فویا دی سائوپائولو(برزیل)
وزارت بهداشت دولت «ژائر بولسونارو»، رئیس جمهوری برزیل با لغو قرارداد خرید واکسن کرونا، 2.3 میلیارد دلار بودجه مصوب دولت برای تأمین واکسن مورد نیاز این کشور را بدون استفاده گذاشت. این بودجه که در ماه فوریه به تصویب رسیده بود قرار بود برای خرید 30 میلیون واکسن از هند و روسیه صرف شود.

نووایا گازتا(روسیه)
سازمان حفاظت فدرال روسیه نام شکنجه گران «استالین» را از فهرست جنایی خارج کرد. این اقدام در حالی صورت گرفته که بررسی‌های جدید هرگونه اعمال خشونت مجرمانه‌ای را رد کرده است و گفته می‌شود اصل این پرونده به طور عمدی معدوم شده و اسناد ارائه شده رونوشتی است که سازمان حفاظت فدرال روسیه تهیه کرده است.

یواس ای تودی(امریکا)
در حالی که دولت «جو بایدن» برخلاف وعده‌های رئیس جمهوری آماده بازگشت به سیاست‌های مهاجرتی «دونالد ترامپ» در بستن مرزهای مکزیک می‌شود، وزارت کشور امریکا این اقدام را اجبار دولت و تبعیت آن از رأی دادگاه عالی ایالات متحده خوانده است. زمان اجرای این سیاست به موافقت دولت مکزیک برای پذیرش مهاجران طرد شده از امریکا وابسته است.

بنفشه غلامی/ نماینده سازمان ملل در امور سوریه خبر داد، دمشق و مخالفان سوری بر سر پیش‌نویس قانون اساسی جدید این کشور توافق کرده‌اند و از روز دوشنبه (دیروز) مذاکرات را از سر گرفته‌اند. این در حالی است که مذاکرات بین دو طرف از 10 ماه پیش به این سو متوقف شده بود.
به گزارش خبرگزاری «رویترز»، «گی یر پدرسن» تأکید کرد، نشست‌ها با حضور کامل اعضای کمیته قانون اساسی آغاز شده است و با توجه به توافق ابتدایی بین طرفین انتظار می‌رود بتوانند روی اصلاحاتی که باید در قانون اساسی صورت گیرد، توافق کنند. این در حالی است که اعضای این کمیته در دو سال اخیر 6 دور وارد مذاکره شده‌اند اما هیچ‌کدام از این نشست‌ها تاکنون به نتیجه خاصی منجر نشده و اختلافات بین آنها باقی مانده بود. «هادی البحره»، رئیس هیأت مخالفان دمشق که به‌طور مشترک با «احمد الکزبری»، نماینده دمشق، ریاست کمیته قانون اساسی را برعهده دارد، دیروز پیش از این نشست به خبرنگار «رویترز» گفته بود که آنها از موضع خود که داشتن حقوق برابر با همه شهروندان سوری است، کوتاه نخواهند آمد. این در حالی است که به گزارش سایت رسمی سازمان ملل، «پدرسن» پیشتر در ماه ژانویه یعنی زمانی که مذاکرات بین طرفین متوقف شد، گفته بود که دولت سوریه هرچند برخی از خواسته‌های مخالفان را نمی‌پذیرد اما در کل نگاهی مثبت به ایجاد تغییرات و اصلاحات در قانون اساسی سوریه دارد. او که در هفته‌های اخیر برای از سر گرفتن مذاکرات کمیته قانون اساسی چندین سفر به دمشق و خاورمیانه کرده بود تا طرفین را راضی به از سر‌گیری مذاکرات کند، دیروز نیز با اشاره به دیدارهای خود در ژنو با هیأت‌های حاضر در نشست، تأکید کرده بود: «صبح یکشنبه برای اولین بار با رؤسای کمیته قانون اساسی دیدار کردم. کمیته قانون اساسی سوریه، کمیته مهمی است و می‌تواند نقش زیادی در پروسه سیاسی سوریه داشته باشد اما طبیعی است که به تنهایی نمی‌تواند بحران این کشور را حل کند.» بنا بر گزارش‌ها «پدرسن» در سفرهای خود هر سه طرف را متقاعد کرده است که در نشستی که از دیروز آغاز شده و روز جمعه خاتمه می‌گیرد، به جای تمرکز روی بحث‌های پایان ناپذیر، وارد تدوین بندهای قانون اساسی شوند. بر همین اساس قرار است تا روز جمعه تدوین بندهای اساسی انجام شده و در روز جمعه، با رسیدن به یک جمع‌بندی کلی بر سر تدوین قانون اساسی، نقاط اختلاف بررسی مجدد شده و توافق نهایی حاصل شود.
به گزارش سایت شبکه خبری «الجزیره»، ایده کمیته قانون اساسی سوریه سال 2018 در نشست صلحی که روسیه در سوچی برگزار کرد، کلید خورد. این ایده در نهایت سال 2019 عملی شد و کمیته در گام اول با 150 عضو از سوی سه هیأت دولت سوریه، مخالفان دمشق و جامعه مدنی آغاز به کار کرد. این گروه بزرگ با توافق‌هایی که حاصل آمد، تبدیل به گروه کوچکی با 45 عضو از سوی سه هیأت شد. سهم هر هیأت نیز به طور برابر 15 نفر است. امید زیادی می‌رود این کمیته بتواند با ایجاد اصلاحات در قانون اساسی کنونی سوریه که برخی بندهای آن با مخالفت گروه‌های مخالف دمشق و جامعه مدنی رو‌به‌رو است، این کشور را بعد از 10 سال بحران داخلی مرگبار به ساحل آرامش برساند. اگر سه هیأت شرکت کننده در نشست کنونی ژنو بتوانند به توافق برسند، روز جمعه، آخرین روز نشست، می‌تواند تبدیل به روزی تاریخی برای مردم سوریه شود.
ابقای قدرتمندانه اسد
نشست کمیته قانون اساسی سوریه در حالی در تلاش است به توافق نهایی دست یابد که دولت اسد بیش از همه مشتاق به سرانجام رسیدن آن است. یک دهه نبرد بی‌امان او با مخالفانی که از سوی غربی‌ها و شماری از کشورهای منطقه حمایت و تقویت می‌شدند، در حالی که کفه نبردها به سوی او کج شده، در حال پایان است و همان‌طور که اغلب رسانه‌های غربی تحلیل کرده‌اند، در قدرت کامل قرار دارد. در هفته‌ای که گذشت، مجله «نیوزویک» امریکا با تصویری از «اسد» روی جلد خود از بازگشت وی به عرصه سیاسی کشورهای عربی خبر داد و نوشت: «سال 2011 کشورهای عربی منطقه و همین‌طور بسیاری از کشورهای غربی، تحت حمایت امریکا، یکی پس از دیگری به روابط خود با دمشق پایان دادند. اما اکنون درست یک دهه بعد از آن زمان در پاییز 2021 می‌بینیم که دولت اسد نه تنها از حملات علیه خود نجات یافته که حضوری قدرتمندتر از هر زمان دارد.» به نوشته «نیوزویک»، در همین ارتباط «رابرت فورد» که زمانی سفیر امریکا در دمشق بود، گفته است: «اسد در آینده نیز در قدرت خواهد ماند. به هیچ عنوان و با هیچ فرضی نمی‌توان تصور کرد، مخالفان او دیگر بتوانند وی را از قدرت خلع کنند و هیچ آلترناتیوی برای او دیده نمی‌شود.» در همین ارتباط «مونا یعقوبین»، تحلیلگر امور خاورمیانه نیز در تحلیلی مشابه می‌گوید: «کشورهای منطقه بخوبی دریافته‌اند که اسد باقی می‌ماند و بنابراین به‌طور خاص در ماه‌های اخیر با این واقعیت کنار آمده و مذاکرات پنهان و آشکار را با دولت اسد آغاز کرده‌اند.» بنا بر این گزارش، مهم‌ترین کشوری که در ماه‌های اخیر با دمشق تماس برقرار کرده، اردن است که متحد امریکا در منطقه محسوب می‌شود. کمتر از یک ماه پیش پادشاه اردن دستور بازگشایی مرزهای کشور خود با سوریه را صادر کرد. او همچنین بعد از یک دهه به طور نمادین مذاکراتی تلفنی با بشار اسد داشت. دو کشور دیگری که در ماه‌های گذشته تلاش کرده‌اند، روابط با سوریه را از سر بگیرند، امارات و بحرین بوده‌اند که اقدام به بازگشایی سفارت‌های خود در دمشق کرده‌اند. علاوه بر این درخواست‌ها برای بازگشت سوریه به اتحادیه عرب نیز رو به افزایش است.

گروه جهان/ دادگاه منطقه‌ای رژیم صهیونیستی پس از یک هفته در واکنش به اعتراضات گسترده فلسطینیان در پی تخریب قدیمی‌ترین گورستان قدس اشغالی، رأی به تداوم پروژه صهیونیست‌ها برای ساخت پارکی در زمین این قبرستان داد.
به گزارش «میدل ایست مانیتور»، درگیری‌ها بر سر این گورستان از حدود یک هفته قبل با ورود کارگران اسرائیلی و بولدوزرهای سنگین به فضای گورستان قدیمی «الیوسفیه» در مجاورت مسجدالاقصی آغاز شد. شماری از فلسطینی‌ها در واکنش به این صحنه وارد محوطه قبرستان شدند و در حالی که بولدوزرها با تخریب شماری از قبرها، استخوان‌ها را بیرون کشیده بودند مانع ادامه کار شدند.
«مصطفی ابوالزهرا»رئیس کمیته نگهداری از گورستان‌های اسلامی قدس در پی این اتفاق گفت: «تیم‌های وابسته به سازمان شهرسازی اسرائیل در قدس در حالی اقدام به تخریب این گورستان کرده‌اند که علاوه بر عزیزان مسلمانان فلسطینی، شهدای جنگ‌های 1948 تا 1967 نیز در آن دفن شده‌اند و ما این اقدام شهرک‌نشینان را از راه قانونی پاسخ می‌دهیم.» وی همچنین از ساکنان قدس خواست برای حفاظت از اراضی قدس از اشغالگری بیشتر صهیونیست‌ها با هم یکصدا شوند.
به نوشته خبرگزاری «وفا»، این گورستان 4 هزار متری در نقشه شهرسازی اسرائیل برای ساخت یک پارک در نظر گرفته شده است. اقدامی که سازمان همکاری اسلامی نیز نسبت به آن واکنش نشان داد و با بیان اینکه این اقدام صهیونیست‌ها هتک حرمت به گورستان‌های اسلامی است، آن را محکوم کرد. اما به رغم این اعتراضات و مدارک قانونی ارائه شده درباره این گورستان و قدمت و اعتبار آن، دادگاه منطقه ای اسرائیل پس از یک هفته از پروژه صهیونیست‌ها از تخریب این آرامستان حمایت کرد؛ اقدامی که با واکنش گسترده مسلمانان قدس همراه شد و درگیری‌های متعددی را رقم زد.
«ابوالزهرا» نیز در این باره گفت: «ما تمامی مدارکی را که ثابت می‌کند این مکان یک قبرستان اسلامی است ارائه کرده بودیم بنابراین دادگاه هیچ توجیهی برای حمایت از این طرح صهیونیستی نداشت. بدون شک به این رأی اعتراض خواهیم کرد.» «محمد جباره»، وکیل این کمیته نیز گفت: «بی توجهی دادگاه به واقعیت و حقیقتی که در پس این ماجرا قرار دارد تبعات خطرناکی خواهد داشت چراکه رأی آنها به معنای هتک حرمت مردگان و تقدس برخی آرامگاه‌ها برای مسلمانان تعبیر می‌شود.»
حمله شهرک‌نشینان به مزارع زیتون
با آغاز فصل برداشت زیتون به عنوان مهم‌ترین منبع درآمد فلسطینیان اراضـــی اشــــغالی، شــهرک‌نشــــینان صهیونیستی با حمله به مزارع، خسارت سنگینی را به کشاورزان وارد آورده اند. به نوشته «الجزیره»، صهیونیست‌های شهرک نشین به گواه کشاورزان در اسکورت نیروهای امنیتی اسرائیل وارد مزارع می‌شوند. «قسان داگلاس» از مقامات محلی فلسطینی‌ها گفت: «تنها در مدت یک هفته 58 مورد حمله ثبت شده است که 9 تای آنها تنها به یکی از روستاها تعلق دارد. از طرفی هر چه به پایان فصل برداشت نزدیک می‌شویم این حملات به شکل چشمگیری افزایش می‌یابد.»

«کالین پاول»، وزیر امور خارجه دولت «جورج دبلیو بوش» در سن 84 سالگی بر اثر ابتلا به بیماری کرونا درگذشت.
 به گزارش «یورونیوز»، خانواده «پاول» با انتشار بیانیه‌ای در شبکه‌های اجتماعی با تأیید خبر درگذشت این سیاستمدار تأکید کردند «پاول» دو دوز واکسن «کووید» را نیز تزریق کرده بود. این سیاستمدار 84 ساله که در 5 فوریه سال 2003 در شورای امنیت با نشان دادن یک «فلش» به دروغ مدعی شد اطلاعاتی درباره ذخایر تسلیحات کشتار جمعی عراق دارد، سنگ بنای حمله امریکا و چند هم پیمانش را به خاورمیانه و تقابل با رژیم صدام حسین در ماه مارس همان سال گذاشت. وی بعدها آن سخنرانی را «لکه سیاهی بر خوشنامی» خود خواند. «پاول» که در 5 آوریل 1937 در محله هارلم نیویورک متولد شده بود، نخستین امریکایی آفریقایی تباری به شمار می رفت که ریاست ستاد مشترک ارتش امریکا را به دست آورد. وی در سال 1958 در پایگاه نظامی در آلمان خدمت ارتش برای امریکا را آغاز کرد و سپس به ویتنام اعزام شد و در دوران کوتاه مدت ریاست جمهوری «جان اف کندی» مشاور نظامی وی در جنگ ویتنام بود. پاول همچنین نخستین مشاور امنیت ملی سیاهپوست دولت «رونالد ریگان» نیز بود. در سال 2016 نیز در جریان انتخابات ریاست جمهوری، ایمیلی از «پاول» منتشر شد که «دونالد ترامپ»؛ کاندیدای جمهوریخواهان را یک «شخصیت منفور ملی و مطرود بین المللی» خوانده بود. مخالفت «پاول» با «ترامپ» تا انتخابات 2020 نیز ادامه داشت به طوری که او را به یکی از چهره‌های سرشناس جمهوریخواهان حامی «جو بایدن» بدل کرد. «جورج دبلیو بوش» رئیس جمهوری سابق امریکا با ابراز تأسف از مرگ «پاول» با خانواده‌اش ابراز همدردی کرد.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

تلاش برای همسوکردن وزرای خارجه اتحادیه عرب
سیاست همیشگی ما این بود که برای حفظ حداقل هماهنگی و تبادل ایده‌ها و نظرات، بررسی دور پیشین مذاکرات، پایبندی به ایده فراگیر بودن راه حل در همه جبهه‌ها و تلاش برای فعالیت در حد ممکن به عنوان یک تیم مذاکراتی یکپارچه و همیشه در حال رایزنی و هماهنگی، نشست وزرای خارجه کشورهای عربی شرکت کننده در روند صلح در آستانه هر دوره جدید از مذاکرات، برگزار شده و نوعی پوشش عربی برای مذاکرات ایجاد شود.
در چارچوب راه حل فراگیر بود که مفهوم «صلح کامل در برابر عقب‌نشینی کامل» را مطرح کردیم. به عبارت دیگر اعلام کردیم با توجه به نپذیرفتن راه حل فراگیر در همه روندهای مذاکراتی از سوی اسرائیل، حتی بر فرض عقب‌نشینی کامل اسرائیل از جولان، تا هنگامی که این عقب‌نشینی با راه حل فراگیر در همه جبهه‌ها مرتبط نشود، از نظر ما «صلحی جزئی» تلقی می‌شود. جریان همه مذاکرات و تمامی اسناد مذاکرات طرف سوری بازگوکننده آشکار همین موضع اصولی ماست. پایبندی به این اصل تا آن اندازه بود که مذاکره‌کنندگان ما گاه از سوی برخی امریکایی‌ها و مذاکره‌کنندگان اسرائیلی به عنوان فلسطینی‌تر از فلسطینیان توصیف می‌شدند.
دور هشتم مذاکرات و مرج الزهور
در نشست وزرای خارجه طرف‌های عربی در بیروت، دوره‌های پیشین مذاکرات ارزیابی شد و شرکت‌کنندگان تصمیم به مشارکت در دور هشتم مذاکرات گرفتند. دور هشتم مذاکرات از ۷ تا ۱۰ دسامبر ۱۹۹۲ به درازا کشید و هنوز به آستانه پایان نشست نرسیده بودیم که رابین به اجرای سیاست شامیر در متشنج کردن وضعیت، بازگشت و ۱۷ دسامبر ۴۱۸ شخصیت فلسطینی را به منطقه مرج الزهور در جنوب لبنان تبعید کرد. همزمان و پیش از آن، شیخ احمد یاسین رهبر جنبش حماس و صدها مبارز عضو این جنبش را نیز دستگیر کرد. هیأت‌های عربی این گام اسرائیل را تقبیح و مذاکرات را قطع کرده و به کشورهای خود بازگشتند. شورای امنیت نیز در قطعنامه شماره ۷۹۹ خود با اجماع این اقدام را محکوم و از اسرائیل خواست تبعیدشدگان را بازگرداند.
مذاکرات عربی - اسرائیلی در این مرحله با بحران خطرناکی روبه‌رو شد، اما نمی‌توان گفت به بن‌بست کامل رسید. رئیس‌جمهور اسد در این شرایط سخت از من خواست سخنرانی و پرسش و پاسخی سیاسی در سالن سخنرانی دانشگاه دمشق با دانشگاهیان داشته باشم. مهم‌ترین نکته گفتنی درباره نشست با دانشگاهیان در تاریخ ۲۳ دسامبر ۱۹۹۲، شاید این باشد که صداهای اعتراضی بلندتر از دو سال گذشته و زمان اعزام نیروهای سوری برای آزادی کویت از اشغال بود. در این سخنرانی گفتم با اقداماتی [مانند مشارکت در آزادی کویت و شرکت در مذاکرات صلح مادرید]، پاره‌ای از پیامدهای خطرناک در انتظارمان را از بین بردیم، اما پاره مهم‌تر آن همچنان در حال اثرگذاری است و بازتاب منفی در وضعیت عربی خواهد داشت. همچنین گفتم اسرائیل خطای بزرگی مرتکب می‌شود اگر شکست ارتش صدام در کویت را شکست همه عرب‌ها بپندارد. ما اگر اشغال کویت توسط  برادر عربش را نپذیرفته و به کویت حق دادیم در برابر آن با همه ابزارها مقاومت کند، اشغال اسرائیل را با شدت افزون‌تری رد می‌کنیم و با صلابت و مانایی بیشتری در برابر آن می‌ایستیم.
از سوی دیگر، در سخنان خود بر اساس خط سوریه درباره مذاکرات صلح، گفتم روند صلح باید همه جبهه‌ها را دربر گیرد و از هیچ یک از حقوق مشروع فلسطینی‌ها کوتاه نیاید. همچنین اشاره وار گفتم که این راه بدون سختی‌ها و قربانی نیست، اما کشور را از عقبگرد‌های قهقرایی بیشتر باز می‌دارد و به ما امکان خوانش مبارزه جویانه - و نه تسلیم طلبانه - از وضعیت جاری می‌دهد.
در این شرایط به سهم خود تماس‌هایی با وزرای خارجه عرب گرفتم تا با هم‌افزایی کوشش هایمان، موضع عربی یکپارچه‌ای برای مجبور ساختن اسرائیل به عقب‌نشینی از تصمیم تبعید فلسطینیان به مرج الزهور داشته باشیم. در نشست فوق‌العاده شورای وزیران خارجه اتحادیه عرب که در ۱۰ ژانویه ۱۹۹۳ در مقر اتحادیه در قاهره برگزار شد از شورا خواستم در موضعی یکپارچه از شورای امنیت سازمان ملل متحد بخواهد بار دیگر تشکیل جلسه داده و مفاد قطعنامه خود را در زمینه بازگشت تبعیدشدگان فلسطینی در چارچوب روشی اجرایی کند که مدت زمان آن بیش از یک ماه به درازا نکشد. همچنین خواستم مذاکرات چندجانبه با اسرائیل به تعلیق درآید و همه کشورهای عربی نسبت به تحریم اسرائیل تا هنگام از میان رفتن اموری که زمینه ساز وضعیت فعلی شده است، پایبند باشند.
حسنی مبارک رئیس‌جمهور مصر یک هفته پیش از شروع به کار رسمی حکومت کلینتون در ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳ از سوریه دیدار و با اسد ملاقات کرد. در آن زمان حملات رسانه‌ای میان ما و اسرائیل در اوج خود بود. مبارک کوشید بر اساس روش خود، اقدامات اسرائیل را کوچک جلوه داده و درخواست‌های ما را پیش شرط‌هایی برای مذاکرات دانست.

هری کازیانیس
تحلیلگر مسائل کره در نشنال اینترست
مترجم: وصال روحانی
کره‌شمالی همیشه ادعا کرده تصویر و تجسم یک جامعه «بدقلق» که در اذهان عمومی نسبت به این کشور ایجاد شده، یک تعبیر افراطی است و برعکس دولت پیونگ یانگ مصمم است با جامعه جهانی رابطه‌ای مسالمت‌آمیز و نزدیک داشته باشد.
با این حال ساز‌وکارهای انتخاب شده توسط کیم جونگ اون رهبر کره‌ای‌ها برای رسیدن به چنین نقطه‌ای رویکردی نظامی و مشتمل بر وسایل و راهبردهایی است که کره‌شمالی طی سال‌های اخیر مطمئن شده اگر از آن بی‌نصیب شود غربی‌ها هرگز احترامی برای آنها قائل نخواهند شد. دولت پیونگ‌یانگ یقین دارد اگر هراس غربی‌ها و حساب بردن امریکا از تجهیزات اتمی کره شمالی در کار نبود، آنها هیچ‌وقت در شرایط ایمن و محکم کنونی خود قرار نداشتند و اگر چه هراس از قدرت اتمی آنها اولین چیزی است که غربی‌ها را از رویارویی با آنها برحذر می‌دارد، اما این شرایط را بسیار منصفانه و مفیدتر از «اتمی تلقی نشدن» و به تبع آن برخوردهای حقارت‌باری می‌دانند که در صورت تحقق و بسط این نگاه شامل حال‌شان خواهد شد. با این اوصاف بدیهی است که کیم‌جونگ اون دست از آزمایش‌های پیاپی موشکی نخواهد کشید. در نتیجه این غرب به رهبری جو بایدن است که باید در نحوه برخورد خود با کره‌ شمالی تجدیدنظر و در این زمینه نوگرایی کند و گوش شنوایی برای شنیدن راهبردها و اجرای آن داشته باشد.
کره شمالی برای اینکه نشان بدهد هیچ عدولی در نحوه طراحی برخورد غربی‌ها با خود نخواهند کرد، به‌جای پنهان نگه‌داشتن محصولات جدید نظامی-‌اتمی‌ خود بخشی از آنها را طی همین هفته در یک مراسم نظامی در پایتخت خود که پخش تلویزیونی هم شد، به نمایش گذاشت تا نشان دهد توان نظامی کره‌شمالی در صورت تقابل با غرب زیاده‌خواه تا چه میزان می‌تواند کارآمد و نگران‌کننده باشد. قرار نیست کیم‌جونگ اون به‌سان رهبران غربی خود را رهبری نشان دهد که فقط حافظ صلح است زیرا حتی از جانب همسایه جنوبی‌اش (کره‌جنوبی) هم احساس امنیت نمی‌کند ولی احساس بزرگ برخاسته از همایش نظامی اخیر، لزوم ادای احترام به دولت و ملتی بود که اگر هم رویکردهای نظامی‌اش تندروی تلقی شود، وسیله و راهبردی اجباری برای عقب‌راندن دولت‌های مداخله‌جویی است که برای بلعیدن هر کشوری آماده و مشتاقند.
کیم جونگ اون چه در مراسم نظامی اخیر پیونگ یانگ و چه هنگام سخنرانی در هشتمین کنگره همگانی حزب کارگر کره‌شمالی در ماه ژانویه 2021 تأکید کرده بود که استمرار در ساخت سلاح‌های پیشرفته توسط کشورش نه یک وسیله و نشانه جنگ طلبی بلکه حربه‌ای در راه حفظ صلح است. زیرا هر کشور دیگری را که افکاری سلطه‌طلبانه در سر داشته باشد، به تجدید‌نظر درباره موضعش در قبال کره شمالی و کشورهای مشابه واخواهد داشت. کیم تأکید کرده بود: «ما صلح‌طلب هستیم ولی ذره‌ای از حفظ امنیت خود کوتاه نمی‌آییم و اگر در زمانه فعلی لزوم ایجاد این امنیت و سیاست‌های محافظتی ایجاد سلاح‌های غیر معمول تهاجمی باشد، این‌گناه ما نیست بلکه تحمیل شده توسط سایرین و محصول زیاده‌خواهی غربی‌ها است.» در رسانه‌های غربی این یک احساس و برداشت عمومی است که دولت جو بایدن جز کلی‌گویی و شعار دادن هیچ برنامه مشخصی در قبال کره شمالی ندارد و فقط علیه آنها سوءتبلیغ می‌کند و اگر اقدامات و اظهارات اخیر کیم‌جونگ اون مبنای تشخیص شرایط و کارهای الزامی قرار گیرد، امریکا و شرکای غربی‌اش باید از «در» دیگری وارد شوند و آن سوی ماجرا که نیازمند بازنگری و تدوین یک برنامه جدید برای خود است، نه دولت پیونگ‌یانگ بلکه جبهه غرب است. این چیزی است که باید از جو بایدن و برخی دولت‌های نامدار اروپای غربی طلب کرد، اما نشانه‌ها می‌گویند احتمال وقوع آن بسیار اندک‌تر از تعداد عظیم تأسیسات نظامی تعبیه شده در خاک کره شمالی است.
‌منبع:  Quincy