه بر سوزاندن گونههای علف کف جنگل و بوتههای فوربی (نیمه چوبی) تعدادی از تنههای درختان جنگلی را خاکستر کرد.
دود آتش در ریههای تنفسی ایران
جنگلهای هیرکانی کمتر از دو درصد وسعت ایران بزرگ را تشکیل میدهد. تنها هفت درصد جغرافیای ایران جنگلی است. همین دو عدد نشان میدهد چرا آتش توسکستان تا مغز استخوان هر ایرانی آگاه به ارزشهای این رویشگاه جنگلی را میسوزاند. این دو درصد سپر حفاظتی استانهای شمالی در برابر حوادث طبیعی چون سیلاب؛ شمالیترین ریه تنفسی ایران است. طبیعی است هر زخمی که بر پیکره زرد و سرخ پاییز هیرکانی میافتد، نفس میلیونها ایرانی بگیرد. ۹۸ درصد جنگلهای هیرکانی در ایران و کمتر از دو درصد آن در جمهوری آذربایجان تنها بازمانده این میراث بشری طبیعی است. محمد درویش، رئیس کمیته محیط زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو در گفتوگو با «ایران» رویشگاههای سرخدار در هیرکانی را گونهای آندمیک و منحصر به ایران میداند. او از سوختن پایههای ۵۰۰ ساله سرخدارها در توسکستان به عنوان اتفاقی تلخ یاد میکند و اعتقاد دارد خسارتهای هنگفتی به کشور میزند. قدمت درختان سرخدار در هیرکانی تا 2000 سال برآورد میشود... اما آتش توسکستان تنها تهدید سرخدارها نیست. ارزش بالای چوب سرخدار هم از سوی دیگر این گونه ارزشمند را تهدید میکند. بنابراین میتوان درک کرد که چرا سوختن یک درخت سرخدار در میان درختان توسکا و بلوط زخم عمیقتری به افکار عمومی میزند. متخصصان از درختان سرخدار داروی درمان سرطان تولید کردهاند. درویش هم میگوید: «همکاران ما در پژوهشکده دانشگاه شهید بهشتی از درخت سرخدار داروی درمانام اس و تسکین دهنده درد تولید کردهاند. درویش میگوید: «سوختن این رویشگاهها پدیدهای تقریباً جبرانناپذیر است و خسارتهای آن برخلاف صحبت برخی از مدیران قابل جبران نیست.» او میگوید: «اینکه میگویند آتشسوزی در جنگلها پدیدهای طبیعی است و خودش آتش میگیرد و خاموش میشود نظریه درستی نیست. با توجه به وسعت کم جنگلها باید خیلی نگران جنگلهای هیرکانی بود.» درویش حق دارد. ایران سرزمینی خشک و نیمه خشک است؛ هیرکانی نگین سبز آن در وسعتی کمتر از دو درصد است. او مانند بسیاری از کارشناسان آرزومند تشکیل یگان هوایی اطفای حریق جنگلها در کشور است. درویش میگوید: «اگر یگان هوایی اطفای حریق وجود داشته باشد آتشسوزیها با امکانات بهتر و در زمان کمتری خاموش می شود.»
طبق اعلام مدیر کل مدیریت بحران استانداری گلستان، چندین اکیپ امدادی که صبح یکشنبه از کانون آتش در ارتفاعات جنگلی توسکستان به مقر فرماندهی عملیات برگشتند، گزارش دادند هیچ آتشی در جنگلهای توسکستان وجود ندارد و همه کانونهای آتش پس از تلاش چند روزه نیروهای مردمی و البته با بارش باران مهار شد.
سیدرضا قادری افزود: به سبب مه شدید و بارش باران امکان اعزام تیمهای پایش به ارتفاعات توسکستان وجود ندارد اما صبح دوشنبه سه گروه برای بررسی عرصههای جنگلی و ارزیابی خسارت آتش راهی این منطقه میشوند. به گفته وی با بهبود شرایط جوی تلاش برای تعیین دقیق مساحت آتشسوزی و علت اصلی وقوع آن آغاز خواهد شد. آتش از یکشنبه ۱۱ آبان جنگلهای پهنبرگ توسکستان گرگان را فراگرفت و آرام آرام به سمت ارتفاعات پنبولچال و مازوآروم و سپس گنجدره، دمبلیان، دره دوک، گجه مازروم و روغنخانه گسترش یافت و در این مدت علاوه بر سوزاندن گونههای علف کف جنگل و بوتههای فوربی (نیمه چوبی) تعدادی از تنههای درختان جنگلی را خاکستر کرد.
دود آتش در ریههای تنفسی ایران
جنگلهای هیرکانی کمتر از دو درصد وسعت ایران بزرگ را تشکیل میدهد. تنها هفت درصد جغرافیای ایران جنگلی است. همین دو عدد نشان میدهد چرا آتش توسکستان تا مغز استخوان هر ایرانی آگاه به ارزشهای این رویشگاه جنگلی را میسوزاند. این دو درصد سپر حفاظتی استانهای شمالی در برابر حوادث طبیعی چون سیلاب؛ شمالیترین ریه تنفسی ایران است. طبیعی است هر زخمی که بر پیکره زرد و سرخ پاییز هیرکانی میافتد، نفس میلیونها ایرانی بگیرد. ۹۸ درصد جنگلهای هیرکانی در ایران و کمتر از دو درصد آن در جمهوری آذربایجان تنها بازمانده این میراث بشری طبیعی است. محمد درویش، رئیس کمیته محیط زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو در گفتوگو با «ایران» رویشگاههای سرخدار در هیرکانی را گونهای آندمیک و منحصر به ایران میداند. او از سوختن پایههای ۵۰۰ ساله سرخدارها در توسکستان به عنوان اتفاقی تلخ یاد میکند و اعتقاد دارد خسارتهای هنگفتی به کشور میزند. قدمت درختان سرخدار در هیرکانی تا 2000 سال برآورد میشود... اما آتش توسکستان تنها تهدید سرخدارها نیست. ارزش بالای چوب سرخدار هم از سوی دیگر این گونه ارزشمند را تهدید میکند. بنابراین میتوان درک کرد که چرا سوختن یک درخت سرخدار در میان درختان توسکا و بلوط زخم عمیقتری به افکار عمومی میزند. متخصصان از درختان سرخدار داروی درمان سرطان تولید کردهاند. درویش هم میگوید: «همکاران ما در پژوهشکده دانشگاه شهید بهشتی از درخت سرخدار داروی درمانام اس و تسکین دهنده درد تولید کردهاند. درویش میگوید: «سوختن این رویشگاهها پدیدهای تقریباً جبرانناپذیر است و خسارتهای آن برخلاف صحبت برخی از مدیران قابل جبران نیست.» او میگوید: «اینکه میگویند آتشسوزی در جنگلها پدیدهای طبیعی است و خودش آتش میگیرد و خاموش میشود نظریه درستی نیست. با توجه به وسعت کم جنگلها باید خیلی نگران جنگلهای هیرکانی بود.» درویش حق دارد. ایران سرزمینی خشک و نیمه خشک است؛ هیرکانی نگین سبز آن در وسعتی کمتر از دو درصد است. او مانند بسیاری از کارشناسان آرزومند تشکیل یگان هوایی اطفای حریق جنگلها در کشور است. درویش میگوید: «اگر یگان هوایی اطفای حریق وجود داشته باشد آتشسوزیها با امکانات بهتر و در زمان کمتری خاموش می شود.»
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه