یک روزنامه‌نگار متعصب

منصور بیطرف
دبیر گروه اقتصادی
اواخر سال 1373 بود که وارد روزنامه ایران شدم و به خاطر تخصص و سابقه‌ام در گروه اقتصادی روزنامه مشغول به کار شدم. در آن دوران آقای وردی‌نژاد، مدیر مسئول روزنامه که همزمان مدیر عامل خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران هم بود، دو گروه روزنامه‌نگار را دور هم جمع کرده بود؛ یک گروه از روزنامه‌نگاران قدیمی که دوره کاری آنها به دهه 1340 و 1350 می‌رسید و گروه دیگر روزنامه‌نگاران بعد از انقلاب که غالباً از حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و تعداد کمی هم از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بودند. در گروه اول افرادی بودند که تقریباً بار روزنامه روی دوش آنها افتاده بود. محمد بلوری که دبیری گروه حوادث را بر‌عهده گرفته بود، بهروز بهزادی که دبیر گروه اقتصادی بود و سپس جایگزین مرحوم حسین الهامی سردبیر اجرایی روزنامه شد و مرحوم ابراهیم امین‌زاده که دبیر گروه شهرستان‌ها بود. ابراهیم امین‌زاده بر‌خلاف روزنامه‌نگاران دهه 1340 و 1350، مسلک و مشی خاص خودش را داشت. هر چقدر آنها با اخبار هیجانی‌تر برخورد می‌کردند او خیلی خونسرد پشت میزش می‌نشست و امور مربوط به استان‌ها را اداره می‌کرد؛ آذری زبان متعصبی که دو صد چندان به زبان آذری خود افتخار می‌کرد و پنهان هم نمی‌کرد، به طوری که اسم پسرش را ساوالان که آذری سبلان است، گذاشته بود. خاطره‌ای که از او در ذهن من مانده، مردی است که هر روز صبح، بشاش و خندان وارد تحریریه می‌شد و با صدای بلند سلام می‌کرد و پشت میزش می‌نشست و با نمایندگان روزنامه در استان‌ها کلنجار می‌رفت تا بهترین خبر یا گزارش را برایش ارسال کنند.
او چند روز پیش آرام و در سکوت درگذشت.