مورگن پست(آلمان)
مقامات آلمان مصوبات جدیدی برای ایجاد محدودیت‌های پیشگیرانه کرونایی اعمال کردند. براساس این طرح همه باشگاه‌های ورزشی تعطیل شدند و حضور تماشاگران در استادیوم‌ها نیز ممنوع شد. شهردار هامبورگ نیز اعلام کرد براساس طرح اعلام شده قوانین برای افراد واکسینه نشده شدیدتر است اما واکسینه‌ها نیز نباید در اجتماعی بیش از 20 نفر شرکت کنند.

کامرسانت(روسیه)
شورای حقوق بشر با ایراد به عزم روسیه برای تغییر قوانین در دسترسی به داده‌های شخصی افراد، تبعات این اقدام را برخلاف هدف آن یعنی حفاظت از حقوق انسانی و مدنی در فضای دیجیتال دانست. کارشناسان با تأیید چهارچوب کلی این طرح معتقدند اعمال این چتر حفاظتی، مردم این کشور را در بهره‌گیری از برخی فناوری‌ها محدود می‌کند.

دیلی تلگراف(انگلیس)
نگرانی‌ها از شیوع سویه جدید کرونا در انگلیس، نابسامانی در میان مقامات بریتانیا را برجسته‌تر کرده است. در حالی که ملکه الیزابت اقدام به لغو مراسم سنتی کریسمس کرده و «بوریس جانسون» نیز خواستار اعمال محدودیت‌های شدید در تعطیلات شده، اما همراه نشدن اعضای کابینه‌اش در هیاهوی حواشی اخیر، بحران در تعطیلات را جدی‌تر نشان می‌دهد.

بنفشه غلامی/ در جدیدترین پیامدهای تنش‌ها بین چین و امریکا، پکن اقدام به تحریم 4 مقام امریکایی کرد که در کمیته آزادی مذاهب امریکا حضور دارند. ممنوعیت ورود این 4 فرد به چین در پی اعلام تحریم‌های جدید علیه پکن صورت گرفت و اکنون این سؤال را در ذهن بسیاری برانگیخته که در نبرد اژدها و عقاب کدام یک دست برتر را خواهند داشت.
نبرد اقتصادی بی‌پایان
طبیعتاً نخستین فاکتوری که در مقایسه این دو قدرت مورد توجه تحلیلگران قرار می‌گیرد، فاکتور مسائل اقتصادی است. هرچند برخی از تحلیلگران معتقدند شاید هنوز زود باشد بخواهیم تصور کنیم چین با وجود همه برتری‌های اقتصادی که در یک دهه اخیر داشته است، تبدیل به هژمون اقتصادی شده و یا قدرت اقتصادی امریکا را پشت سر گذارده باشد و از جمله «اکونومیک تایمز» تأکید کرده باشد «اقتصاد چین هنوز بسیار جوان است و به همین سبب به لحاظ اقتصادی نقش کوچک‌تری نسبت به امریکا در جهان دارد» اما بسیاری از تحلیلگران هم معتقدند چین شاید به لحاظ دارایی‌ها توان امریکا را نداشته باشد اما با حضور سرمایه‌گذاران خود در اقصی نقاط جهان، دیری نخواهد پایید، تبدیل به قدرت اقتصادی برتر جهان شود. در همین ارتباط «کریس آنستی»، از تحلیلگران بنام «بلومبرگ»، در مقاله‌ای نوشته است، واقعیت این است که چین چه بخواهد چه نخواهد، صاحب هژمون اقتصادی در جهان شده است. او بر همین اساس با تأکید بر اینکه اگر قائل به آغاز جنگی سرد بین امریکا و چین باشیم، نوشته است: «چین امروز برای امریکا هیچ شباهتی به اتحاد جماهیر شوروی در ایام جنگ سرد ندارد. زیرا اگر در آن زمان مسکو به لحاظ اقتصادی چندان پرقدرت نبود، امروز پکن دارای قدرت اقتصادی بالایی است که می‌تواند امریکا را به انزوا بکشاند. در حالی که اتحاد جماهیر شوروی با همه پهناوری خود نتوانسته بود، انزوای امریکا را رقم بزند.»
فناوری، پاشنه آشیل امریکا
وقتی پای مسائل اقتصادی به میان می‌آید، نباید از نقش فناوری در اقتصاد غافل شد. یعنی همان چیزی که در بهار امسال «شی جین پینگ» در کنفرانسی در اهمیت آن گفته بود: «امروزه فناوری تبدیل به میدان اصلی نبرد در نبردهای استراتژیک شده است و رقابت برای تسلط بر فناوری هر روز بیشتر از قبل خواهد شد.» در واقع چین بخشی از توانمندی اقتصادی خود را مدیون پیشرفت‌هایی است که در حوزه فناوری داشته است. امروز کوچه و خانه‌ای در امریکا نیست که در آن محصولاتی از تکنولوژی چین وجود نداشته باشد.
به نوشته «واشنگتن اگزمینر» چین در درک اهمیت رقابت در زمینه‌های تکنولوژیکی و فناوری‌های روز، بخوبی عمل کرده است. طوری که در هوش مصنوعی، فیزیک کوانتوم، بیوتکنولوژی و فناوری‌های دیجیتال به پیشرفت قابل ملاحظه‌ای رسیده است و اکنون امریکا در برخی از این زمینه‌ها نظیر شبکه‌های ارتباطی و دیجیتالی همچون فناوری نسل پنجم سال‌ها عقب‌تر از چین است.» همین احساس عقب‌ماندگی در فناوری بود که باعث شد، «دونالد ترامپ»، رئیس جمهوری سابق امریکا وارد نبردی سخت با «هوآوی» یکی از بزرگترین شرکت‌های فناوری در چین شود و به بهانه‌های مختلف مانع فعالیت آن در امریکا شود و از کشورهای دیگر هم بخواهد آن را تحریم کنند.
رقابت‌های نظامی
شاید امریکا به لحاظ داشتن ابزار و ادوات جنگی و توان هسته‌ای بالاتر از چین باشد اما در توان نظامی تکنولوژیکی نه. در واقع رقابت در فناوری بین چین و امریکا، خواه‌ناخواه به رقابت‌های نظامی دو طرف هم کشیده شده است. در همین ارتباط «شیام پراساد ماینالی»، از وزرای سابق نپال در مقاله‌ای نوشته است: «تلاش‌های چین در زمینه‌های هوش مصنوعی، روباتیک و محاسبات کوانتومی به مرور زمان برتری نظامی امریکا را نیز زیر سؤال خواهد برد. زیرا بسیاری از فناوری‌هایی که به ارتش امریکا برتری می‌دهد، ریشه در توان فناوری آن دارد. بنابراین افزایش توان فناوری چین به معنای آسیب‌پذیری صنایع دفاعی امریکا است.»
رقابت در احساسات ناسیونالیستی
با این حال فارغ از رقابتی که چین و امریکا در حوزه‌های مختلف بین‌المللی با یکدیگر دارند، یک رقابت دیگر نیز بین آنها در جریان است که شاید نمود آن به پررنگی مسائل اقتصادی، نظامی و فناوری نباشد اما اهمیت آن کم از این دست موارد نیست، و آن توان هدایت کشور و رویارویی با چالش‌های داخلی است. در حالی که این روزها در امریکا نگرانی‌ها بابت بروز جنگ داخلی در این کشور رو به افزایش است، چین بیش از هر زمانی شاهد اشتیاق مردم کشورش برای برتری جهانی است. در همین ارتباط «گیدئون راچمن» از تحلیلگران بنام امریکایی در «فایننشال تایمز» نوشته است: «یکی از معدود مواردی که نه تنها نخبگان دموکرات، نخبگان جمهوریخواه در مورد آن اتفاق نظر دارند، خطر جنگ داخلی است و روزی نیست، هشدارهایی در این ارتباط از آنها شنیده نشود. این در حالی است که بر خلاف تبلیغات فراوان علیه دموکراسی چین، ناظران خارجی و روزنامه‌نگارانی که به نقاط مختلف چین سفر کرده‌اند، گزارش می‌کنند دولت این کشور از یک اعتماد به نفس کامل برخوردار است و دولت مرکزی بین مردم این کشور محبوبیت دارد.»

گروه جهان/ پس از مذاکرات تلفنی مقامات روسیه و امریکا برای بررسی بسته پیشنهادی امنیتی مسکو به واشنگتن، امیدها در مسیر برگزاری نشست حضوری نمایندگان دو کشور برای حل مناقشات بویژه در موضوع اوکراین و بلاروس قوت گرفته است.
به گزارش «رویترز»، مسکو که از چندی قبل با تحرکات نظامی در نزدیکی اوکراین، غرب را نگران کرده است هفته گذشته با ارائه فهرست پیشنهادهای امنیتی به امریکا، برای عقب نشینی خواستار مذاکره درباره تعیین ضمانت‌های امنیتی اجرایی از سوی واشنگتن شد. گرچه برخی بندهای فهرست پیشنهادی کرملین شامل تعهد ناتو به توقف هرگونه عملیات نظامی در اروپای شرقی و اوکراین، چندان به مذاق ساکنان کاخ سفید خوش نیامده و آن را غیرقابل قبول خوانده‌اند اما حاضر به رد کامل این پیشنهاد نشدند و حتی برای تعیین ساز و کار عملی این ضمانت‌های امنیتی از تسریع در برگزاری مذاکرات حضوری استقبال کردند.
در همین راستا، «امیلی هورن»، سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید با اشاره به تماس تلفنی «جیک سالیوان»، مشاور امنیت ملی بایدن با همتای روسی اش، «یوری اوشاکف»، گفت: «این مذاکرات تأکیدی بر این امر بود که امریکا برای برقراری رابطه با روسیه از کانال‌های مختلف آماده است.» این در حالی است که منابع امریکایی اعلام کرده‌اند «جیک سالیوان» در این گفت‌و‌گوی تلفنی بر اصل اقدامات متقابل و نگرانی از واکنش‌های روسیه بویژه در قبال اوکراین تأکید داشته و با این پیش شرط به استقبال مذاکره دیپلماتیک با مسکو رفته است.
«کنستانتین گاوریلف»، دیپلمات روسیه در وین نیز با بیان اینکه روابط میان مسکو و ناتو در موقعیت سرنوشت‌سازی قرار گرفته است، گفت: «مذاکرات باید جدی انجام شود تا اعضای ناتو دریابند با‌وجود قدرت و نفوذ خود، باید اقدام منسجم سیاسی انجام دهند در غیر این صورت پاسخ روسیه نظامی و مهندسی نظامی خواهد بود.»
به باور کارشناسان چگونگی پاسخ امریکا به درخواست مسکو، آینده روابط روسیه و اوکراین را نیز رقم خواهد زد، چراکه اوکراین و امریکا معتقدند روسیه قصد تعرض به کشور اروپای شرقی را دارد. این در حالی است که روسیه با رد این اتهام تقویت روابط اوکراین و ناتو را محرک و تنش‌زا می‌داند. مقامات امریکایی در حالی از روز دوشنبه مقدمات این مذاکرات را آغاز کرده‌اند که پیش از آن «سرگئی ریابکوف»، معاون وزیر خارجه روسیه با اشاره به کندی امریکا گفت: «به نظرم آنها قصد دارند این پروسه را کشدار کنند، در حالی که باید به آن فوریت دهند، چراکه شرایط هر روز دشوارتر خواهد شد. هر چند کرملین همچنان فرصت را برای غرب از دست رفته نمی‌داند.»
به نوشته «تاس»، «گاوریلف»، رئیس هیأت روسیه در مذاکرات امنیتی نظامی و کنترل سلاح وین نیز معتقد است: «فکر می‌کنم ناتو و واشنگتن شرایط را درک کرده‌اند و مذاکرات به‌زودی انجام خواهد شد. در حقیقت «ینس استولتنبرگ»، دبیرکل ناتو و «ند پرایس»، سخنگوی وزارت خارجه امریکا بیانیه‌های متفاوتی ارائه کردند اما سیر این توافق در سکوت پیش می‌رود. این فرصتی برای حرکت رو به جلو است و امیدواریم این روند در چارچوبی واقع گرایانه انجام گیرد. مسکو، موضع و واکنش ممکن خود در قبال اقدامات ناتو را بخوبی بیان کرده است.» بنا به اعلام کرملین در صورت تعیین زمان دقیق مذاکرات امنیتی در سطح بالا، «سرگئی ریابکوف» معاون وزیر خارجه، به‌عنوان نماینده روسیه حاضر خواهد شد.

پس از عملیات زندان نفحه که در انتقام از حملات سربازان اسرائیلی به اسرای زن اسیر فلسطینی انجام شد، تنش بر زندان‌های رژیم صهیونیستی حاکم شده و مسئولان این زندان‌ها عملیات سرکوبگرانه‌ای را علیه اسرا آغاز کردند.
به‌گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه فرامنطقه‌ای القدس‌العربی، دفتر اطلاع‌رسانی اسرای فلسطین اعلام کرد، پس از تنشی که در زندان «نفحه» به‌وجود آمد، ارتباط با اسرای بخش ۱۲ این زندان قطع شده و سرنوشت بیش از ۱۸ اسیر مشخص نیست. تنش در زندان‌های صهیونیست‌ها بعد‌از آن بروز کرد که یک اسیر فلسطینی به‌نام «یوسف طلعت المبحوح» ساکن جبالیا در شمال نوار غزه که از اسرای جنبش حماس است، در زندان «نفحه» با یک وسیله تیز و برنده به افسر اسرائیلی حمله کرده و او را از ناحیه صورت مجروح کرد. دفتر اطلاع‌رسانی اسرای فلسطین در ادامه تأکید کرد: در نتیجه سرکوب برنامه‌ریزی شده اسرا از جمله اسرای بیمار و سالخورده، نگرانی جدی در خصوص سلامت اسرای بخش ۱۲ زندان نفحه وجود دارد، بویژه که مسئولان زندان‌های رژیم صهیونیستی به عملیات بزرگ سرکوب اسرای زندان نفحه ادامه می‌دهند. برخی خبرها نیز حاکی از این هستند که یگان‌های ویژه این بخش با وجود سرمای هوا، اسرا را با زنجیر بسته و در حیاط زندان رها کردند.
در پی عملیات زندان «نفحه» عزت الرشق، عضو دفتر سیاسی جنبش حماس در جریان گفت‌وگویی مطبوعاتی ضمن عرض تبریک به‌خاطر انجام این عملیات قهرمانانه در زندان «نفحه»، تأکید کرد این عملیات، واکنش طبیعی و عادی به تشدید حملات علیه اسرای زن فلسطینی است. الرشق نسبت به تداوم چنین جنایت‌هایی توسط صهیونیست‌ها علیه اسرای زن و مرد فلسطینی در زندان‌های رژیم اشغالگر هشدار داد.
کمیته اسرا در گروه‌های فلسطینی نیز روز جمعه را روز رویارویی در تمامی میدان‌های مقابله بویژه در کرانه باختری اشغالی اعلام کرده و از تمامی فلسطینی‌های ساکن مناطق ۴۸ خواست برای شرکت در فعالیت‌های این روز در حمایت از اسرا شرکت کنند.

شورای قانون اساسی لبنان شکایت مطرح شده علیه قانون انتخابات را رد کرد و در نتیجه انتخابات پارلمانی لبنان طبق این قانون برگزار خواهد شد. به گزارش ایسنا، به نقل از النشره، قاضی طنوس مشلب، رئیس شورای قانون اساسی لبنان بعد از بررسی شکایت فراکسیون «لبنان القوی» علیه قانون انتخابات اعلام کرد: این شورا نتوانست درباره شکایت این گروه درباره اصلاحات قانون انتخابات به حکمی متفق‌القول دست یابد. بنابراین قانون انتخابات مورد اعتراض همچنان ساری و جاری است. طبق قانون اگر شورای قانون اساسی نتواند حکمی را در مدت زمان تعیین شده صادر کند این قانون به خودی خود لازم‌الاجرا خواهد شد.

خوزه آنتونیو اوکامیو / وزیر اقتصاد پیشین کلمبیا
مترجم: وصال روحانی
در هر سالی بجز این، آمار اعتلای اقتصادی در امریکای جنوبی می‌توانست اسباب افتخار باشد. اما اخیراً کمیسیون اقتصادی سازمان ملل در حوزه امریکای جنوبی (ECLAC) تصریح کرده که نرخ رشد سود ملی این منطقه در سال رو به اتمام 2021 به شش درصد می‌رسیده و «بنیاد وام بین‌الملل» این رشد را 3/6 درصد برآورد کرده اما با احتساب عقبگرد 8/6 درصدی به ثبت رسیده در سال قبلی (2020) این رشدها هنوز سودی را موجب نمی‌شوند.
واقعیت امر این است که امریکای لاتین ارزان‌ترین عملکرد را در میان جوامع مختلف اقتصادی پس از بازیابی نسبی از لطمات سنگین وارده از کرونا داشته است. حتی قبل از رواج آثار منفی عظیم بیماری «کووید 19» امریکای جنوبی یک نیم دهه سرشار از تنزل اقتصادی را تجربه کرده بود و با این اوصاف بدیهی است که آمار توأم با بازیابی و جبران در سال 2021 نیز پوشش مؤثر بر سال‌های کم‌ثمر دهه گذشته نگذارد.
بین نوع بازیابی کشورهای منطقه در قبال کرونا هم تفاوت‌های محسوسی وجود دارد و در میان آنها فقط شیلی و کلمبیا امیدبخش‌ترین آمار را به ثبت رسانده‌اند. این درحالی است که برخی آمار موجود در کل منطقه به طرز غریبی نگران‌کننده و نافی نرخ رشدی است که در گزارش‌های اقتصادی پایان سال 2021 برای کشورهای منطقه آمده است. یکی از آنها از دست رفتن 25 میلیون شغل براثر رواج کرونا در سال 2020 است و با اینکه دولت‌های منطقه مدعی‌اند که بسیاری از  مشاغل از نو احیا و برقرار شده‌اند اما میزان اشتغال در اکثر کشورهای امریکای لاتین و حتی امریکای مرکزی 10 تا 13 درصد کمتر از قبل از ظهور کرونا است. بهای اوراق قرضه و رونق اسناد بهادار در 9 ماه اول سال 2021 روبه رشد داشته‌اند و نرخ آن به 6/5 درصد در قیاس با سال قبل می‌رسد اما از یک‌سو این اوراق کاربرد فرامرزی ندارند و از جانب دیگر طرف معامله این کشورها ملل و قاره‌هایی هستند که هم خودشان بر اثر کرونا تحلیل رفته‌اند و هم اکثر آنان از دیرباز با کشورهای امریکای جنوبی تعامل‌های اقتصادی چندانی نداشته و بیشتر با اروپایی‌ها طرف معامله بوده‌اند. امریکا هم اعلام کرده که تعرفه‌های اقتصادی خود را در معامله با اکثر کشورها ازجمله در قاره امریکا از شروع سال 2022 حداقل 10 درصد افزایش خواهد داد و چین هم که اینک شکوفاترین اقتصاد دنیا را دارد، ترجیح می‌دهد هر بده و بستان تازه‌ای را با امریکای جنوبی منوط به دریافت بدهی‌های کلانی کند که کشورهای این منطقه از سه سال پیش به این‌سو بر دولت پکن دارند و نشانه‌ها حاکی از آن است که در حال حاضر هم از قوه بازپرداخت آن عاجزند. خیلی‌ها معتقدند لغزش‌های اقتصادی شدید دولت‌های امریکای جنوبی در دهه 1980 که محصول عملکرد غیرتخصصی نظامیان حاکم بر تعداد قابل توجهی از کشورهای این منطقه بود، میراث تلخی را برجای نهاده که هنوز هم متخصصان اقتصادی بومی راه رفع آن را نیافته‌اند و شرایط اضطراری فعلی که برخاسته از کرونا و بی‌کفایتی‌های حرفه‌ای است، اوضاع را ازآن دوران هم بدتر کرده است. به این ترتیب اینک این باور به وجود آمده که فقط بدل‌های جدید اقتصادی حلال مشکلات موجود نیست و تا یک دموکراسی سیال و مبتکر در این کشورها جریان نیابد و خلاقیت‌های اقتصادی برخاسته از آن مبنای کار قرار نگیرد، هر اقدام نجات‌بخشی ناقص و ناکافی خواهند بود.
منبع: Project Syndicate