امریکا خواهان تغییر است

بنفشه غلامی/ دومین رقابت درون‎حزبی حزب دموکرات امریکا سه‎شنبه شب برگزار شد و «برنی سندرز» خود را پیشتاز رقابت نشان داد. با این حال حزب باید 14 انتخابات دیگر را پشت سر بگذارد تا مشخص شود چه کسی می‎تواند کاندیدای نهایی آن برای رویارویی با«دونالد ترامپ» باشد. با «امیرعلی ابوالفتح»، کارشناس مسائل امریکا درباره دو انتخاباتی که برگزار شد و وضعیت حزب دموکرات در رویارویی با رئیس‎ جمهوری کنونی امریکا در انتخابات 2020 گفت‌وگو کرده‎ایم که می‎خوانید:

علت استقبال مردم از برنی سندرز، پیرترین نامزد حزب دموکرات در انتخابات درون حزبی نیوهمپشایر را در چه می‌دانید؟
تاکنون دو انتخابات در حزب دموکرات برگزار شده، یکی انتخابات انجمن حزبی در آیووا و انتخابات مقدماتی در نیوهمپشایر. دراین دو انتخابات پیت بوتیجیج 22 دلیگیت و برنی سندرز 20 دلیگیت به دست آورده‎اند. در نهایت کسی که حدود 1900 دلیگیت را به دست آورد می‎تواند فرد منتخب حزب دموکرات برای حضور در انتخابات 2020 باشد. بنابراین وضعیت بوتیجیج بهتر از سندرز است. اما اگر فعلاً محبوبیت مردمی بیشتری نسبت به دیگر نامزدهای حزب دموکرات دارد، این است که به زبان ساده بگویم، او حرف دل مردم امریکا را می‎زند. سندرز طرفدار عدالت است. اما نه عدالتی که به معنای سوسیالیسم باشد. او معتقد است باید توازنی منطقی در جامعه برقرار باشد. افزایش مالیات ثروتمندان، حذف یا کاهش شهریه در نظام آموزشی امریکا، پرهیز از جنگ‎های بی‎حاصل، اجرای بیمه‎های درمانی برای اقشار فقیر، از جمله شعارهای او هستند. او معتقد است طبقه فقیر و متوسط باید بیش از آنچه  الان وجود دارد، از منابع بهره‎مند شوند. البته او در کنار خیل حامیانش دشمنان قوی‎ای هم در حزب دموکرات دارد که معتقدند افکار سندرز ضد دموکراسی و ضد سرمایه‎داری است.

ویژگی بارز بوتیجیج به عنوان جوان‎ترین نامزد حزب چه بوده که او را از نامزدی گمنام تبدیل به یکی از امیدهای حزب کرده ‎است؟
کمتر شناخته شده بودن او نقطه قوتش شده ‎است. مردم امریکا در دو سه دهه اخیر به این نتیجه رسیده‎اند که کهنه سیاستمداران و چهره‎های شاخص دو حزب کارایی ندارند، بیشتر خواهان رقابت‎های حزبی هستند، منافع شخصی را دنبال می‎کنند، آلوده به فساد و ناکارآمد هستند. ازهمین رو چهره‎های جدید برای مردم امریکا جذاب‎تر و مقبول‎تر هستند. دونالد ترامپ در انتخابات 2016 با توسل به همین عامل بود که توانست به اقبال مردمی دست یابد. بوتیجیج هم خارج از دایره کسانی قرار دارد که مردم آنها را به عنوان محورهای قدرت در سال‎های اخیر امریکا می‎دانند. علاوه بر این او نه به اندازه سندرز چپگرا و رادیکال است و نه مثل جو بایدن دست راستی است. او حد فاصلی بین جناح چپگرا و ترقی‎خواه حزب دموکرات و جناح مرکزگرای آن است و بنابراین قادر است نظر هر  دو طیف حزب دموکرات را به خود جلب کند. در برنامه‎های خود نیز متمایل به عقاید برنی سندرز است اما با صبغه‎ای کمرنگ‎تر است. اما در کنار این ویژگی‎ها او یک پوئن منفی هم دارد و به دلیل همجنسگرایی ممکن است با قهر طیف دموکرات‎هایی که پایبند به مسائل اخلاقی و بنیان خانواده هستند، روبه‎رو شود.

تا همین چند ماه پیش بایدن امید اول دموکرات‎ها بود، چه شد که در حال باختن گوی رقابت نه فقط به سندرز باتجربه که به بوتیجیج جوان است؟
جو بایدن 8 سال معاون رئیس‎ جمهوری و سال‎ها سناتور بوده‎ و  یکی از سیاستمداران استخواندار در حد هیأت حاکمه امریکا است. بنابراین در فضای جدید جامعه امریکا که به سمت تحول خواهی حرکت می‎کند و در حال حرکت از سوی جامعه نخبگان به چهره‎های جدید است، شانس پیروزی کمی دارد. همان طور که هیلاری کلینتون به همین دلیل نتوانست مقابل ترامپ مقاومت کند. علاوه بر این او نیز مانند هیلاری، محکوم به بودن در سایه اوباما است. البته اوباما از مردان خوشنام حزب دموکرات است اما در مجموع و میانگین جامعه  امریکا مردم تصور می‌کنند او هر آنچه می‎توانسته انجام دهد، در دوره اوباما انجام داده است. نقطه ضعف بعدی او ماجرای اوکراین گیت است. در ماجرای اوکراین، فساد خانواده بایدن آشکار شد و همه متوجه شدند که پسر بایدن، با استفاده از رانت پدر خود پول زیادی به دست آورده و در اوکراین دست به کارهای اقتصادی زده است. بنابراین در فضای مطالبه ضد فسادی که وجود دارد، بایدن نمی‎تواند خود را چهره‎ای حامی مبارزه با فساد نشان دهد. البته به یاد داشته باشید این دو انتخاباتی که برگزار شده، در بخش شمالی امریکا که متأثر از فضای لیبرالی است، انجام شده، با ادامه انتخابات درون حزبی وقتی به ایالت‎های جنوبی و محافظه‌کار برسیم، وضعیت نامزد‎ها می‎تواند تغییر کند و بایدن پیشتاز شود. هرچند که تجربه نشان داده نامزدهایی که در دو انتخابات نخست یعنی آیووا و نیوهمپشایر پیروز نشوند، دیگر اقبالی برای پیروزی در حزب نخواهند داشت.

دموکرات‎ها امید زیادی داشتند ماجرای استیضاح به وجهه عمومی ترامپ لطمه بزند. آیا در این هدف موفق بودند؟
برای پاسخ به این سؤال خیلی زود است. چون فعلاً انتخابات درون حزبی جریان دارد و در دهه‌های اخیر سابقه نداشته رئیس‎ جمهوری مستقر توسط هم‌حزبی‎های خود به چالش کشیده شود. بنابراین هیچ چیزی ترامپ را در انتخابات درون حزبی تهدید نمی‎کند. بنابراین رقابت اصلی برای ترامپ بعد از کنوانسیون دو حزب که نامزدهای آنان تعیین شده و مناظره‎های تلویزیونی آغاز می‎شود، شروع خواهد شد و آن زمان است که باید دید موضوع استیضاح چقدر روی افکار عمومی علیه ترامپ تأثیر گذاشته است. اما در حال حاضر طیف جمهوریخواه احساس می‎کنند که رئیس‎ جمهوری محبوب‌شان ناعادلانه مورد اتهام قرار گرفته است.

گام بعدی دموکرات‎ها برای پیروزی مقابل ترامپ چه می‎تواند باشد؟
دموکرات‎ها باید مراقب باشند روی بحث استیضاح متوقف نشوند. آنها به جای اینکه درگیری با ترامپ را به یک درگیری شخصی تبدیل کنند، باید ایده دهند و برنامه داشته باشند تا بتوانند موفق شوند.