مجتهد آشنا به زمانه


حسین میرمحمد صادقی
سخنگوی پیشین قوه قضائیه
مرحوم شهید دکتر بهشتی انسان وارسته‎ای بود که چند ویژگی برجسته، چه پیش و چه پس از پیروزی انقلاب در شخصیت او نمایان شد. به عنوان کسی که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی با آیت‎الله بهشتی آشنایی داشتم و گاهی نیز در جلساتی که برای دانشجویان در منزل ایشان در قلهک برگزار می‎شد، شرکت می‎کردم با زوایای زیادی از شخصیت ایشان آشنا شدم. طبعاً پس از پیروزی انقلاب این ویژگی‎ها هم در مسئولیت‎هایی که داشته‎اند از جمله ریاست دیوان عالی کشور که بالاترین مقام قضایی در آن دوران بود، نمایان‎تر شد. آیت‎الله بهشتی علاوه بر اینکه عالم و مجتهد مسلم و دنیادیده‎ای بود که به خوبی به نظامات کشورهای دیگر آشنایی داشت و می‎دانست که آنان برای اعتلای قوه قضائیه چه کردند، نسبت به مسائل دینی متعبد بود و به مردم عشق می‎ورزید. ویژگی بسیار بارز دیگر شهید بهشتی مدیر و مدبر بودن اوست. ایشان در همان دوران کوتاهی که در رأس دستگاه قضایی حضور داشت، از چنان توان مدیریتی برخوردار بود که علی‌رغم حضور قضات با تجربه هیچ گاه کسی معترض به این انتخاب نبود و همگی او را به عنوان ریاست آن نهاد مهم قبول داشتند. اگر افرادی هم بودند که تجربه قضایی داشته و عالم بودند شهید بهشتی معمولاً آنان را محترم می‌شمارد و فکر نمی‌کرد که هیچ کسی جز خودش چیزی برای عرضه کردن در قوه قضائیه ندارد و تنها اوست که همه دان است. مجموعه این ویژگی‎ها علی‎رغم تخریب‌هایی که در آن ایام نسبت به ایشان شکل می‎گرفت، از شهید بهشتی شخصیتی ساخته بود که توانست بر قضات و مجموعه‎ای که در دستگاه قضایی مشغول به کار بودند تأثیر بگذارد و در راه اعتلای آنان بکوشد. از جمله اینکه ایشان به فکر آموزش قضات و تأمین نیروهای آینده برای دستگاه قضایی بودند. به همین منظور دانشکده علوم قضایی را که بنده هم 12 سال ریاست آن را برعهده داشتم تأسیس کردند و این مجموعه جزو یادگارهای مرحوم شهید بهشتی محسوب می‎شود. از ویژگی‌های دیگر شهید بهشتی این بود که از افراط در مسائل و موضوعات کاملاً بری بود و اعتقاد داشت که در همه زمینه‌ها باید طبق مر قانون و اصول اسلامی عمل کرد. بحثی در میان مردم رایج است -البته از صحت این روایت اطمینان ندارم اما از شخصیت ایشان چنین اقدامی هیچ بعید نیست- که می‌گفتند زمانی که بنی صدر اولین رئیس جمهور ایران از کشور فرار کرده بود همسرش را بازداشت می کنند اما مرحوم بهشتی دستور آزادی او را می دهد و مانع خروج وی از کشور هم نمی شود چرا که به گفته شهید بهشتی او هیچ گناهی نکرده و تقصیری ندارد و ما نباید او را از حق خروج از کشور محروم کنیم. این اقدامات و طرز تفکر از شهید بهشتی یک شخصیت استثنایی ساخته بود. بی‎جهت نبود که حضرت امام (ره) با شهادت آیت‎الله بهشتی گفتند که «بهشتی یک امت بود.»  اغراق نیست اگر بگوییم که با شهادت آیت‌الله بهشتی به چندین نفر نیاز بود که بتوانند جای خالی او را پر کنند. چرا که ایشان یک شخصیت چند وجهی بود و تأثیر شهادت او بر اصل تداوم انقلاب و جمهوری اسلامی بی‌تأثیر نبود. در آن دوران اوج تبلیغات منفی علیه آیت‎الله بهشتی و در رأس آن مجموعه نظام بود. شاید هیچ اتفاقی غیر از شهادت ایشان نمی‎توانست مردم را آگاه کرده و یک نفرتی از ضد انقلاب و بویژه منافقین در دل آنان ایجاد کند. آنچنان که پایان حیات منافقین با شهادت مرحوم بهشتی رقم خورد.

آدرس مطلب http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7378/1/546622/0
ارسال دیدگاه
  • ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
  • دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
  • از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
  • دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
captcha
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
ویژه نامه ها