افغانستان؛ قتلگاه کودکان
احمد طبری
کارشناس خاورمیانه
همه از صدای مهیب انفجار ساختمان دفاع ملی افغانستان در کابل میگفتند، اما چند ساعت بعد با اعلام شمار کودکان مجروح این حادثه تروریستی، صداهای بلندتری، فضای این کشور جنگزده را آکنده کرد.
هنوز تحلیلها و تفسیرها درباره هدف قرار گرفتن کودکان و دانشآموزان در رسانههای افغانستان گرم بود که خبر انفجار انتحاری در غزنی، ملت افغانستان را در شوک و حیرت فرو برد. نزدیک به 200 مجروح و باز هم نالههای کودکان بود که در بیمارستانهای غزنی، قلبها را آکنده از اندوه میکرد.
طالبان بعد از این حملهها اعلام کرد، هدف آنان نیروهای امنیتی هستند نه غیرنظامیان، اما آمار بالای تلفات شهروندان غیرنظامی افغانستان، ادعای طالبان را به چالش میکشد. 50 دانشآموز مجروح در انفجار کابل و دو برابر این آمار از دانشآموزان زخم خورده غزنی، افکار عمومی افغانستان را در برابر پرسشهای زیادی قرار داده است. در طول نیم قرن اخیر، گروههای چریکی زیادی در جهان در مخالفت با دولتها دست به تحرکات نظامی زدند. اما نمونهای از تلفات غیرنظامی به گونهای که طالبان بر مردم افغانستان تحمیل میکند، در جهان دیده نشده است. تکرار و تداوم تلفات غیرنظامیان بخصوص در میان زنان و دانشآموزان، این شبهه را ایجاد کرده است که طالبان علاوه بر ضربه زدن به اهداف نظامی، بهدنبال ایجاد رعب و وحشت در میان مردم افغانستان است.
تکرار این حملات و افزایش شمار مجروحان غیرنظامی در این کشور همچنین برخی را به این باور رسانده که طالبان هیچ اعتقادی به صلح ندارد. به باور این دسته از مردم افغانستان، اگر طالبان بهدنبال صلح بود، مطلع این خواست، «آتش بس» است. وقتی طالبان زیر بار آتش بس نمیرود یعنی اینکه تعریفی که این گروه مسلح مخالف دولت از صلح دارد، با تعاریف رایج همخوانی ندارد. مردم افغانستان از خود میپرسند وقتی گروهی سر میز مذاکره به کرسیهای قدرت چشم دوخته و همزمان مردم بیدفاع را قتل عام میکند، چگونه انتظار دارد پس از دستیابی به قدرت، همراهی این مردم را با خود داشته باشد. اگرچه صلح آمال و آرزوی ملت افغانستان است اما همین ملت در زیر آسمان صلح، روزانه دهها قربانی میدهد.
کارشناس خاورمیانه
همه از صدای مهیب انفجار ساختمان دفاع ملی افغانستان در کابل میگفتند، اما چند ساعت بعد با اعلام شمار کودکان مجروح این حادثه تروریستی، صداهای بلندتری، فضای این کشور جنگزده را آکنده کرد.
هنوز تحلیلها و تفسیرها درباره هدف قرار گرفتن کودکان و دانشآموزان در رسانههای افغانستان گرم بود که خبر انفجار انتحاری در غزنی، ملت افغانستان را در شوک و حیرت فرو برد. نزدیک به 200 مجروح و باز هم نالههای کودکان بود که در بیمارستانهای غزنی، قلبها را آکنده از اندوه میکرد.
طالبان بعد از این حملهها اعلام کرد، هدف آنان نیروهای امنیتی هستند نه غیرنظامیان، اما آمار بالای تلفات شهروندان غیرنظامی افغانستان، ادعای طالبان را به چالش میکشد. 50 دانشآموز مجروح در انفجار کابل و دو برابر این آمار از دانشآموزان زخم خورده غزنی، افکار عمومی افغانستان را در برابر پرسشهای زیادی قرار داده است. در طول نیم قرن اخیر، گروههای چریکی زیادی در جهان در مخالفت با دولتها دست به تحرکات نظامی زدند. اما نمونهای از تلفات غیرنظامی به گونهای که طالبان بر مردم افغانستان تحمیل میکند، در جهان دیده نشده است. تکرار و تداوم تلفات غیرنظامیان بخصوص در میان زنان و دانشآموزان، این شبهه را ایجاد کرده است که طالبان علاوه بر ضربه زدن به اهداف نظامی، بهدنبال ایجاد رعب و وحشت در میان مردم افغانستان است.
تکرار این حملات و افزایش شمار مجروحان غیرنظامی در این کشور همچنین برخی را به این باور رسانده که طالبان هیچ اعتقادی به صلح ندارد. به باور این دسته از مردم افغانستان، اگر طالبان بهدنبال صلح بود، مطلع این خواست، «آتش بس» است. وقتی طالبان زیر بار آتش بس نمیرود یعنی اینکه تعریفی که این گروه مسلح مخالف دولت از صلح دارد، با تعاریف رایج همخوانی ندارد. مردم افغانستان از خود میپرسند وقتی گروهی سر میز مذاکره به کرسیهای قدرت چشم دوخته و همزمان مردم بیدفاع را قتل عام میکند، چگونه انتظار دارد پس از دستیابی به قدرت، همراهی این مردم را با خود داشته باشد. اگرچه صلح آمال و آرزوی ملت افغانستان است اما همین ملت در زیر آسمان صلح، روزانه دهها قربانی میدهد.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه