تاریخ را می‌توان در اثر هنری دید

استاد غلامحسین امیرخانی را همه می‌شناسند. نامش با خوشنویسی عجین است از شاگردان استادان حسن و حسین میرخانی است. او نوشتن آثار ادبی را به نوعی انتقال ادبیات به جامعه می‌داند. آثاری که هر خط یا بیتش آموزه‌های بسیاری برای مردم دارد. او در پاسخ به اینکه چه آثاری را برای نوشتن خط انتخاب می‌کند، به «ایران» می‌گوید: «آثار ادبی برای نوشتن خط، برای من به‌گونه‌ای است که موضوع، اهمیت اول را دارد. یعنی به‌خاطر اینکه در خط خوشنویسی کلمات مناسب، کشیده‌های بسیار زیبا و دوایر متعدد داشته باشد و فرصت ابراز هنر و جلوه بیشتری در ترکیب‌بندی پیدا کند، طبیعتاً باید انتخاب اول باشد.» او در ادامه با اشاره به 44 سال تدریسش در انجمن خوشنویسان ایران می‌گوید: «تا جایی که یادم است از سال 44 که به‌عنوان مدرس در انجمن خوشنویسان ایران توفیق پیدا کردم همیشه موضوع برایم مهمتر بود. بنابراین آثار من که در کتاب‌های متعددی چاپ شده هر کدام در مورد تمام سرمایه‌ها و گنجینه‌هایی است که در ادبیات ما وجود دارد. چه آثاری در مورد مثنوی و مولوی که جنبه معرفتی و عرفانی اش قویتر است چه در آثار دیگر شاعران عارف بزرگمان که نکته یا مطلبی است و می‌تواند برای مخاطب جذاب و تأثیرگذار باشد.»
امیرخانی در ادامه سخنانش تصریح کرد:«هنر اولمان یا هنر شاخصمان ادبیات است. بنابراین با قطعات خوشنویسی گزیده‌ای که از موضوعات گلچین می‌کنیم چند نقش را با هم انجام داده‌ایم. یکی اینکه آن کتاب به جامعه منتقل می‌شود و آن مقدمه‌ای می‌شود در ذهن افراد و جوان‌های جامعه. دوم اینکه آن مضمون به قدری در ذهن مخاطب تأثیر می‌بخشد که اگر طبع حساسی داشته باشد با همان بیت یا غزل متحول می‌شود و نگاه ما به یک انتخاب شایسته عادت می‌کند و از ابتذال و چیزهای نازل دوری می‌کند. این نقش هنر است. چون یک تاریخ را در یک اثر هنری می‌توان دید و تأثیر پذیرفت. البته باید آن افراد در یک جامعه تربیت فرهنگی داشته باشند و بتوانند پیام‌های ظاهر و باطن را در لایه‌های دوم وسوم یک اثر هنری دریافت کنند.»  او در پایان سخنانش افزود:«جامعه فرهنگی می‌تواند مراتب خود را رشد دهد و از شرایط معمولی و ساده انگاری به‌سمتی گرایش پیدا می‌کند که خود به خود آدم‌ها خودشان را ملزم می‌کنند که از مرتبه‌ای فروتر نباشند. یعنی مناعت طبع پیدا می‌کنند و کسی می‌شوند که در هر جا قدم نگـــــــــذارند و هر جایی را انتخاب نکنند.»