اعتصاب کارگران شرکت نفت

یکی از نخستین اعتصابات کارگری در قرن اخیر کشورمان به سال 1325 باز می‌گردد؛ زمانی که کارگران ایرانی شرکت نفت (پالایشگاه آبادان) که اصولاً جوانان بومی آبادان و غیربومی بودند نسبت به تبعیض‌هایی که انگلیسی‌ها بین آنها و کارگران خارجی (انگلیسی، هندی و...) قائل می‌شدند دست به اعتراض زدند. مهم‌ترین اعتراض کارگران ایرانی شرکت نفت به تفاوت بسیار زیاد حقوق و مزایایی بود که کارگران خارجی نسبت به آنها دریافت می‌کردند؛ نکاتی که باعث شد در سال 1325 اعتصاب بزرگ کارگران پالایشگاه آبادان البته با حمایت حزب توده شکل بگیرد. مسئولان شرکت نفت به‌جای مذاکره با کارگران معترض دست به خشونت زدند و با استفاده از سربازان مسلح و اعلام حکومت نظامی با معترضان درگیر شدند که به زخمی شدن تعداد زیادی منجر شد. اعتصاب کارگران پالایشگاه آبادان بعد از چند روز باعث شد تا مسئولان این شرکت به‌دلیل متوقف شدن کار با آنها وارد مذاکره شوند و قول‌هایی برای بهبود شرایط زندگیشان به آنها بدهند. بعد از این اعتصاب شرکت نفت طرح‌های متعدد برای خانه‌سازی و اسکان کارگران در محله‌های بریم میانه و سه گوش بریم را در دستور کار قرار دادند. همچنین مراکز جدید ورزشی و تفریحی برای کارگران ایران بسرعت ساخته شد ولی همه این اقدامات باز هم کارگران را راضی نکرد، عدم رضایتی که خود را بخوبی در جریان نهضت ملی شدن صنعت نفت در 29 اسفند سال 1329 نشان داد.