مهری رنجبر/ الهه احمدی بعد از دو سال و نیم دوری، دوباره به تیراندازی برگشته است. تیراندازی که از حاشیه‌ها فراری است و وقتی نتوانست سهمیه المپیک بگیرد، ترجیح داد مدتی از هیاهوی ورزش قهرمانی دور بماند. او می‌گوید که روزهای سختی را گذرانده؛ روزهایی که حواشی بیشتر از شکست‌ها اذیتش کرده است. الهه احمدی در گفت‌وگو با «ایران» درخصوص آنچه پشت سرگذاشته و اهدافی که دارد، صحبت کرد.

بعد از دوسال دوری، دوباره به اردوی تیم ملی برگشتی! اوضاع چطور است؟
من به تازگی به اردو برگشته‌ام و فعلاً منتظرم رئیس جدید فدراسیون تیراندازی انتخاب شود. چرا که با تجربه 20 ساله‌ام در این رشته و کسی که سال‌ها در تفنگ بادی مسابقه داده، توقع همکاری دارم. می‌خواهم طبق برنامه پیش بروم و طوری تمرین کنم که فشار کمتری به من بیاید. به هرحال  شرایط من با تیراندازی که 20 سال از من کوچک‌تر است، فرق دارد. من به کمک فدراسیون نیاز دارم تا با شرایط بهتری تمرین کنم و مسیرم برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان و المپیک هموار شود. چرا که من شرایط حضور تمام وقت در اردوی تیم ملی را ندارم و لازم است فدراسیون تعامل بیشتری با من داشته باشد. طبق برنامه خودم، باید روزی 5 ساعت بدنسازی و تیراندازی تمرین کنم و باید با فدراسیون هماهنگ باشم.
می‌خواهی به بازی‌های آسیایی ‌هانگژو  برسی؟
بازی‌های آسیایی 2022 شهریور سال آینده است و یک ماه بعد از آن مسابقات قهرمانی جهان مصر برگزار می‌شود که انتخابی المپیک هم هست، البته در این میان چند مسابقه بین‌المللی و کاپ جهانی هم برگزار خواهد شد که با توجه به وضعیت ارز و مشکل همیشگی کمبود فشنگ، فدراسیون باید به شکلی برنامه‌ریزی کند که با بودجه‌اش همخوانی داشته باشد. از سویی من دو سال و نیم از مسابقات تیراندازی دور بودم و قوانین هم کمی تغییر کرده و به همین دلیل شرایط سختی دارم. جام جهانی مصر و مسابقه برزیل در فروردین، کاپ جهانی باکو و... جزو برنامه‌های تیم ملی هست و باید خودم را برای آنها آماده کنم.
چرا الهه احمدی به یکباره آن هم در اوج، افت کرد؟
من سال 97 و 98 در مسابقات خیلی عالی تیر زدم  اما از نظر ذهنی کم آوردم. با اینکه مسابقات خیلی خوبی رفتم اما سهمیه نگرفتم. من کم کاری نکردم حتی در فینال فینالیست‌ها هم مسابقه دادم اما بعد از المپیک ریو سهمیه‌های جهانی کم شد، اگر کم نمی‌شد من و خدمتی با هم سهمیه المپیک می‌گرفتیم. راستش شرایط خیلی خوب نبود. من در سه وضعیت رکوردهای جهان را تکرار کردم اما به دلایلی که نمی‌خواهم بازگو کنم، به خاطر فاصله بسیار کم (مثلاً یک دهم) نتوانستم سهمیه بگیرم. البته خودم فکر می‌کردم از طریق رنکینگ سهمیه می‌گیرم اما این سهمیه هم نصیب آرمینا صادقیان در تفنگ بادی شد چون او به فینال کاپ جهانی رسید. پس از آن سراغ تفنگ خفیف رفتم که آنجا هم با اختلاف نسبتاً کم به فینال کاپ جهانی نرسیدم. البته بازهم قانون جدید اجازه نداد، چرا که سهمیه رنکینگ به کسی داده می‌شد که پیش از آن سهمیه نگرفته بود و با سهمیه کرم زاده در سه وضعیت، دیگر سهمیه به من تعلق نگرفت. با شیوع کرونا وقتی متوجه شدم سهمیه به من نمی‌رسد دیگر تمرین نکردم، از سویی با تعویق یکساله المپیک و با شرایطی که فدراسیون و سرمربی برای انتخابی گذاشتند، کلاً قید آن را زدم.
احتمالاً شرایط سختی را پشت سر گذاشتی؟
من توان ذهنی زیادی برای دور زدن حاشیه‌ها گذاشتم اما خیلی سخت بود که از پس آن برآیم. با اینکه حضور او به نفع تیراندازان جوان شد اما در کل اتفاقات خوبی برای تیراندازی نیفتاد. به نظرم باید رشته تفنگ بادی در المپیک توکیو مدال می‌گرفت اما حاشیه‌ها مانع این اتفاق شد.
درباره غیبت در المپیک هم صحبت کن.
خیلی سخت بود، البته سختی‌اش به دلیل شکست‌ها یا حتی سهمیه نگرفتن، نبود. شکست و پیروزی برای ورزشکار است، همان طور که از پیروزی خوشحال می‌شود، باید شکست را هم قبول کند. من تجربه تلخم را پذیرفتم. چیزی که مرا اذیت می‌کرد حاشیه‌ها بود. چون اصلاً دنبال حاشیه نبوده و نیستم. می‌دانم ورزش همین است و بنابراین باید خودم را قوی کنم. بالاتر از شخصیت تختی در ورزش نداریم. هر وقت فشار حاشیه‌ها زیاد می‌شد، برای تحمل و عبور از آن، فیلم تختی را می‌بینم و به خودم می‌گویم بالاتر از او که نداشته‌ایم. او با کلی سختی مدال گرفت اما شرایط باعث شد آزرده خاطر شود. در هر حال برای عبور از حواشی، برای مقطعی از تیراندازی دور شدم تا مشکلات را حل کنم.

پریسا غفاری/ دارنده مدال نقره رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمان جهان در ازبکستان تمرینات سنگین‌اش را برای شرکت در هفته پایانی لیگ و بازی‌های آسیایی هانگژو آغاز کرد. مصطفی جوادی، ملی پوش دسته ۸۱ کیلوگرم دراین باره به خبرنگار«ایران» گفت: «با وجود بلاتکلیفی در فدراسیون، تمرینات سنگینم را به‌صورت انفرادی در تهران شروع کرده‌ام چون برای حضور در بازی‌های آسیایی نیاز به شرکت در اردوهای طولانی مدت است. با اینکه صحبت از تشکیل اردو در اسفندماه بود ولی فعلاً که خبری نیست.» او که در 2 هفته ابتدایی لیگ امتیازات خوبی برای تیم فولادین ذوب آمل با هدایت بهداد سلیمی کسب کرده، دلایل عقب افتادن این تیم از ذوب آهن را بیان کرد: «آسیب دیدگی تعدادی از وزنه‌برداران و ناآمادگی برخی از ملی پوشان تیم فولادین باعث شد که پیشتازی را به تیم قدرتمند ذوب آهن واگذار کنیم. با وجود این تمام تلاش خود را انجام می‌دهیم و عقب ماندگی را جبران و عنوان قهرمانی را کسب می‌کنیم.» ملی‌پوش تیم فولادین ذوب آمل با اشاره به جوان بودن اعضای تیم ملی گفت:«میانگین سنی وزنه‌برداری ایران ۲۳ سال است. جوانی و انگیزه بالا سبب شد تیم کشورمان در رقابت‌های جهانی ازبکستان عنوان نایب قهرمانی را کسب کند.معتقدم در صورتی که حمایت‌های بیشتری از ملی پوشان شود، مطمئناً ایران در بازی‌های آسیایی نتایج خوبی می‌گیرد.» جوادی در پایان گفت: «پس از بازگشت از تاشکند، کادرفنی تیم ملی تماسی با من نداشته و طبق برنامه‌ریزی خودم تمرین می‌کنم. خوشحالم که نامم در فهرست اولیه اعلام شده به کمیته ملی المپیک برای هانگژو وجود دارد، امیدوارم در ترکیب اعزامی قرار بگیرم و اولین تجربه‌ام همراه با مدال باشد.»

فائزه زمانی/ 36 روز از انتخاب هادی ساعی به‌عنوان رئیس فدراسیون تکواندو می‌گذرد؛ روزهایی که البته بدون حکم رسمی وزارت ورزش سپری شد. درحالی که حتی فدراسیون جهانی با پیام تبریک، ساعی را به رسمیت شناخته اما همچنان خبری از حکم وزارت ورزش ریاست او نیست تا فدراسیون تکواندو بلاتکلیف بماند.در این میان شائبه‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه در اتفاقات اخیر و عدم ابلاغ حکم ساعی، پای پولادگر رقیب او  درمیان است و از طرفی هم زمزمه‌های تکرار انتخابات به گوش می‌رسد. در این بین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک سکوت کرده و موضوع را در‌اختیار نهاد حقوقی ریاست‌جمهوری گذاشته‌اند تا در این زمینه تصمیم‌گیری کند. این درحالی است که 6‌ماه تا بازی‌های کشورهای اسلامی و 8‌ماه تا بازی‌های آسیایی هانگژو باقی است و این بلاتکلیفی در یکی از رشته‌های مدال‌آور ایران می‌تواند باعث خالی ماندن سبد کاروان‌مان از مدال‌های تکواندو شود. تکواندوی ایران با وجود امید زیاد در دو المپیک اخیر نتوانست انتظارات را برآورده کند و حالا ممکن است اتفاقات ریو و توکیو، این‌بار در قونیه و هانگژو تکرار شود. هادی ساعی رئیس بدون حکم فدراسیون تکواندو در این‌باره به خبرنگار «ایران»، گفت: «فعلاً از حکم خبری نیست و هرموقع به دستم برسد، همه باخبر می‌شوند. درحال پیگیری هستم و فعلاً صبر می‌کنم تا ببینم چه اتفاقی می‌افتد. خودم هم دلیل عدم ابلاغ حکم را نمی‌دانم و کسی هم چیزی به من نمی‌گوید که درجریان قرار بگیریم. شاید در روزهای آینده خبری شود.»

گروه ورزشی/ منچستریونایتد برابر برنلی قعرنشین لیگ برتر، متوقف شد تا دو امتیاز مهم دیگر را از دست بدهد. طبق روال عادی شیاطین‌سرخ در این بازی باید بردی آسان کسب می‌کردند اما آنها نتیجه‌ای بهتر از تساوی به دست نیاوردند و این نتیجه 1-1 باعث شد از جمع چهار تیم برتر خارج شوند و وستهام بالاتر از این تیم قرار بگیرد. در این بازی رالف رانگنیک سرمربی منچستریونایتد تصمیم گرفت کریستیانو رونالدو را نیمکت‌نشین کند و با ترکیبی جدید تیم خود را به میدان بفرستد. رونالدو در اواسط نیمه دوم به زمین آمد و به این ترتیب منتقدان او نمی‌توانند مثل بازی‌های گذشته، تقصیر را به گردن او و سبک بازی خودخواهانه او (به گفته آنها) بیندازند. البته در نیمه نخست بازی که رونالدو بازی نمی‌کرد، مارکوس رشفورد، جیدون سانچو و ادینسون کاوانی ترکیب بسیار روان‌تر و خطرناک‌تری را ساخته بودند. اگر نیک پوپ در دروازه برنلی نبود یا اگر دو گل یونایتد با تصمیم سخت‌گیرانه داور مردود اعلام نمی‌شد، یونایتد می‌توانست در پایان 45 دقیقه با برتری خوبی به رختکن برود. آنها مانند دیدار با میدلزبورو در نیمه اول مسلط بودند و اولین گل پل پوگبا در 384 روز اخیر کمترین حق آنها بود. اما مشکل همین است: این تیم نمی‌تواند در طول 90 دقیقه این عملکرد را حفظ کند. همین اتفاق در خانه استون ویلا هم روی داد، زمانی که یونایتد برتری با دو گل را از دست داد. می‌توان به این اشاره کرد که یونایتد قدرت تمام‌کنندگی خوبی نداشت و فرصت‌هایش را از دست داد، اما این تیم آن‌قدر ستاره دارد که بتواند پس از دریافت گل تساوی هم باز حمله کند و گل بزند. اما آنها در نیمه دوم فرصت‌های زیادی ایجاد نکردند و هیچ ضربه‌ای داخل چهارچوب نداشتند. در عوض داوید دخئا که در نیمه اول، صرفاً تماشاگر بازی بود، در نیمه دوم مجبور به چندین واکنش شد. شاید آشکارترین مشکل یونایتد در خط دفاعی بود، جایی که هری مگوایر شب خوبی را پشت سر نگذاشت. گل رافائل واران به این دلیل مردود اعلام شد که در جریان آن، هم‌تیمی‌اش مگوایر خطا کرده بود. او سپس روی گل تساوی جی رودریگز مقصر بود. این اولین گل برنلی در خانه برابر یونایتد از سال 2009 تاکنون بود و سومین گل آنها در 731 دقیقه اخیر بازی‌هایشان به شمار می‌رفت. یکی دیگر از این سه گل را هم آنها در اواخر دسامبر در اولد ترافورد با ضربه آرون لنون به ثمر رسانده بودند.

ژوزه مورینیو سرمربی رم همراه تیمش با نتیجه 2-0 مقابل اینتر شکست خورد و از جام حذفی ایتالیا کنار رفت. مربی پرتغالی از استقبال گرم مسئولان تیم سابقش (اینتر) از او، ابراز خرسندی و بابت باخت مردانش در سن‌سیرو ابراز تأسف کرد.
مورینیو در این مورد گفت: «رابطه من با اینتر ابدی است اما من برای کمک به رم و کسب پیروزی با این تیم به اینجا آمده بودم. شیوه‌ای که از من استقبال شد و هدیه‌ای که آقایان ژانگ (رئیس باشگاه)، ماروتا (مدیر اجرایی) و خاویر زانتی (نایب رئیس باشگاه) به من دادند، عالی بود و من واقعاً احساساتی شدم. فقط می‌توانم از آنها تشکر کنم و هرگز هم این واقعیت را کتمان نمی‌کنم که رابطه‌ام با اینتر ابدی است. با این حال اینجا آمده‌ بودم که با رم پیروزی کسب کنم. من الان نماینده رم و طرفداران رم هستم. ما نتوانستیم این بازی را ببریم اما اگر از 5 دقیقه ابتدایی بازی چشم پوشی کنم، من رم را تیمی دیدم که مقابل یک حریف بسیار قدرتمند مانند اینتر بسیار خوب بازی کرد.»
سرمربی رم در ادامه در مورد وضعیت داوری هم حرف زد و داور را به باد انتقاد گرفت: «ما دو موقعیت فوق‌العاده در نیمه اول داشتیم اما نیمه دوم بازی بیشتر در کنترل ما قرار گرفت و تعداد پاس‌های‌مان بیشتر شد اما در نهایت موقعیت چندانی ایجاد نکردیم، چون اینتر مدافعانی استثنایی دارد. گل دوم آنها روند بازی را تغییر داد و البته روند داوری مسابقه را. تا پیش از این، فکر می‌کردم که داور از نظر فنی خیلی سطح بالاست اما بعد از آن گل، نظرم درباره او عوض شد.البته فکر می‌کنم، برای یک داور نشان دادن کارت زرد به فردی مثل مورینیو یک افتخار محسوب می‌شود!»

سادیو مانه ستاره لیورپول و تیم ملی فوتبال سنگال که یکشنبه شب با سنگال عنوان قهرمانی جام ملت‌های آفریقا 2021 را به دست آورد، در حاشیه این مسابقات اقدامی انسان‌دوستانه و تحسین‌ برانگیز انجام داد. ستاره لیورپولی سنگال که در جریان این مسابقات در یک بازی با ضربه شدیدی به سر مواجه شد و مدت کوتاهی به بیمارستان رفت در طول درمانش در بیمارستانی در کشور کامرون (میزبان مسابقات)، صورتحساب خانواده‌ای را که زندگی فرزندشان به‌دلیل صدمات جانی در خطر بود، به طور کامل پرداخت کرد. خانواده این بیمار جوان توانایی پرداخت هزینه درمان فرزند‌شان که 400 هزار فرانک آفریقایی معادل 515 پوند می‌شد را نداشتند.
مانه در تاریخ 5 بهمن در جریان بازی تیم ملی سنگال با کیپ ورده در مرحله یک‌هشتم نهایی جام ملت‌های آفریقا، در دقیقه 53 به‌دلیل برخورد با دروازه‌بان حریف دچار ضربه مغزی خفیف شد اما پس از درمان‌های اولیه به بازی ادامه داد. او در دقیقه 63 آن بازی گل اول بازی و تیمش را به ثمر رساند و در نهایت هم در دقیقه 70 تعویض شد. بسیاری از کارشناسان پزشکی اقدام مسئولان تیم سنگال در بازی دادن به این بازیکن را بشدت مورد انتقاد قرار دادند. هر چند در نهایت خوشبختانه اتفاق تلخی برای سادیو رخ نداد. سنگال کیپ ورده را با نتیجه 2 بر صفر شکست داد و در ادامه با غلبه بر تیم‌های گینه استوایی، بورکینا فاسو و مصر به قهرمانی جام ملت‌های آفریقا 2021 رسید.

پنجره نقل و انتقالات زمستانی سال 2022 یا در واقع پنجره میان فصل 22-2021 یکی از پرسرو صداترین بازارهای نقل و انتقالاتی سال های اخیر به ویژه بعد از شروع دوران کرونا بود. بسیاری از تیم‌ها دست به خریدهای بزرگ زدند و تیم‌های خود را با بازیکنانی که بعضی از آنها واقعاً گرانقیمت بودند تقویت کردند. فیفا به تازگی گزارشی در همین زمینه منتشر کرده است که در آن آمار نهایی نقل و انتقالات ژانویه 2022 ارائه شده است. طبق گزارش فیفا در این بازار زمستانی حدود 1.03 میلیارد دلار هزینه تیم‌ها بوده که به گفته فدراسیون جهانی فوتبال این عدد بازگشت آمار به «استانداردهای قبل از کووید» در بازار نقل و انتقالات را نشان می‌دهد. این عدد نسبت به ژانویه 2021 افزایش 74.7 درصدی را نشان می‌دهد که عدد چشمگیری است. فیفا در ادامه گزارش خود این‌طور نوشته است: «در فوتبال مردان، فعالیت بازار نقل و انتقالات تقریباً به سطح قبل از همه‌گیری (کرونا) بازگشته است. در مقایسه با امسال، در سال 2020، درست قبل از همه‌گیری، 1.16 میلیارد دلار در ژانویه هزینه شد، در حالی ‌که در ژانویه 2019 این عدد 1.1 میلیارد دلار بود.» باشگاه‌های لیگ برتری با 349 میلیون دلار لیگ این کشور را به پرهزینه‌ترین لیگ در زمستان 2022 تبدیل کردند. از طرف دیگر، لیگ فرانسه از نظر پول دریافتی در این دوره وضعیت بسیار خوبی داشت چون باشگاه‌های فرانسوی در ژانویه 99 میلیون دلار از فروش بازیکنان خود به دست آوردند و البته در این آمار هم باشگاه‌های انگلیسی با درآمد 108 میلیون دلار در صدر قرار دارند. اما نسبت هزینه فرانسوی‌ها (75 میلیون دلار) خیلی کمتر از تیم‌های انگلیسی بود. فیفا همچنین از افزایش تعداد و هزینه‌های نقل و انتقالات در فوتبال زنان خبر داده است، افزایشی حتی بیش از استانداردهای قبل از کووید19. در ماه ژانویه حدود 486 هزار دلار برای فوتبالیست‌های زن خرج شد که این رکورد نسبت به آمار 310 هزار دلار در سال گذشته پیشرفت چشمگیری را نشان می‌دهد.

احمدی  در دور دوم المپیک به خط پایان نرسید

عاطفه احمدی اسکی‌باز ایران در المپیک زمستانی، دیروز شروع خوبی در رقابت‌های اسکی آلپاین داشت اما در دور دوم اوت کرد. او که برای اولین‌بار المپیک زمستانی را تجربه می‌کرد، بدون مربی در مسابقات حاضر شد تا همزمان هم مربی خودش باشد و هم اسکی‌باز! احمدی در دور اول ماده مارپیچ کوچک بین 88اسکی‌باز با ثبت رکورد یک دقیقه و ۱۱ ثانیه و ۸۸صدم ثانیه نفر پنجاه‌‌وهفتم شد، در‌حالی‌که 30اسکی‌باز به خط پایان نرسیدند. درضمن احمدی در دور دوم میان 35اسکی‌باز به خط پایان نرسید تا المپیک زمستانی پکن برای او به اتمام برسد. گفتنی است در ادامه این رقابت‌ها دانیال ساوه‌شمشکی اسکی‌باز صحرانوردی که با مثبت شدن تست کرونا، سید‌ستار‌صید جایگزین  وی  شده و فردا صبح در 15‌کیلومتر کلاسیک مسابقه می‌دهد.

تحویل طلای کمیل قاسمی در پاریس

مدال برنز کمیل قاسمی به مقامات کمیته بین‌المللی المپیک تحویل داده شد. با بررسی مجدد نمونه‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن و مثبت شدن تست دوپینگ آرتور تایمازوف ازبکستانی و مودزامانشویلی گرجستانی، کمیل قاسمی به مدال طلای کشتی آزاد ۱۲۰ کیلوگرم رسید. از دوسال پیش بود که کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) موضوع تعویض مدال‌ها را مطرح کرد اما این پروسه طولانی شد. این درحالی است که کمیته بین‌المللی المپیک 22 آبان در وب‌سایتش مدال کمیل قاسمی را تأیید کرد. کمیته ملی المپیک با تحویل مدال برنز قاسمی بهIOC در پکن، قرار است در اولین مسابقه بعدی مدال طلای کشتی‌گیر ایران را تحویل بدهد که احتمالاً المپیک ۲۰۲۴ پاریس خواهد بود.

کاستلانی: سید و معروف، کار مربی را آسان می‌کنند

سرمربی تیم والیبال فنرباغچه بعد از پیروزی این تیم مقابل کن فرانسه در لیگ قهرمانان اروپا به تمجید از سیدمحمد موسوی و سعید معروف، دو ستاره ایرانی تیمش پرداخت. دانیل کاستلانی تأکید کرد که آنها عصای دست مربیان هستند: «آنها سال‌هاست که همدیگر را می‌شناسند و این موضوع، کار را برای هر مربی، آسان می‌کند.» او که قبلاً با سید در تیم اولشتین پلاس لیگا کار کرده، به تسنیم گفت:«موسوی مثل همه بازیکنان ایرانی، شخصیت مبارزه‌طلبی دارد و یک جنگجو است. علم و احساس او همیشه به کمک تیم می‌آید و برای من لذت‌بخش است که می‌توانیم با هم کار کنیم.»سرمربی آرژانتینی تیم فنرباغچه از حضور پاسور نابغه ایرانی در تیمش خوشحال است:«معروف بازیکنی متعلق به بالاترین سطح فنی جهان است. او در هر تیمی که حضور دارد، نقش رهبر را ایفا می‌کند. معروف می‌تواند چیزی فراتر از تکنیک و تاکتیک به تیم بدهد. ما به چنین شخصیتی در تیم نیاز داریم. شما بسرعت شخصیت معروف را درک می‌کنید. علاوه بر این، فروتنی او کمک می‌کند تا براحتی در خدمت تیم باشد. ارتباط برقرار کردن با این نوع بازیکنان آسان‌تر است.»

گروه ورزشی/ داریا دالیدوویچ اسکی‌باز اهل بلاروس بعد از اینکه از سوی مقامات ورزشی این کشور به اتهام مشارکت در اعتراضات ضددولتی کنار گذاشته شد و نتوانست در المپیک زمستانی 2022 شرکت کند تصمیم به فرار از این کشور گرفت. این ورزشکار 17 ساله از کد مخصوصی که توسط فدراسیون بین‌المللی اسکی (FIS) به اسکی‌بازان داده می‌شود، محروم شد، کدی که به نوعی مجوز این ورزشکاران برای شرکت در رویدادهایی است که زیر نظر فدراسیون جهانی اسکی برگزار می‌شود. این اتفاق در ماه دسامبر یعنی حدود دو ماه پیش و در پی تصمیم فدراسیون اسکی بلاروس رخ داد تا داریا نتواند در المپیک و هیچ رقابت دیگری همراه با تیم ملی کشورش حضور یابد. دالیدوویچ در همان زمان به خبرگزاری رویترز گفت که محروم کردن او از رقابت‌های المپیک 2022 زمستانی بعد از آن رقم خورد که مسئولان ورزش کشور او را به حمایت از گروه مخالف دولت متهم کردند. فدراسیون اسکی بلاروس اما حاضر نشد در این مورد توضیحی بدهد. سرگئی دالیدوویچ، مربی و پدر داریا که خودش تجربه حضور در هفت دوره المپیک را دارد، در محافل عمومی به طور آشکار علیه الکساندر لوکاشنکو رئیس جمهور بلاروس و دولت تحت نظر او صحبت کرده و حتی در تظاهرات خیابانی که در آگوست 2020 و در پی انتخابات ریاست جمهوری این کشور صورت گرفت نیز مشارکت داشت. داریا حالا در جدیدترین گفت‌و‌گوی خود تأیید کرده که او و خانواده‌اش به لهستان رفته‌اند و قصد بازگشت به کشور خود را ندارند: «نمی توانستم حتی در کابوس‌های خود تصور کنم که روزی مجبور به ترک وطنم شوم، حتی تا همین سه چهار ماه پیش نیز چنین تصوری برایم شبیه یک کابوس بود. هنوز هم حس می‌کنم که فردا سوار ماشین یا هواپیما خواهم شد و برخواهم گشت اما متأسفانه در واقعیت، اوضاع طور دیگری است. من تصمیم داشتم مدرسه‌ام را در بلاروس تمام کنم اما پدر و مادرم گفتند باید مهاجرت کنیم. به نظرم این اتفاق برای پدرم هم خوب است. البته من بابت این موضوع بشدت ناراحت و غمگین هستم.»
سرگئی، پدر داریا هم تأکید کرد که خانواده او قربانی منازعات سیاسی در این کشور شد و دخترش نیز به همین دلیل از حق خود بابت حضور در المپیک زمستانی پکن 2022 محروم شد و از این گفت که دیگر امکان ادامه فعالیت دخترش در کشور بلاروس وجود نداشت.