نیشتر ترامپ به زخم نژادپرستی

مشکلات ترامپ، یکی پس از دیگری در حال شکل‌گیری است. او که در ماجرای کرونا دچار اشتباه محاسبه جدی شد و با وجود تمامی توصیه‌های کارشناسان ماجرا را شوخی گرفت، اکنون در وضعیتی است که شعار «اول امریکا»ی او محقق شده است، البته در یکی از بدترین شاخص‌های مدیریتی. بالای یکصد هزار نفر فوتی و نزدیک به ۲ میلیون نفر مبتلا. او به جای درمان درد و زخم کرونا، کوشید که با فرافکنی، مردم و جهان را گمراه کند و بخشی از مسئولیت را گردن چین انداخت و بخش دیگر را متوجه سازمان بهداشت جهانی کرد؛ و مسئولیت‌پذیری دولت امریکا را در حد دولت‌های کوچک جهان تعریف کرد. این اولین بحران بین‌المللی است که پس از جنگ جهانی دوم رخ داده و ایالات متحده در حل و فصل آن هیچ نقشی ندارد و به یک بازیگر حاشیه‌ای تبدیل شده است و به جای حل بحران برای جنگ با دیگران آماده شده و شمشیر تحریم را از نیام کشیده است و پس از خروج از برجام و تحریم ایران، ونزوئلا و چین و هر کشور دیگری را با این شمشیر تهدید می‌کند. غافل از اینکه استفاده زیاد از این تیغ، آن را کند می‌کند که کرده است و فروش مواد سوختی ایران به ونزوئلا آغازی می‌تواند باشد بر پایان یا ناکارآمدی تحریم‌های یکجانبه. به همین دلیل با وجود تهدیدهای قبلی، هیچ اقدامی علیه نفتکش‌های ایرانی نتوانست انجام دهد و یک باخت دیگر در عرصه داخلی و بین‌المللی نصیب او شد. این مشکلات کم بود که عوارض منفی کرونا و رکود اقتصادی و افزایش سرسام‌آور بیکاران نیز به آنها اضافه شد. با این حال شاید حوادث روزهای اخیر از نوع دیگری باشد. حوادثی که پس از کشته شدن یک سیاه‌پوست به‌دست یک پلیس سفیدپوست بسیار بازتاب داشت و در نتیجه موجب اعتراضات سراسری در حداقل 20 ایالت امریکا شده است. اعتراضاتی که به خشونت کشیده و تخریب‌های فراوانی بر جای گذاشته و ترامپ نیز برای مقابله دستور شلیک مستقیم را صادر نموده است!!
اعتراضات مینیاپولیس برخلاف کرونا یک رویداد و پیشامد پیش‌بینی‌ناپذیر و اتفاقی نیست. اگر چه چند دهه از لغو فرآیند و مقررات تبعیض‌نژادی در امریکا می‌گذرد ولی به‌لحاظ عملی و اجرایی همچنان این تبعیض وجود دارد و با انتخاب اوباما نیز این مسأله حل نشد. بارها و بارها مطالعات جامعه‌شناختی نشان داده است که نوعی پیشداوری منفی علیه سیاهان بویژه نزد پلیس و دادگاه‌ها وجود دارد. تعداد مظنونین دستگیر شده از میان سیاهان به نسبت چند برابر سفیدپوستان است، در حالی که در جریان دادگاه و حتی پیش از آن معلوم می‌شود که آنان بی‌گناه هستند. برخوردهای خشن پلیس علیه سیاهان به نحو آشکاری بسیار بیش از سفیدپوستان است. گویی که تبعیض‌نژادی نه فقط یک مسأله قانونی و حقوقی که یک مسأله اجتماعی و فرهنگی بویژه در ساختار رسمی آنجا است. ولی این وضعیت با آمدن ترامپ تشدید شده است گویی که به زخم قدیمی نژادی نیشتر زده‌اند. ادبیات نژادپرستانه ترامپ ابتدا به‌صورت آتش زیر خاکستر عمل کرد ولی پس از ماجرای کرونا و بیکاری میلیون‌ها نفر که تعداد زیادی از آنان سیاه‌پوست بوده‌اند و نیز سرخوردگی جوانان غرب و شرق امریکا که بیشترین نقش را در جامعه و سیاست دارند و به علاوه افول جایگاه امریکا در جهان، موجبات نوعی سرخوردگی عمومی شده است که اعتماد جوانان را به نظام سیاسی ایالات متحده و حداقل به ترامپ از میان برده است و از آنجا که راهی مدنی برای بروز این احساسات و گرایش‌ها وجود ندارد، به‌طور طبیعی در اعتراضات خشونتی و اغتشاش و آتش زدن خود را نشان می‌دهد.  جامعه‌ای که احساس کند از جانب اکثریت ثروتمند و قدرتمند نادیده گرفته می‌شود، راهی جز این رفتار پیش روی خود نمی‌بیند و این قاعده کلی است و ربط چندانی هم به این کشور و آن کشور ندارد. دیروز فرانسه، امروز امریکا و فردا... تمام جوامعی که با نوعی از انسداد و از آن بدتر تبعیض و تحقیر همراه شوند، سرنوشتی جز این را نباید انتظار داشته باشند.