امنیت و کرامت زنان و دختران چگونه باید تأمین شود؟

محمد بلوری
روزنامه نگار
همکاران خبرنگارم در گروه‌های حوادث رسانه‌ها در چند ماه اخیر اخبار و گزارش‌های متعددی را در زمینه رفتارهای خشونت‌آمیز میان زوج‌ها و همین‌طور پدران و دختران جوانشان منتشر کرده و انعکاس داده‌اند که گاه این رفتارها به حوادث تلخ، ناگوار و مرگباری منجر شده است.
برخی از کارشناسان امور اجتماعی و تربیتی یکی از علل مؤثر در افزایش جرایم خانگی را موضوع قرنطینه و خانه نشینی اجباری به خاطر شیوع ویروس کرونا می‌دانند و می‌گویند: در گذر زمان مردان در خانه‌نشینی‌های اجباری به سبب تکراری بودن روزها احساس افسردگی می‌کنند و با یادآوری خطاها و اشتباهات همسر و دختر نوجوان‌شان در صدد برخورد، تذکر و سرزنش آنها برمی آیند که همین مسأله سبب بروز مشاجره و پرخاشگری‌ می‌شود و تکرار آن هم باعث شدت گرفتن تنش‌ها می‌شود. در این میان دخترانی که پیش‌تر تجربه فرار از خانه را داشته‌اند، برای نجات از بی‌مهری‌ها و سرزنش‌های خشونت بار پدری بار دیگر به فرار می‌اندیشند تا عشق و عاطفه را در خانه مردی دیگر بجویند.
با فرار دختران از خانه و آشنایی و ارتباط دختران فراری با مردان بیگانه سرنوشت اندوهباری برای بسیاری از آنها رقم می‌خورد و هر سال تعدای از این دختران قربانی «قتل‌های ناموسی» می‌شوند.
همانگونه که برخی رسانه‌ها  خبر داده‌اند خردادماه گذشته در زنجیره‌ قتل‌های ناموسی 4 زن و دختر جوان در نقاط مختلف کشور با باور جاهلانه‌ای به‌دست مردان خانواده‌هایشان سلاخی شده‌اند، چراکه برای فرار از زندگی اسارت بارشان در خانه پدری دل به مردان غریبه بسته بودند.
همانگونه که اعلام شده پدری کینه جو با داس علف‌بری در طالش گیلان دختر 14 ساله‌اش را سربرید چون برای نجات از خشونت‌های پدر، دل به مردی با اختلاف سنی فراوان سپرده که به شوق وعده‌ ازدواج این مرد دختر از خانه پدری فرار کرده بود.
در کرمان پدری دختر 25 ساله‌اش را که مدل لباس شده بود با ضربه یک میله‌ آهنی کشت و جسدش را در بیابان انداخت.
در آبادان فاطمه‌ 19 ساله برای گریز از فضای خشونت‌بار خانه پدری تن به ازدواج با مردی داده بود، اما به رؤیاهای شیرین خوشبختی نرسید تا اینکه در سراب آرزوهایش به دست شوهرش سربریده شد و چهارمین قربانی قتل‌های ناموسی، دختر نوجوانی بود که برای گریز از فضای پرشکنجه‌ خانه پدری، پنهانی دل به جوان همسایه بست که با افشای این راز به تصمیم پدر و برادرانش محکوم به مرگ شد و با ضربات داس به دست یکی از برادرانش کشته شد.
هر ساله بر اساس آمار 20 درصد از جمع کشته شدگان حوادث مختلف، زنان و دخترانی هستند که در جنایات خانوادگی به قتل می‌رسند.
گذشته از سرنوشت غم‌انگیز این دسته از دختران که به شوق گریز از خانه پدری و رسیدن به خوشبختی و روشنی‌های زندگی، رؤیاهای شیرین‌شان با قتل‌های ناموسی رنگ خون می‌گیرد، دختران دیگری هم از چنین خانه‌هایی، به شوق یافتن گوهر خوشبختی شکار جوانانی می‌شوند که با پهن کردن دام‌هایی در کوچه پس کوچه‌های خلوت شهر آنها را فریب می‌دهند و با سرنوشتی اسفبارتر از قبل رها می‌کنند و پس از آن این بار تبهکاران و سردسته‌های خانه‌های فساد و فحشا و باندهای قاچاق مواد مخدر، سارقان و کلاهبرداران و آدم ربایان وارد بازی سرنوشت این دختران بخت برگشته می‌شوند و آنها را در بازار سیاه به خدمت می‌گیرند و سبب اشاعه و گسترش انواع فساد، تباهی و گمراهی دختران دیگر در جامعه می‌شوند.
اخیراً قوه قضائیه اعلام کرده، قرار است لایحه‌ای برای حفظ و تأمین کرامت و امنیت روانی، جسمی و جنسی زنان و دختران و افزایش سطح آگاهی عمومی و پیشگیری از جرایم خشونت‌آمیز علیه بانوان در مجلس شورای اسلامی مطرح شود. مسلماً در اجرای این قانون وقتی می‌توان به موفقیت‌هایی رسید که زمینه‌های اجرایی آن در سطح جامعه و خانواده‌ها فراهم شود.
این در حالی است که هنوز زنان و دختران قربانی اسیدپاشی در اصفهان با گذشت ماه‌ها و سال‌ها با چهره‌هایی سوخته در انتظار دستگیری تبهکاران اسید پاشی درد سوختن را همچنان در دل و جان دارند تا با اجرای عدالت و دستگیری اسیدپاش‌ها تسکین پیدا کنند و به قول طراحان لایحه قضایی کرامت و امنیت زنان حفظ شود.