جای تندیس استاد نصیریان در موزه سینما خالی بود

مریم سادات گوشه
 خبرنگار
چندی پیش تندیس علی نصیریان در تالار معاصران موزه سینمای ایران رونمایی شد. موزه‌ای که در آن غرفه‌هایی برای نگهداری آثار و مشاهیر سینمای ایران تعبیه شده است. و حالا حسین اردستانی که فقدان تندیس استاد علی نصیریان را در این موزه احساس کرده بود آن را به گونه‌ای ساخته که برای مخاطبان یادآور سریال هزاردستان زنده یاد علی حاتمی باشد. تندیسی که علی نصیریان در مراسم رونمایی از آن گفت که حس خوبی از این تندیس داشته  و به‌خاطرش از موزه سینمای ایران تشکر کرد. حسین اردستانی خالق این مجسمه در مورد نحوه ساخت آن و علاقه مندیش به استاد نصیریان در این گفت‌و‌گو سخن می‌گوید.

چه شد که تصمیم گرفتید مجسمه استاد علی نصیریان را بسازید؟
من چندین بار به موزه سینما رفته بودم. در آنجا غرفه‌هایی دیدم که به حالت ویترین برای نگهداری آثار و جوایز هنرمندان و مشاهیر سینمایی کشورمان جهت بازدید عموم در نظر گرفته بودند. آنجا بود که احساس کردم جای تندیس این عزیزان در این موزه خیلی خالی است. در ادامه بعد از مشورت با همکارم مرضیه رهنما تصمیم گرفتیم آثاری از بزرگان سینمای ایران را در قالب مجسمه هایپررئال بسازیم که با موفقیت مدیرعامل موزه سینما اولین سفارش ساخت مجسمه استاد علی نصیریان بود.
معمولاً مجسمه سازان وقتی تندیسی از بزرگان می‌سازند تصویری از او را انتخاب می‌کنند که نماد ویژگی های بارز آن شخص باشد. ما بر چه اساسی به سراغ شخصیت فیلم سینمایی کمیته مجازات رفتید؟
در واقع مجسمه استاد برگرفته از شخصیت ابوالفتح در فیلم سینمایی کمیته مجازات (تنها نسخه سینمایی سریال هزاردستان) ساخته مرحوم علی حاتمی بود که به نظر ما این سریال بخوبی در یاد و ذهن مخاطبان و مردم به جا مانده است. این انتخاب طی جلساتی که با مدیر عامل موزه سینما داشتیم، شکل گرفت. ایشان در ابتدا تمایل داشتند که شخصیت حال حاضر ایشان ساخته شود ولی بنده و همکارم پیشنهاد دادیم با توجه به اینکه موزه رسالتش اشاعه فرهنگ و هنر سینما است بهتر این است که مجسمه‌ای از کاراکتر و نقش‌های بازیگران در فیلم‌های مطرح شان ساخته شود و ایشان هم بعد از مشورت با هیأت مدیره، این پیشنهاد را قبول کردند.
 کیفیت و ماندگاری مجسمه چقدر است؟ تا چند سال عمر مفید دارد؟
باید بگویم موزه‌های مختلفی در کشورهای مختلف دنیا وجود دارد که برای مفاخر و مشاهیر کشورشان مجسمه و تندیس‌های هایپررئال می‌سازند. در ساخت این تندیس‌ها از متریال و موادی استفاده می‌شود که هزینه زیادی را روی دست سازنده اثر یا سفارش دهنده، می‌گذارد. از این‌رو ماندگاری بالای اثر، بسیار اهمیت دارد. خیلی از موزه‌ها یا حتی مجسمه سازها در قدیم برای ساخت تندیس و مجسمه از تکنیک موم استفاده می‌کردند که مزایا و معایب خاص خودش و همین‌طور شرایط نگهداری مخصوص به خودش را نیاز داشت که اصطلاحاً به مجسمه‌های مومی معروف شده بودند. اما گروه ما برای ساخت تندیس‌های هایپررئال از تکنیک سیلیکون استفاده می‌کند که کیفیت و ماندگاری بالاتری نسبت به مجسمه‌های مومی دارد. ممکن است چیزی حدود ۲۰ سال یا بیشتر این تندیس‌ها عمر مفید داشته باشند. البته این نکته را هم عرض کنم که معمولاً هر شش ماه یکبار این آثار نیاز به روتوش و تمیز شدن دارند که یا توسط گروه سازنده یا خود موزه انجام می‌شود.
آیا برای ساخت این تندیس با استاد علی نصیریان هم ارتباط و تعامل داشته‌اید؟
قطعاً بدون ارتباط و تعامل نمی‌توانیم کاری شایسته و در خور توجه ارائه دهیم. البته این ارتباط را موزه برای ما فراهم می‌کرد. ما سؤالاتی داشتیم که باید پاسخ داده می‌شد. کاراکتری که قرار بود از تندیس آن ساخته شود برای حدود سی و دو سه سال پیش بود. عکس‌هایی نیاز داشتیم از جناب استاد که متأسفانه با کیفیت خیلی پایین در اینترنت موجود بود. قد و فیزیک استاد در آن سال‌ها جهت ساخت باید در نظر گرفته می‌شد. لباس و آکسسواری که باید تهیه می‌شد. همه این‌ها در کنار هم باعث می‌شود که اثر، کیفیت لازم را برای ارائه داشته باشد که قطعاً راهنمایی استاد کمک شایانی به ما در ساخت اثر کرد.