آسمان ایران آبی‌تر است

گرچه به لحاظ اخلاقی و انسانی نباید از گسترش هر نوع رنج و بیماری خود به دیگران ابراز خوشحالی کرد ولی این واقعیتی است که رخ داده و پس‌از ایتالیا سایر کشورهای غربی نیز دچار مشکل کرونا شده‌اند. البته کشورهای غربی به‌دلیل توانایی‌های اقتصادی خود می‌توانند حمایت‌های حداقلی را از جامعه و مبتلایان به عمل آورند، ولی ابتلای آنان به این ویروس از یک نظر می‌تواند برای مردم ایران آموزنده باشد. سعی می‌کنیم این مسأله تا حدی باز شود.
1ـ اظهارات مقامات سیاسی کشورهای غربی و به‌طور مشخص ترامپ و بوریس جانسون نشان داد که بیان این مواضع منحصر به ایران نیست. اگر توجه کنیم آنان حتی پس‌از تجربه ایران چنین مواضع عجیبی را گرفته‌اند و یک تجربه بیشتر نیز پیش روی آنان بوده است. بنابراین نباید داوری‌های قطعی درباره اظهارات سیاسیون کرد، زیرا آنان از منظر و با اطلاعات گوناگون موضع می‌گیرند که گاه مطابق واقع نیست.
2ـ تجربه چین در ووهان را هیچ کشور دیگری تکرار نکرده است. گرچه همه آن را موفق می‌دانند. چرا؟ شاید دو علت مهم‌تر باشد. اول ساختار اجرایی و اقتدارگرای دولت چین است که توان انجام چنین کاری را با اقتدار دارد. ولی مهم‌تر از آن ووهان مرکز اشاعه این بیماری بود و قرنطینه کامل معقول می‌نمود. عجیب اینکه در مناطق دیگر چین هم به شکلی این سیاست در اندازه محدودی اجرا شد که از نظر ناظران بسیار عجیب و گسترده است.
بنابراین تأکید بیش از حد بر اجرای تجربه چین آن هم در یک جزء به نسبت محدودی از سرزمین چین را نباید برای دیگران نسخه‌پیچی کرد. شاید در این میان تا حدی سیاست بریتانیا و به‌طور مشخص آلمان قابل فهم‌تر و عملی‌تر باشد که می‌کوشند شیب افزایش مبتلایان را کاهش داده و رسیدن به نقطه اوج را به تأخیر بیندازند.
کاری که در ایران هم باید انجام می‌شد و با تهیه وسایل شناسایی همه افراد مشکوک به کرونا را قرنطینه می‌کردند و با آموزش مردم و تعطیلی مراکز پرجمعیت اجازه می‌دادند که بیماری به نحو دیگری کنترل شود و فشار بر بیمارستان‌ها و کادر درمان وارد نشود و واقعیت ویروس تا حدی به رسمیت شناخته ولی کنترل می‌شد.
3ـ هجوم رسانه‌ای شبکه‌های مجازی و رسانه‌های فرامرزی و بی‌اعتمادی به رسانه‌های معتبر رسمی، ایران را در برابر کنترل این بیماری تا حدی بی‌دفاع کرد. و این فشار رسانه‌ای؛ بیشترین اختلال را در مدیریت و کنترل بیماری وارد کرد.
4. رفتار مردمان مغرب زمین که نه در تحریم هستند و نه حتی از کمبود مواد غذایی و درآمد در رنج هستند در مواجهه با خبر شیوع کرونا آموزنده است. همان کسانی که خیلی مؤدبانه و آرام در صف‌های خرید می‌ایستادند و متمدنانه به یکدیگر تعارف و کمک می‌کردند، در جریان کرونا چنان حمله‌ای به فروشگاه‌ها کردند که از قحطی‌زدگان نیز چنین رفتاری بعید می‌نمود.
 قصد تخطئه کسی را نداریم، می‌خواهیم بگوییم نکند مصداق آن ضرب‌المثل شویم که مرغ همسایه غاز است. همه جا آسمان به همین رنگ است و اگر آسمان ایران و مردم ما آبی‌تر نباشد قطعاً تیره‌تر نیست.