زندگی در فضای کرونایی

سخنان اخیر آقای رئیس جمهوری در هیأت دولت واجد نکات مهمی بود، که یک محور آن برای تنظیم رفتار امروزمان اساسی است. با آغاز به کار بخش مهمی از فعالیت‌های عمومی و اقتصادی و تأکید دولت بر این مسأله این تصور نادرست پیش آمده است که مسأله کرونا تمام شده محسوب می‌شود. بویژه اینکه آمار تعداد مبتلایان و فوت‌شدگان نیز به نحو ملموس و معناداری کاهش پیدا کرده است. ولی این سخنان نشان داد که از نظر دولت نه تنها از مرحله بیماری عبور نکرده‌ایم، بلکه اگر ملاحظات بهداشتی و رعایت اصول فاصله‌گذاری و ماندن در خانه را رعایت نکنیم، هر آن ممکن است که دوباره به اوج برگردیم و نظام درمانی کشور تحت فشار قرار گیرد. به‌همین علت نیز برخی از رسانه‌ها میان این دو نگاه تعارض دیده‌اند و گمان می‌کنند که توصیه به در خانه ماندن در تعارض با آغاز کار و فعالیت اقتصادی است.در واقع چنین نیست.
فراموش نکنیم که کماکان بخش‌های مهمی از فعالیت‌های مردم، مثل آموزش عمومی و متوسطه یا دانشگاهی، یا فعالیت‌های نمایشگاهی و فرهنگی و سینمایی و ورزشی و بخشی از فعالیت‌های پرخطر اقتصادی همچنان تعطیل است. اینها بخش مهمی از فعالیت‌های روزانه و تردد در سطح شهر را شامل می‌شوند. به‌علاوه بخش مهم دیگری از ترددها و بیرون رفتن از خانه وجود دارد که در دایره فعالیت‌های اقتصادی ضروری نمی‌گنجد. گردش رفتن، میهمانی رفتن یا دعوت کردن به میهمانی، خیابان‌گردی یا خریدهای غیرضرور نیز هستند که اینها نیز سهم قابل توجهی از بیرون‌روی از منزل و حضور در خیابان را تشکیل می‌دهند، ضمن آنکه دورکاری‌ها همچنان می‌توانند یک گزینه مهم برای فعالیت اقتصادی و در عین حال حضور در خانه باشند. گرچه آمار دقیقی نداریم، ولی گمان می‌کنیم که اگر این موارد رعایت شوند، می‌توانیم تصور کنیم که ارتباطات اجتماعی نسبت به شرایط عادی تا حدود نصف کاهش خواهد یافت.
از سوی دیگر با مصون شدن تعداد قابل توجهی از کسانی که مبتلا به این بیماری شده‌اند، انتظار می‌رود که با رعایت کلیه جوانب بهداشتی و حفاظتی که خوشبختانه مردم با آنها آشنا هستند، از قبیل رعایت فاصله با یکدیگر، استفاده از ماسک، شست‌و‌شوی دست و استفاده از محلول‌های ضد عفونی‌کننده و... و از همه مهم‌تر قرنطینه افراد مشکوک به کرونا، ضریب ابتلا به سرعت کاهش پیدا کرده و به سمت یک و سپس صفر میل کند. اگر در اسفند ماه و پیش از آن شاهد چنان رشد چشمگیری در تعداد مبتلایان بودیم، ناشی از این بود که هیچ‌کدام از نکات فوق‌الذکر وجود نداشت و رعایت نمی‌شد. البته طبیعی است که اگر همه مردم برای مدت زیادی در خانه می‌ماندند، خیلی زودتر به نقطه مطلوب می‌رسیدیم ولی در مقابل باید هزینه زیادی پرداخت می‌شد و خیلی چیزهای دیگر از دست می‌رفت که خسارات آنها برای جامعه بدتر بود. این مشکل را باید با مراعات و همکاری عمومی حل کرد. همچنان که آقای روحانی نیز دیروز متذکر شده‌اند:
 «تا اینجا موفقیت‌های نسبی را در مقابله با این بیماری و ویروس به دست آوردیم اما اگر فکر کنیم کار را تمام کردیم و این قدم‌های پایانی است حتماً ضرر کرده و ممکن است تمامی زحمات گذشته یک لحظه از دست‌مان برود.»
یکی دو هفته آینده از نظر مواجهه با این اپیدمی سرنوشت‌ساز است، هر چند هیچ‌گاه نباید گمان کنیم که ماجرا خاتمه‌ یافته است. نه ما و نه هیچ‌کس دیگری در جهان نمی‌تواند در این باره قول دهد. این همان تأکیدی است که آقای روحانی نیز انجام داد و گفت: «نه؛ ما هنوز در شرایط کرونا هستیم. تا امروز هیچ دانشمند و مرکز درمانی نتوانسته پیش‌بینی کند که بشر چه زمانی از کرونا خلاص می‌شود که اگر می‌شد پیش‌بینی کرد خوب بود ولی این ویروس ناشناخته است. تا زمانی که بشر به درمان قطعی برای این بیماری نرسد، این شرایط وجود دارد؛ پس تا ماه‌های آینده زندگی ما باید زندگی در فضای کرونا باشد و همه باید احتیاط‌های لازم را انجام بدهیم.»