نگاهی به آثار محمود بخشی در نمایشگاه «دوست و دشمن»

بخشی از یک ویرانه‌




احسان گرایلی
‌نویسنده و کارگردان
این روزها گالری محسن در خیابان ایرانشهر میزبان آثار محمود بخشی‌ در قالب یک نمایشگاه انفرادی به‌نام «دوست و دشمن» است و فرصتی دست داد تا در این روزگار پر رخوت و سوت و کور سری به این نمایشگاه بزنم و از آثار بخشی دیدن کنم. این نمایشگاه شامل ۸ پروژه است که با لحنی کنایی و گروتسک به بررسی نقش هنرمند در جامعه و مسئولیت‌پذیری او نسبت به پیامدهای اجتماعی آثارش می‌پردازد. این نمایشگاه در قالب فضای موقت «پلاک» پروژه‌های محسن در ساختمانی در مرکز شهر تهران چیدمان شده است. محمود بخشی در این نمایشگاه فارغ از یک هنرمند تجسمی، در نقش یک مستندساز و بایگانی‌کننده حاضر می‌شود.
آنچه در اولین نگاه به چشم می‌آید باقی مانده نشان‌ها و نمادهای سازمان‌ها و نهادهای درهم تنیده چون ستونی و نمادی برافراشته شده است. سیگار بهمن، جنگلی از تک درخت‌ها و تک شاخه‌ها و کسی که گویی عکاسی ا‌ست در لابه لای درخت‌ها در دوردست. آتش، سینما رکس، گوزن‌ها، نمای درشتی از چشم‌هایی که پیش از این فقط در دورها و لابه لای درخت‌ها دیده‌ایم، نامه کافکا برای دختری که آواز می‌خواند، چیزی شبیه سوت. خانه مخروبه‌ای که توی پاگردهایش و طبقاتش ویرانی‌ست، صداست و چشمی که گویی تو را می‌پاید. همه‌جا صندلی‌های سینمایی سوخته که حافظه تو را به کنش وا می‌دارد که حتماً صداهای دیگری بشنوی که نیست.
جایی در بدو ورود در زیر پله زیر زمین صدای خوانش نامه کافکاست به دوست دخترش که خواننده بوده و مردد است که صدای خوبی داشته یا نه. اینها همراه شده با تصاویری در حوالی تهران که مسیر هر روزه هنرمند است. جایی تپه ماهوری، صدایی که انگار توی تپه‌ها پژواک می‌شود و در بدو ورود مرزهای زمانی و مکانی را درهم می‌تند. مکان را تبدیل به یک کانسپت می‌کند. تبدیل به یک مفهوم می‌کند و نه الزاماً منطقه جغرافیایی خاص. «دوست و ‌دشمن» روایت سوختن است و چیزهایی که هنوز جان بدر برده‌اند از سوختن. می‌گوید بهمن نام سیگاری‌است نه‌چندان مرغوب که میان روشنفکران ایرانی مقبول است. سیگار را روشن می‌کنی، سینما رکس آتش می‌گیرد، دود می‌شود و اسکلت‌های صندلی‌هاست که باقی می‌ماند و موتیف‌وار در هر کجای طبقات تکرار می‌شوند. صندلی‌هایی که گویی هنوز کسان شما روی آنها، گوزن‌ها را نظاره می‌کنند. گوزن‌هایی که توی عکس‌های یک جنگل دور، که حالا نیستند. جنگل‌هایی که گویی روحی سرگردان لابه‌لای درخت‌های آن چیزی را ثبت می‌کند و هنرمندی که به شکل بدوی دارد مکان را نشانه‌گذاری می‌کند و با هر نشانه مکان را در بستر زمانی نامیرا ثبت می‌کند. در مسیر این نشانه‌گذاری‌ها مثل ساختار هندسی و تکرار شونده، بهمن مکان را و اشیا را از معنای اولیه خود تهی می‌کند و بار بردار معانی تازه می‌کند. در این روند همنشینی کلمات حتی دیگر معنای معمول خود را بازتاب نمی‌دهند. صندلی‌ها دیگر اشیای بازمانده از یک آتش‌سوزی نیستند بلکه خود نظاره‌گرند توی باکس‌هایی که شبیه زیر سیگاری در جابه‌جای این ویرانه نصب شده‌اند.

نمایشگاه دوست و دشمن
اثری از محمود بخشی
آدرس:‌خیابان ایران شهر کوچه آذرشهر پلاک 9 تا جمعه 31 مرداد 1399
ساعت بازدید: 17 الی 20‌

آدرس مطلب http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7407/19/549962/0
ارسال دیدگاه
  • ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
  • دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
  • از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
  • دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
captcha
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
ویژه نامه ها