طبق آمار منتشر شده، تعداد راکت‌های شلیک شده در دو روز اول از آخرین دور درگیری‌های مقاومت اسلامی فلسطین و رژیم اشغالگر قدس در خردادماه سال‌جاری به 1600 تیر رسید که در مقایسه با کل راکت‌های شلیک شده در درگیری های سال 2019 که 1070 فروند بود، بسیار بیشتر است.
مقاومت اسلامی تنها در شب اول درگیری‌های اخیر 1050 موشک شلیک کرد که شاید عدد معناداری در مقایسه فوق باشد: شلیک انبوه راکتی معادل کل سال 2019 تنها در یک شب!
در سال 2020 با توجه به اینکه درگیری‌ها خیلی بالا نگرفت تنها 170 راکت از سوی مقاومت علیه اشغالگران شلیک شده بود.
در ماه‌های گذشته اخبار شلیک چند راکت از سوی مقاومت اسلامی در غزه به سمت دریا نیز منتشر شد که برای تحلیلگران این حوزه، معنا و مفهوم خاصی داشت: «مقاومت در حال آزمایش آخرین دستاوردهای خود در حوزه راکتی است.»
اما آنچه فقط اندکی قبل از شروع آتشباری مقاومت موجب تعجب ناظران شد، اعلام وجود موشک‌های نقطه‌زن در اختیار مقاومت اسلامی فلسطین توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی ایشان به مناسبت روز قدس بود.
تاکنون تصور می‌شد که مقاومت اسلامی تنها از راکت -که پرتابه‌ای فاقد هدایت تا لحظه اصابت است- استفاده می‌کند اما در نبرد اخیر، فعال شدن بیش از پیش سامانه گنبد آهنین گویای حقایقی جدید بود.
اولاً با پول مالیات‌دهندگان امریکایی و آلمانی و... تعداد موشک‌های «تمیر» متعلق به سامانه گنبد آهنین نسبت به گذشته بیشتر شده است زیرا در مناطقی، حجم شلیک‌های همزمان این سامانه در توازن و قابل مقایسه با حجم شلیک راکت‌ها در شب اول حمله بود.
ثانیاً کیفیت ساخت و دقت کلی راکت‌های مقاومت اسلامی نسبت به گذشته بیشتر شده است که سامانه گنبد آهنین به میزان زیادی فعال شد زیرا طبق گفته سازندگان، این سامانه در برابر راکت‌هایی فعال می‌شود که احتمال اصابت آنها به محدوده‌های ارزشمند، درصد بالایی ارزیابی شود.
در نتیجه شلیک رگباری موشک‌های «تمیر» نشان دهنده این است که راکت‌های فلسطینی با دقت خوبی به سمت اهداف مهم در حال حرکت بوده است. همان‌طور که اصابت به مراکز نفت و انرژی رژیم صهیونیستی در درگیری اخیر نیز گویای همین مسأله است. در فضای محدود سرزمین‌های اشغالی، حتی یک موشک سرگردان نیز می‌تواند دردسرساز باشد همچون موشک S-200 سوری که چندی پیش به جای انفجار پس از عدم توفیق در انهدام هواگرد صهیونیست ها به راه خود ادامه داد و در چند کیلومتری یکی از مهم‌ترین اماکن رژیم اشغالگر یعنی نیروگاه اتمی دیمونا به زمین اصابت کرد و پدافند این رژیم موفق به ساقط کردن و به گفته برخی مقامات نظامی این رژیم حتی موفق به ردگیری این موشک 11 متری فلزی نشد.
بدیهی بود سامانه گنبد آهنین با توجه به سطح فناوری‌های در دسترس رژیم صهیونیستی که شامل تمام شرکت‌های مطرح و غیرمطرح غربی می‌شود و تزریق بودجه‌های چند صد میلیون دلاری در هر سال به‌مدت یک دهه، بالاخره به سطح بالاتری از توان پاسخگویی به حملات دست پیدا خواهد کرد؛ اما این دقیقاً همان جایی است که ارزش اصابت‌های مکرر راکت‌ها و احتمالاً موشک‌های مقاومت اسلامی در درگیری اخیر را دوچندان می‌کند.
همپای بهسازی‌های پدافند دشمن، سلاح‌های مهاجم مقاومت اسلامی و البته تاکتیک‌های درگیری از سوی آنها بهبود یافته و به روزرسانی شده است: رونمایی از تسلیحات راکتی به‌نام‌های «عیاش250» با برد 250 کیلومتر و «بدر3» که برد کمتری دارد اما از حیث تخریب قوی‌ترین سلاح مقاومت است و پهپاد انتحاری «شهاب».
عیاش250 بواقع غافلگیری بزرگ نیروهای مقاومت برای دشمنان بود. سلاحی با برد 250 کیلومتر که در اولین مأموریت خود فرودگاه رامون در فاصله بیش از 200 کیلومتری از باریکه غزه را مورد اصابت قرار داد.
یک نکته مهم در مورد پرتاب‌های راکتی اخیر رزمندگان فلسطینی استفاده از پرتابگرهای مدفون شده در زمین مشابه با ایده مزرعه‌های موشکی ایران است.  خصوصاً در شلیک راکت‌های بدر3 بهبود یافته وضعیت آتش عقبه موشک بخوبی نشان دهنده شلیک آن از محفظه‌ای در داخل زمین است.

طی جنگ 7 ساله تحمیلی برخی رژیم‌های عربی علیه یک ملت عرب دیگر اما مظلوم به‌نام یمن، هیچ چیز جز زبان مقاومت برای کاهش فشارها بر این کشور جوابگو نبوده است. در طول این سال‌ها، این ارتش و کمیته‌های مردمی یمن بودند که با دفاعی جانانه در عرصه زمین، تمام امیدهای ائتلاف متجاوز عربی را به یأس بدل کردند.
اما برای تأثیرگذاری بر روند نبرد و حرکت به سمت پذیرش صلح یا دست‌کم آتش بس از سوی دشمن، رزمندگان یمنی با بهره‌گیری از پهپادها و موشک‌های خود به اهداف راهبردی در عمق عربستان سعودی به‌عنوان چشم فتنه خصومت با مردم یمن حمله کردند.
رزمندگان یمن علاوه بر استفاده از راکت‌های برد کوتاه، انواع قابل هدایت از راکت‌ها را نیز وارد رزم کرده‌اند که با دقت بالایی به هدف اصابت می‌کند.
موشک‌های بالستیک همچون «قاهر» و «برکان» در انواع مختلف هم در طی این سال‌ها علیه اهدافی در مناطق مختلف عربستان سعودی در غرب و شرق این کشور تا برد 1300 کیلومتر و حتی علیه پایتخت این کشور مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
مشهورترین حمله یمنی‌ها به عربستان، حمله گروهی از پهپادها و موشک‌ها به پالایشگاه شرکت «آرامکو» در غرب شبه جزیره عربستان در اواخر شهریور 1398 است.
حملات متعددی با موشک‌های بالستیک نیز به ریاض، پایتخت عربستان صورت گرفت که پس از مدتی توقف به علت چند مقابله موفق سامانه‌های پاتریوت، یک حمله غافلگیرانه در فروردین 1399 با موشک ناشناخته‌ای به‌نام «ذوالفقار» صورت گرفت که فیلم‌های مرتبط با طی مسیر اشتباه توسط چند موشک پاتریوت شلیک شده، تا مدتها در فضای مجازی پربازدید بود و این عدم موفقیت پاتریوت و اصابت موشک به پایتخت، اعلام تداوم توانایی ارتش یمن بر حملات موشکی به حساس‌ترین منطقه شبه جزیره عربستان بود.
تعدادی از پهپادهای ارزان قیمت یمنی با موشک‌های گرانقیمت هوا به هوای امریکایی و انگلیسی ساقط شدند که به کاهش شدید موشک‌های موجود در اختیار جنگنده‌های عربستانی منجر شد اما تعداد زیادی از حملات هم علیه این فرودگاه‌ها که محل پرواز جنگنده بمب افکن‌های عربستانی بود توسط پهپادهای یمنی موفق بود.
در یکی از آخرین حملات خاص ارتش و کمیته‌های مردمی یمن که شگفتی‌های زیادی در پی داشت، موشک کروزی به‌نام «قدس2» به یکی دیگر از تأسیسات مهم نفتی عربستان متعلق به شرکت آرامکو در حوالی بندر مهم جده اصابت کرد.
هدف مورد اصابت توسط موشک قدس2 یکی از مخازن بزرگ فرآورده‌های نفتی در یک مجتمع بزرگ پالایشی بوده است.
نمونه اول موشک قدس در یک نمایشگاهی از دستاوردهای موشکی و پهپادی ارتش و کمیته‌های مردمی یمن در اوایل تابستان 1398 رونمایی شد. «قدس1» موشک کروزی با ساختار ساده و مرسوم این رده از موشک‌ها است.
موشک قدس1 در چند حمله عمقی به خاک عربستان با موفقیت به اهداف خود اصابت کرده و طبیعی است که میزان صحت عملکرد این موشک در این حملات توسط متخصصان یمنی ارزیابی شده است.
این بار حمله موشکی به بندر جده که یکی از مهم‌ترین مناطق اقتصادی عربستان سعودی بوده و در فاصله حدود 600 کیلومتری از مرزهای رسمی کشور یمن قرار دارد صورت گرفته است.
این بندر مهم توسط سامانه‌های متعدد پدافند هوایی شامل پاتریوت نسل 2 بهبود یافته یا PAC-2GEM با برد بلند و موشک‌های پاتریوت نسل 3 با برد متوسط به پایین حفاظت می‌شود.
سامانه‌های پدافند هوایی برد کوتاه موشکی و توپخانه‌ای نیز در زوایای مختلفی از محیط پیرامونی این بندر علاوه بر هواپیماهای آواکس و شکاری‌های اف15 در نقاط مختلف وجود دارند اما همان‌طور که این سامانه‌ها در حمله شگفت‌انگیز یمنی‌ها به پالایشگاه آرامکو در شهریور 1398 موفق به ثبت عملکرد مثبتی نشدند در این حمله نیز موشک کروز قدس2 بدون مزاحمت به هدف خود اصابت کرد.

حزب‌الله لبنان به‌عنوان مهم‌ترین عضو جبهه گروه‌های مقاومت اسلامی علیه رژیم اشغالگر قدس در منطقه، امروزه به توانایی‌های موشکی قابل توجهی دست یافته است.
اولین اصل در تحلیل و تبیین توانمندی حزب‌الله اصل ظروف مرتبط است! بیان این اصل فیزیکی در حوزه مکانیک سیالات شاید بی‌ربط به نظر برسد اما واقعیت این است که عزم جمهوری اسلامی این است که هر دستاورد نظامی حاصل شده در ایران که به درد حزب‌الله می‌خورد و توسط آنها قابل استفاده بوده و قابل انتقال به لبنان است، در اختیار این رزمندگان قرار گیرد. پهپادها و موشک‌ها به طور گسترده‌ای شامل این دیدگاه می‌شوند.
این اصل توسط افراد مختلفی از جمله شهیدان حسن طهرانی مقدم به‌عنوان مهم‌ترین شخصیت حوزه عملیات موشکی کشور و حاج قاسم سلیمانی به‌عنوان فرمانده نیروی قدس سپاه بخوبی اجرا شد.
در جنگ سال 2006 رژیم صهیونیستی علیه لبنان که به جنگ 33 روزه معروف شد، حزب‌الله روزانه تا صدها راکت را با بردهای مختلف تا 70 کیلومتری مرز به داخل نواحی اشغالی فلسطین شلیک کرد.
تخمین منابع صهیونیست ها نشان می‌دهد که این توان امروزه به شلیک چند هزار راکت در روز هم می‌تواند برسد. ضمن اینکه به اذعان منابع مختلف از جمله شهید حاج قاسم سلیمانی، حزب‌الله به سلاحی با برد 400 کیلومتر هم مجهز شده است.
همچنین به گفته سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان، مقاومت اسلامی امروز موشک‌های نقطه زن با بردهای مختلف هم در اختیار دارد که معادله راهبردی جدیدی را در منطقه رقم می‌زند.
در واقع با وجود افزایش قدرت و تنوع سامانه‌های پدافندی اسرائیل که اتفاقاً بنا بر درس‌های گرفته شده از جنگ 33 روزه صورت گرفت، سلاح‌ مقاومت هم امروزه از راکت‌های گراد و فجر3 و 5 به نمونه‌های هدایت شونده آنها و موشک‌هایی در رده فاتح110 ارتقا یافته است.
درگیری و انهدام این موشک‌ها خصوصاً وقتی سامانه پدافندی دشمن با شلیک خیل عظیمی از راکت‌ها اشباع شود، بسیار دشوار خواهد بود؛ تاکتیکی که توسط مقاومت اسلامی در نوار غزه هم در جنگ‌های مختلف در برابر سامانه گنبد آهنین به کار گرفته شد و راکت‌های مقاومت موفق به عبور از این سامانه و برخورد به نواحی مهم شدند.
موشک‌های جدید علاوه بر نیاز به زمان بسیار کمتر برای آماده‌سازی و شلیک از دقت بسیار بالاتر هم برخوردار هستند و علاوه بر سرعت حرکت بالا که نشان داده از جمله نقطه ضعف‌های پدافند صهیونیست‌هاست و نیز استفاده از مواد کامپوزیت و رنگ‌های جاذب امواج رادار می‌توانند بواسطه تاکتیک استفاده ترکیبی با راکت‌ها از پدافند دشمن عبور کنند.
پس از آن، این صهیونیست‌ها هستند که باید با اماکن حساس و راهبردی خود در هر منطقه‌ای از سرزمین‌های اشغالی که قرارگرفته است، خداحافظی کنند؛ امری که نتایج عملیات انتقامی نیروهای محور مقاومت در ازای تهاجم صهیونیست‌ها به پایگاه تی4 سوریه آن را اثبات کرد.
در این عملیات با شلیک راکت‌های فجر5 معمولی و هدایت شونده به‌صورت ترکیبی، مقرهای حساس یگان های شنود و جنگ الکترونیک و برخی دیگر از استحکامات صهیونیست‌ها منهدم شد ولی پدافند این رژیم نتوانست این حملات را خنثی کند.
در آخرین درگیری مقاومت اسلامی در غزه علیه تهاجم اسرائیل هم که سامانه‌های پدافندی این رژیم خصوصاً گنبد آهنین در اوج آمادگی قرار داشتند، راکت‌های مختلفی با قدرت تخریب مختلف موفق به عبور از سد این سامانه و اصابت به مناطق مختلف در محدوده‌های شهری و نظامی شدند.
این مثال‌ها نشان می‌دهد که پدافند موشکی رژیم صهیونیستی اشکالات متعددی دارد که موشک‌های پیشرفته در اختیار حزب‌الله و تاکتیک‌های به کارگیری جدید و هوشمندانه می‌تواند بر آنها غلبه کند.
موشک‌های تاکتیکی و نقطه‌زن «فتح» با برد 120 کیلومتر و سرعت 4 ماخ و نیز با قابلیت استفاده از انواع سرجنگی انفجاری شدید، ترکشزای منفجر شونده در ارتفاع و نفوذگر در بتن که از پرتابگر 6تایی شلیک می‌شوند، از دیگر تسلیحات مهم و تأثیرگذار قابل استفاده توسط حزب‌الله در رویارویی‌های آتی با دشمن صهیونیستی خواهد بود.
حزب‌الله لبنان البته امروز به موشک‌های ضدکشتی جدید هم مسلح شده همان‌طور که در جنگ 33 روزه نیز با شلیک فقط یک موشک موفق به هدف قرار دادن یک ناوچه پیشرفته ساعر صهیونیست‌ها شد.
علاوه بر این، موشک‌های ضدزره جدیدتر و پیشرفته‌تر نیز در اختیار مقاومت اسلامی قرار گرفته که در کنار موشک‌های قبلی و شلیک همزمان، امکان غلبه بر سامانه‌های دفاع فعال مانند تروفی که روی تانک‌ها و زره‌پوش‌های اسرائیل نصب شده را خواهد داشت.
انواع پهپادها و برخی تسلیحات پدافند هوایی هم در سالیان گذشته در اختیار رزمندگان مقاومت اسلامی لبنان در حزب‌الله قرار گرفته است که پرواز یکی از این پهپادها با فناوری نه چندان جدید در اواخر دهه 1380 تا نزدیک نیروگاه اتمی دیمونا شوک بزرگی برای رژیم صهیونیستی بود.