2. در اهمیت «بزم رزم»
اشک و لبخند
نوشته مهدی همایونفر
ساحت جمعی انسان نیز چون ساحت فردی او با اشکها و لبخندهایی همراه است. تهاجم دشمن به ایران اسلامی با چنان سرعتی بود که مدتها مردم را در بُهت و حیرت فرو گذاشت. شیرینی روزهای خوش پیروزی انقلاب و فرار طاغوت هنوز در کامشان بود که جنگ آغاز شد. در این میان موسیقی شرایط ویژهای را سپری میکرد. شبهه حرمت موسیقی آنهمه بر کشور سایه انداخته بود که نوازندگان مجبور بودندآلات موسیقی خود را چون کالایی ممنوعه جابهجا کنند.
با تمام این مشکلات؛ همراهی آنها با مردم در دفاع از کشور خواب را از چشمانشان ربوده بود. از اینرو دل به دریا زده و تمام داشتههای خود را به میدان آوردند. جوشش شعر از دل، ضجه سازها، زخمه دستها و... همهوهمه آمدند تا ناله مظلومیت دیگرباره مردم را به گوش جهان برسانند و اینگونه هنرمندان عرصه موسیقی گام در سنگرهای دفاع گذاشته و صدای خوش حنجرهشان سنگرهای صعبالعبور کوههای غرب تا دشتهای سوزان جنوب را درنوردید. و به حق چه دلنشین؛ «بزم رزم» تاریخ این نقشآفرینی هنرمندانه را به تصویر کشیده است. تماشاگر این مستند نفسگیر؛ لحظاتی همراه آن میخندد و بغضش در صحنههایی میترکد. این اشکها و لبخندها همان اجری است که دیگرباره نشان از تجدید عهد هنرمندان عرصه موسیقی با مردم دارد.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه