قاب متفاوت 96 و 99

محمد هاشمی
فعال سیاسی اعتدالی
در یک سالی که قرار است مجلس یازدهم با دولت دوازدهم همکاری کند، هم مشکلات کشور روشن است، هم سابقه تفاوت‌ها و رقابت‌های سیاسی جریان‌های حاکم بر دو قوه و هم نیاز ضروری کشور به‌همکاری و هم‌افزایی بین این دو نهاد. در این شرایط که مجلس به‌ لحاظ سیاسی کاملاً تغییر چهره داده و به‌نظر می‌رسد همین موضوع برخی انگیزه‌ها برای تشدید تقابل‌های سیاسی در کشور را بیشتر کرده است، بر سران سه قوه واجب است تا با حداکثر تدبیر، به شیوه‌ای عمل کنند که امکان همکاری بین قوا نه تنها مسدود نشود بلکه افزایش هم پیدا کند. در واقع هم اینک رؤسای سه قوه هستند که از یک سو به‌عنوان جلوداران سه نهاد اصلی کشور و از سوی دیگر به‌عنوان چهره‌های برجسته و متنفذ سیاسی جریان‌های مختلف باید در کنترل فضای سیاسی بکوشند. با اضافه شدن آقای قالیباف به جمع آقایان رئیسی و روحانی، این سه نفر باید به این موضوع واقف باشند که همنشینی‌های آنها در کنار هم، دیگر جلسات انتخاباتی سال 96 نیست بلکه جلسه سران سه قوه است و بین این دو نوع همنشینی تفاوت‌های شکلی و ماهیتی بسیار ژرفی وجود دارد. یعنی ما با دو قاب متفاوت همنشینی این سه نفر در سال 96 و حالا سال 99 روبه رو هستیم. مسأله مهم امروز این است که کشور ما به اندازه کافی به دلایل تحریم خارجی و اخیراً شیوع بیماری کرونا درگیر مشکل شده و ظرفیت پذیرش مشکلات بیشتر را ندارد. پس هنر رؤسای سه قوه باید این باشد که این مشکلات را در چرخه‌ای باطل و بدون نتیجه تبدیل به مسأله و دستاویز سیاسی نکنند. این به هیچ عنوان نه به معنای چشم پوشیدن بر تفاوت سلیقه‌ها است و نه محدود کردن دایره حقوق قانونی مجلس و نمایندگان برای نظارت بر دولت. معنای این مهم در واقع تدبیر کردن بیشتر در امور جاری کشور است. بی‌شک مشکلات کشور صرفاً در یک سال پیش رو حل نخواهد شد اما مجموعه روابط بین سه قوه در این زمان است که نشان خواهد داد از این پس ما در مسیر توفیق یافتن بر این مشکلات، چگونه حرکت خواهیم کرد و چقدر نفع عمومی جامعه را تأمین می‌کنیم.