چوبکاری بفرمایید

گروه اقتصادی
شاید فکرش را نمی‌کردید کاشت چوب خشک هم کسب و کار درآمدزایی است و سود بالایی هم دارد. به‌عبارتی با این کار چوب بکارید پول برداشت کنید. کشت چوب البته فعالیت جدیدی نیست و از دیرباز به‌عنوان مثال در میان بسیاری از باغداران و کشاورزان برای محافظت از زمین و باغ‌های خود در برابر باد، تبخیر و... کشت چوب متداول بود. اما تفاوت حال حاضر کشت چوب با گذشته درآمدزایی آن است. از ابتدای برنامه چهارم طرح زراعت چوب به‌صورت رسمی شروع و ردیف بودجه‌ای برای آن در نظر گرفته شد. چوبی که در مورد آن صحبت می‌کنیم از ارقام سریع الرشد است، مثل ارقام صنوبر و اکالیپتوس. با کشت این ارقام، بعد‌از چند سال برداشت چوب شروع می‌شود و چوب به مصرف داخلی صنایع می‌رسد. هزینه تولید چوب هزینه زیادی نیست و به‌همین دلیل مورد اقبال کشاورزان قرار گرفته است.
واردات
بر اساس آمار رسمی در سال یک میلیون متر مکعب چوب به کشور وارد می‌شود که هزینه واردات آن به‌طور تقریبی 125 میلیون دلار است. در کشور 67 کارخانه وابسته به صنایع چوب و کارگاه‌های بزرگ مبل‌سازی وجود دارد که مواد اولیه آنها چوب است. اما چوبی که وارد می‌شود بیشتر به‌صورت الوار است که به کار این صنایع نمی‌آید چون بیشترین نیاز آنها خرده چوب است اما واردات آن به‌خاطر مسائل قرنطینه‌ای هزینه بر است و به صرفه نیست. از این‌رو حمایت از کشت چوب در چند سال اخیر مورد توجه قرار گرفته است و برای حمایت از کشت آن تسهیلات ارزانقیمت نیز پرداخت می‌شود. همچنین بخش خصوصی در چند سال اخیر در کاشت چوب کشاورزی حمایتی را در دستور کار قرارداده است به این معنی که قرارداد‌هایی با کشاورزان بسته می‌شود که بعد از برداشت چوب آنها خریداری می‌شود. اگر تمایل به کشت چوب دارید وزارت جهاد کشاورزی نیز نهال با کیفیت و رایگان به چوبکاران ارائه می‌کند. مازندران، گیلان، اردبیل، کرمانشاه، آذربایجان غربی، کردستان، جنوب کرمان، تهران، لرستان، ایلام و خوزستان استان‌هایی هستند که کاشت چوب در آنها رواج دارد.

بازار پرسود چوب

جواد میرعرب رضی
مجری طرح زراعت چوب وزارت جهاد کشاورزی
به‌خاطر طرح تنفس جنگل‌ها، برداشت چوب از جنگل‌های شمال ممنوع است، از طرف دیگر به‌خاطر تحریم‌ها واردات چوب مشکلاتی دارد و واردات آن محدودیت قرنطینه ای نیز دارد این موضوعات باعث شده به زراعت چوب بیشتر توجه کنیم. در حال حاضر کارخانه مرتبط با صنایع خرده چوب، کارگاه‌های تولید مبل و صنف درودگران نیاز به ماده اولیه چوبی دارند. تنها منبع تولید چوب جنگل‌های شمال بود که در حال حاضر برداشت چوب از آن ممنوع است. پس ناگزیریم کشت چوب را توسعه دهیم. برای کاشت چوب از منابع آبی کم هزینه مانند پساب فاضلاب، آب باران و آب حاشیه رودخانه‌ها استفاده می‌شود و کشت در استان‌هایی است که نیاز آبی در آن کمتر است. در سال 97، 383 هزار تن چوب به ارزش 136 میلیون دلار وارد شده است که با کشت آن این ارز ذخیره می‌شود. بیشترین مصرف چوب ما در صنایع خرده چوب است، مانند نئوپان و ‌ام‌دی‌اف. اما چون واردات چوب به‌صورت الوار است، به‌کار صنایع نمی‌آید و بیشتر صنایع چوبی بزرگ ما وابسته به تولید داخل است. در کشور سالانه به 6.3 میلیون متر مکعب چوب نیاز داریم و ظرفیت اسمی کارخانه‌های ما 13 میلیون متر مکعب چوب است که تا پایان برنامه ششم ظرفیت اسمی به 18 میلیون متر مکعب می‌رسد. بنابراین بیشتر ظرفیت کارخانه‌ها به‌خاطر کمبود چوب خالی است. به‌عبارتی ظرفیت تولید صنایع چوبی داریم اما چوب نداریم. اگر روی تولید چوب متمرکز شویم بازار و تقاضا برای چوب وجود دارد. کاشت چوب در استان‌های شمالی بعد از 5 سال و در استان‌های غربی بعد از 8 سال قابل برداشت است اما کشاورزان در میان درختان می‌توانند کشت‌هایی مانند صیفی، گیاهان دارویی و... کشت کنند و از سود آن نیز بهره ببرند. انجمن صنفی کارفرمایان صنایع چوب در حال حاضر نهال رایگان را تولید می‌کند و برای خرید چوب قرارداد هم می‌بندد، به این ترتیب در کاشت چوب کشاورزی قراردادی متداول شده است. ما کشاورزانی را داریم که زیر درختان، گل نرگس می‌کارند که درآمد فوق‌العاده‌ای دارد. سود کشت چوب با قیمت‌های کنونی بسیار به صرفه است.