یادبود
عبدالحسین رحمتی
شاعر و نویسنده
از پرستو مخواه که بماند
به یاد «سیدمرتضی آوینی» در سالروز شهادتش
بهار فرصتی برای رویش و بال گشودن در آبیهای دوراز دسترس خداست. بهار که میآید پرستوها زودتر از همه، آمدن فروردین را خبر میدهند و این بار پرستویی که دوربینش دلتنگ جوانان وطن بود از سیمهای خاردار و تلههای انفجاری گذشت و بیقرار از مرزهای انتظار پرگشود. پرستویی که در بیستمین روز فصل بهار کوچ کرد و سیدمرتضی آوینی چه زیبا گفت: وطن پرستوی بهار است و اگر بهار مهاجر است از پرستو مخواه که بماند. پرستویی که مقصد را در کوچ میبیند از ویرانی لانهاش نمیهراسد پس قفس ویران بهتر. در آثار قلمیاش از «توسعه ومبانی تمدن غرب» تا «گنجینه آسمانی» نوشت و دوربینش از «بشاگرد» تا «شهری درآسمان» را درنوردید. مستندهایش بیان واقعیت بود و چه زیبا برآنها مستند اشراقی نام نهاد. همه فیلمهایی که کارگردانی و تدوین کرد و ما آن سالها تماشا میکردیم هرگز نام عواملش را ندیدیم زیرا تصمیم گرفته بود چیزی که حدیث نفس باشد ننویسد و از خودش سخن نگوید. در عرصههای فرهنگ و هنر فعال بود و با تفکری آرمان گرایانه از معیارهای فرهنگی انقلاب دفاع میکرد. اگر نقدی مینوشت ایدهای و اعتقاد داشت و یقین داشت وقتی اعتقاد برود، اعتبارهم میرود.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.