سنگین وزن‌ترین پرنده ایران در سراشیبی انقراض

کمباین‌ها بلای جان میش‌ مرغ‌های در حال انقراض شده‌اند. میش مرغ بزرگ‌ترین پرنده پروازی ایران است که مهم‌ترین زیستگاه آن در بوکان قرار دارد. بوکانی‌ها از آن به عروس پرندگان بوکان یاد می‌کنند و «چیرک» صدایش می‌زنند. میش مرغ پرنده‌ای از خانواده «هوبرگان» است که در دشت‌های وسیع بی‌درخت، زمین‌های استپی و علفزارها زندگی می‌کند.
دشت هایی(زیستگاهی) که سال‌هاست زیر شخم کشاورزان می‌رود تا از هر دانه گندم آن ۷۰ دانه بروید یا زیستگاه این‌ پرنده را با پوششی از یونجه، سبز کند! تداوم کشت برنج، حبوبات و یونجه در زیستگاه میش‌ مرغ بسیاری را به این تصور رسانده که این پرنده دوست دارد در زمین‌های کشاورزی و جلوی تیغ کمباین‌ها جوجه‌آوری کند. سنگین‌ترین پرنده پروازی در خاورمیانه در عراق و سوریه هم زیستگاه دارد و گستره پروازی آن در ایران به آذربایجان غربی، کردستان و همدان محدود می‌شود. پیش از انقلاب و سال‌های ابتدایی انقلاب این شکار بود که پرواز گسترده آنها را در آسمان ایران خط زد و بعد از آن، تخریب زیستگاه‌ها آنها را به سراشیبی انقراض برد. کشاورزان هم آب به خانه میش‌مرغ‌ها بستند و زمین‌های دیمی را آبی کردند. تعداد میش مرغ‌ها باز هم کم شد و این پرنده مجبور به انتخاب گندمزارها به‌عنوان زیستگاه شد. خشکسالی هم با کمباین‌هایی که در زمان جوجه‌‌آوری استرس را به جان میش‌ مرغ‌ها می‌اندازد همدست شد تا باز هم تعداد آنها کمتر شود.
مشکلات ژنتیکی هم عامل دیگری است که باعث شده تعداد این گونه به ۲۹ قطعه برسد و زنگ خطر انقراض آن با صدای بلندتری در بوکان شنیده شود. بسته بودن محیط‌ زندگی میش مرغ‌ها در بوکان باعث مشکل ژنتیکی همخونی شده که کاهش سیستم ایمنی پرنده را در پی دارد.
برای حفظ و نگهداری این گونه جانوری برنامه‌ای تحت عنوان «برنامه عمل حفاظت از میش مرغ» در سال ۱۳۹۵ به تصویب رسید که در قالب این برنامه قرار بود با مدیریت زیستگاه، خرید محصول از کشاورزان، تکثیر این گونه جانوری و به‌کارگیری نیروهای محلی، از این گونه حفاظت شود که اجرایی نشد.