میثم لطفی
خبرنگار
طالبان همزمان با عقب نشینی نیروهای امریکایی از خاک افعانستان، عملیات‌های نظامی فراوانی را در هفته‌های اخیر پیش برد و به‌دنبال آن یک عضو دفتر سیاسی این گروه به تازگی ادعا کرد که بیش از 85 درصد قلمرو افغانستان را تحت کنترل دارند و به تلاش همه جانبه برای برکناری دولت ادامه می‌دهند. با بالا گرفتن این جنگ داخلی شمار زیادی از خانواده‌ها مجبور به ترک خانه‌های خود شدند و تعداد زیادی از غیرنظامیان بی گناه هم در نبرد با این گروه جان خود را از دست داده‌اند. گسترش هرچه بیشتر ناامنی در شهرهای مختلف افغانستان، سبب شده است که بسیاری از کاربران، در هفته‌های اخیر گزارش‌های مربوط به خشونت طالبان را بیش از هر زمان دیگر در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند و از طرف دیگر اعضای طالبان نیز استراتژی‌های ویژه برای حضور در شبکه‌های رسانه‌ای و پیشبرد اهداف خود در دنیای سایبری در دست گرفته‌اند تا پیروز این میدان باشند.
صدای مقاومت افغان‌ها
مردم افغانستان که این روزها از پیشروی هرچه بیشتر نیروهای طالبان به ستوه آمده‌اند برای یکپارچه کردن صدای خود در دنیای مجازی، مطالب مربوطه را با هشتگی با مضمون «طالبان را نجات ندهید» یا
DoNotRedeemtheTaliban# علامت‌گذاری می‌کنند و تازه‌ترین آمارها نشان می‌دهد محتوای مختلف با این هشتگ با زبان دری در یک هفته اخیر بیش از 100 هزار بار در شبکه اجتماعی توئیتر بازنشر شده است.
«اعجاز مالک زاده» کاربر 26 ساله ساکن کابل در توئیت خود نوشته است «این هشتگ درحالی بین همه کاربران دست به دست می‌شود که نباید دستاوردهای حقوق بشر در چهار دهه اخیر را فراموش کرد تا از پیشروی طالبان جلوگیری شود.» کاربر دیگری در پیام خود نوشته است: «من می‌خواهم با مشارکت در این هشتگ به قدرت‌های خارجی که اصرار به آغاز گفت‌وگوهای صلح افغانستان دارند، اعلام کنم که آنها جنایات و خشونت‌های اعمال شده توسط طالبان را به عمد فراموش کردند یا نادیده گرفته‌اند.»
اگرچه میلیون‌ها نفر از ساکنان افغانستان به فضای مجازی دسترسی ندارند، ولی جنبش‌های مردمی در شبکه‌های رسانه‌ای این امکان را برای آنها فراهم کرده است تا نگرانی‌های خود را ابراز کنند و اندوه ناشی از تصرف مناطق دور و نزدیک توسط گروه‌های طالبان را با همه جهان به اشتراک بگذارند. این چالش یکپارچه مردمی در حالی توسط افغان‌ها دنبال می‌شود که طالبان در هفته‌های اخیر ده‌ها هزار غیرنظامی را در سراسر این کشور کشته یا بی‌خانمان کرده است. این گروه مسئولیت تعداد زیادی از حملات اخیر در افغانستان را به عهده گرفته است و بر این مسأله اصرار دارد که با اعمال سیاست‌های خود آینده افغانستان را بهتر از هر زمان دیگر رقم می‌زند.
طالبان که از آن به‌عنوان یک جنبش سیاسی و نظامی متشکل از بنیادگرایان سلفی در افغانستان یاد می‌شود بین سال‌های 1996 تا 2001 میلادی قتل عام گسترده غیرنظامیان افغان را باعث شد و با اعمال سیاست‌های مختلف از جمله جلوگیری کمک‌های سازمان ملل برای تأمین غدای 160 هزار غیرنظامی یا سوزاندن زمین‌های تصرف شده مشکلات گسترده را برای مردم به همراه آورد. از آن زمان تاکنون این گروه همچنان درگیر جنگ در افغانستان است و به تازگی با خروج نیروهای بیگانه فضا را برای پیشروی بازتر دیده است.
با گذشت نزدیک به دو دهه از آغاز جنگ‌های داخلی، این روزها نسل جدیدی از افغان‌ها با در دست داشتن ابزار توانمندی به اسم شبکه‌های مجازی،  خود را در قبال مسئولیت اجتماعی و سیاسی پیش رو قوی‌تر می‌بیند. از آنجایی که افغان‌ها مقابله رو در رو با یورش‌های نظامی طالبان را ناکارآمد می‌بینند، شبکه‌های اجتماعی بهترین فضا برای شرکت در فعالیت‌های سیاسی را در اختیار آنها قرار داده است. در جولای 2016 دو عامل انتحاری به تظاهرات مردم در کابل حمله کردند که این اتفاق مرگ 83 غیرنظامی و زخمی شدن 230 نفر را به‌دنبال داشت. در ژوئن 2017 نیز اعتراض دیگری در پایتخت افغانستان با شلیک به نیروهای امنیتی افغانستان و تظاهرکنندگان پایان یافت و تکرار این اتفاقات در سال‌های اخیر موجب شد تا افغان‌ها بیش از هر زمان دیگر به شبکه‌های مجازی و پیام‌رسا‌ن های اجتماعی تکیه کنند.
 «علی یاور عدیلی» از محققان ارشد «شبکه تحلیلگران افغانستان» در کابل در این خصوص گفت: «ناامنی در شهرهای مختلف باعث شده است مردم تمایل کمتری به حضور در خیابان‌ها داشته باشند. بنابراین به جای آنکه شاهد تظاهرات خیابانی باشیم، مردم این روزها فقط می‌توانند نگرانی‌های خود را درشبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند.»
این مسأله باعث شده است طی یک سال گذشته میزان حضور مردم افغانستان در شبکه‌های اجتماعی رشد چندبرابری داشته باشد. نتایج حاصل از یک نظرسنجی جدید نشان می‌دهد تقریباً 90 درصد خانواده‌ها در این کشور دست‌کم یک تلفن همراه دارند و حدود 40 درصد آنها از قابلیت دسترسی به اینترنت برخوردار هستند. درحالی که افغان‌ها با اعتراض سنتی تلاش می‌کردند دولت را مجبور به پاسخگویی کنند، کمپین‌های تشکیل شده در شبکه‌های اجتماعی گروه بزرگتر جامعه بین‌المللی را مخاطب قرار داده است تا صدای آنها بهتر شنیده شود.
استراتژی اینترنتی طالبان
طالبان در نخستین سال‌های پیشروی خود عکاسی، فیلمبرداری و استفاده از اینترنت را ممنوع کرده بود و استفاده از تمامی این ابزارها را حرام می‌دانست. ولی این روزها دیدگاه این گروه شبه نظامی تغییر کرده است. زمانی که این گروه پس از حملات یازده سپتامبر سرنگون شد، رسانه های اجتماعی وجود نداشت و تلفن همراه به شکل امروزی بین کاربران مرسوم نبود. با وجود این در طول یک دهه گذشته طالبان به طور چشمگیر مهارت‌های روابط عمومی و فعالیت‌های مجازی خود را گسترش داده است.
 آخرین بررسی‌های رسمی نشان می‌دهد که طالبان هم اکنون چندین دامنه اینترنتی به‌نام خود ثبت کرده است که در آن نشر محتوای رسمی مرتبط با فعالیت‌های مربوطه را میزبانی می‌کند و در صورت حمله سایبری به وب سایت اصلی، دامنه‌های پشتیبان را نیز در اختیار دارد. اعضای طالبان نیز به‌صورت روزانه برای برقراری ارتباط با روزنامه نگاران از پست الکترونیکی استفاده می‌کنند.
این گروه که با وجود حملات و کشتار غیرنظامیان نتوانسته است به هیچ گونه موفقیتی دست پیدا کند، این روزها به طور ویژه روی جنگ‌های تبلیغاتی متمرکز شده است و کشته شدن اعضای خود را در فعالیت‌های سایبری مورد توجه قرار می‌دهد.
«عبدالستار میوندی» سردبیر سایت رسمی طالبان به تازگی در مورد اهمیت رسانه‌ها در میدان جنگ توضیح داد: «جنگ‌های امروزی بدون رسانه‌ها و فضای مجازی نمی‌تواند به پیروزی برسد. فضای مجازی به جای آنکه بدنه فعالیت نظامی را شکل دهد به قلب آن تبدیل شده است. اگر این قلب به حیات خود ادامه دهد، نبرد به پیروزی می‌رسد.»
به گفته میوندی، طالبان یک کمیته رسانه‌ای رسمی برای سیاستگذاری در باره نحوه فعالیت‌های مجازی را نیز تشکیل داده است تا به تمامی فعالیت‌ها در این زمینه نظارت کامل داشته باشد و انتظار مطالب را نیز به‌صورت هدفمند پیش ببرد. او همچنین تأیید کرد یک استودیوی حرفه‌ای به‌نام «الشهامت» نیز راه‌اندازی شده است تا محتوای مورد نیاز طالبان برای حضور در فضای مجازی را تولید کند. فیلم‌های تولید شده در این استودیو از طریق سایت‌های اینترنتی و صفحات رسانه‌ای طالبان به اشتراک گذاشته می‌شوند و در این زمینه شبکه‌های اجتماعی بزرگ از جمله فیس بوک، توئیتر و یوتیوب نیز کمک‌های فراوانی به طالبان می‌کنند تا تعداد مخاطبان خود را افزایش دهند. این گروه با سیاست‌های مشخص، فعالیت‌های مجازی هدفمند خود را با حساب‌های کاربری مختلف به زبان‌های دری، عربی و انگلیسی مدیریت می‌کند در نهایت فضای مجازی را راه اصلی پیروزی می‌داند.

همه ما حس گم شدن یک فایل  یا حذف آن را حداقل یک بار تجربه کرده‌ایم و اگر هم این فایل برای ما ضروری بوده قطعاً در چنین شرایطی با دردسر زیادی مواجه شده‌ایم، اما فعالان حوزه فناری برای مقابله با این مشکل هم فکری کرده‌اند که یکی از آنها استفاده از نرم افزارهای مختلف است.
یکی از این نرم افزارها Disk Drill است. یک نرم افزار فوق‌العاده برای بازیابی اطلاعات از دست رفته که تنها با چند کلیک ساده می‌توانید همه فایل‌های خود را بازیابی کنید. Disk Drill تمامی فرمت‌های NTFS, FAT32, EXT, HFS و بسیاری از فایل‌های دیگر را شناسایی و اقدام به بازیابی آنها می‌کند. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این برنامه، شناسایی پرونده‌های ناشناخته و مبهم است به گونه‌ای که حتی با اتصال USB یا SD کارت خود می‌توانید اطلاعات از دست رفته آنها را  بازیابی کنید. رابط کاربری ساده و در عین حال فوق‌العاده برنامه نیز به شما این اجازه را می‌دهد تا در عرض چند ثانیه اطلاعات خود را بازیابی کنید، البته باید گفت که هرچه سریعتر نسبت به بازگرداندن فایل‌ها اقدام کنید شانس بیشتری برای بازیابی آنها توسط برنامه خواهید داشت.
از ویژگی‌های این نرم افزار بازیابی اطلاعات می‌توان بسرعت بالای بازیابی اطلاعات در عرض چند ثانیه و تنها با چند کلیک اشاره کرد. بازیابی فایل‌های نامشخص و مبهم و نیز گرفتن نسخه پشتیبان از فایل‌های بازیابی شده در قالب فایل DMGهم از دیگر توانمندی‌های این نرم افزار به شمار می‌رود. این اپلیکیشن همچنین دارای دو نوع اسکن سریع و عمیق و امکان Pause/Resume در حین عملیات است که به بازیابی اطلاعات ازدست رفته کمک شایان توجهی می‌کند. اگر شما هم علاقه مندید که این نرم افزار را در اختیار داشته باشید می‌توانید آن را به‌صورت رایگان از وب سایت P30world.com بارگذاری کنید.

علیرضا احمدی- به موازات افرایش سن، میزان تعادل کمتر می‌شود و همین موضوع سبب می‌شود تا گاه سالمندان زمین بخورند و در اثر این حوادث، آسیب‌های جدی ببینند.
فعالان عرصه فناوری تاکنون در این زمینه مطالعات گسترده‌ای داشته‌اند و حالا یک تکنولوژی کمکی برای سالمندان ارائه داده‌اند که می‌تواند با ویبره، سالمندان را از احتمال سقوط آگاه کرده و مانع افتادن آنها روی زمین شود.
گفته می‌شود سالانه تعداد زیادی از سالمندان دچار شکستگی لگن و سایر استخوان‌های بدن می‌شوند و محققان دانشگاه ملی یوکوهاما ژاپن در مطالعات خود دریافتند اگر شخص درحال سقوط تنها با یک انگشت بتواند جسمی هرچند سبک حتی پرده خانه و... را لمس کند می‌تواند خود را نگاه دارد تا زمین نخورد و اصلاً نیازی نیست که وسیله دستاویز شخص سالمند، سنگین باشد. محققان این اثر را لمس سبک نامیدند و از آن در یک فناوری پوشیدنی با نام سیستم VLT بهره گرفتند. ابتدا دوربین‌های سه بعدی به بدن کاربر متصل شد تا سالمند قبل از زمین خوردن، ازاین موضوع آگاه شود ولی این دوربین‌ها کمی بزرگ و آزاردهنده بودند. حالا این وسیله به یک شتاب سنج کوچک تبدیل شده که روی انگشت سبابه سالمند قرار می‌گیرد و به محض اینکه بدن شخص بخواهد به سمت زمین خوردن، تغییر وضعیت دهد با یک ویبره کوچک وی را مطلع می‌کند. این ویبره اصلاً آزاردهنده نیست و سالمند با احساس آن، دستش را به‌ جایی می‌گیرد یا می‌نشیند تا از سقوط و آسیب احتمالی او جلوگیری شود.
جالب اینجاست که این ویبره حتی می‌تواند جهت افتادن سالمند و میزان شدت آن را نیز گوشزد کند. سیستم VLT روی 150 داوطلب 60 تا 90ساله تست شده و نتیجه، نشان می‌دهد که این سیستم می‌تواند تا حد زیادی از زمین خوردن ناشی از عدم تعادل سالمندان بکاهد. البته این سیستم هنوز هم برای محققان رضایتبخش نیست و به‌دنبال کوچک‌تر و سبک‌تر کردن آن هستند.

میترا جلیلی- ادامه تولید  Pepperنخستین روبات انسان نمای پیشرفته جهان توسط SoftBank در هاله ای از ابهام قرار گرفته چراکه این کمپانی ژاپنی ساخت این روبات ها را به تعویق انداخته است به این ترتیب آینده ای نامطمئن در انتظار Pepper است و برخی می گویند به دوران بازنشستگی نزدیک شده است.
Pepper به عنوان نخستین روبات انسان نمای جهان شناخته می شد که توانایی تشخیص چهره و احساسات انسان ها را دارد و فروش ‌آن در سال ۲۰۱۵ با بهای هزار و ۷۹۰دلار آغاز شد. به همین دلیل هم کمپانی سافت بانک، امید زیادی به این محصول پرطرفدار داشت. اما به نظر می رسد کمتر شدن میزان استقبال از این روبات غول پیکر ازسوی بخش تجاری و مردم عادی، این غول دنیای فناوری ژاپنی را به زانو درآورد و مجبور کرد تا وقفه ای در تولید این روبات ۱۲۰سانتی متری ایجاد کند.
طبق گزارش رویترز، تاکنون تنها ۲۷هزار عدد از این روبات ساخته شده درحالی که انتظار می رفت تعداد روبات ها از این رقم بیشتر باشد و همین موضوع نشان می دهد آنقدر هم که کمپانی سافت بانک ادعا می کرد این روبات مورد استقبال نبوده یا به دلیل قیمت بالا خریداران کمی داشته است. البته سافت بانک، هنوز توقف تولید این روبات را اعلام نکرده و سخنگوی این شرکت یادآور شده که این اتفاق مقطعی است و یکی از دلایل این عدم استقبال را نیز شیوع کرونا و بروز مشکلات مختلف برای مردم جهان می داند.
وی یادآور شد: مردم در شرایط کرونا اولویت های دیگری برای خرید داشتند و به محض این که میزان تقاضا بالاتر برود دوباره تولید این روبات از سر گرفته خواهد شد. گفتنی است این روبات با همکاری کمپانی روباتیک فرانسویAldebaran که بعدا توسط کمپانی سافت بانک خریداری شد طراحی و در کارخانه فاکسکان تایوان تولید شد. این روبات می تواند با انسان ها ارتباط برقرار کرده، احساساتشان را از چشم هایشان بخواند و با آنها حرف بزند. این روبات همچنین می تواند آواز بخواند، خوشامدگویی کرده، جوک تعریف کند و فضایی دوستانه را رقم بزند. کمپانی سافت بانک قصد داشت این روبات را در مراکز خرید و فروشگاه های بزرگ، موزه ها، رستوران ها و فرودگاه ها و همچنین اداراتی با تعداد زیادی ارباب رجوع در سراسر جهان به کار بگیرد اما با وجود همه موفقیت ها، حرکت این روبات با موانعی همراه بود که برای سازندگان آن مشکلاتی ایجاد کرد. حتی در ژاپن مهد تولید این روبات هم که ابتدا استقبال خوبی از آن می شد، وقتی Pepper در مراکز فروش تلفن همراه قرار گرفت تا با مردم ارتباط برقرار کند کم کم مشتریان نسبت به آن کاملا بی توجه بودند یا حتی آن را خاموش می کردند. به هرحال توقع مردم جهان از روبات ها روبه افزایش است و کمپانی سافت بانک هم دو راه بیشتر پیش رو ندارد یا Pepper را به سطح قابل قبولی ارتقا دهد یا این که به فکر روبات هوشمند و پیشرفته دیگری باشد. البته این نخستین بار نیست که روبات ها پس از مدتی از رده خارج می شوند. به عنوان مثال هوندا در سال ۲۰۱۸ پس از دهه ها پیشرفت در تولید روبات Asimo، آن را بازنشسته کرد. سونی هم درسال ۲۰۰۶ فروش روبات سگ Aibo خود را متوقف کرد و به جای آن نسخه جدیدی را در سال ۲۰۱۸ راهی بازار کرد. البته هنوز هم امیدهایی برای بازگشت Pepper به عرصه تولید باقی است و باید منتظر ماند و دید.

طرح ساماندهی پیام رسان ها  در دستور کار این هفته مجلس

تقاضای عده‌ای از نمایندگان مجلس در مورد رسیدگی به طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای‌ مجازی و ساماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی طبق اصل ۸۵ قانون اساسی در دستور کار این هفته جلسه علنی قرار دارد.
به گزارش ایرنا، نمایندگان مجلس پس از دو هفته تعطیلی و حضور در حوزه‌های انتخابیه، این هفته روزهای یکشنبه و دوشنبه در مجلس حضور می‌یابند. همچنین سؤال «عباس مقتدایی» نماینده اصفهان و تعدادی دیگر از نمایندگان از وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز در دستور صحن علنی مجلس قرار دارد.

سهم زبان فارسی از محتوای وب به بیش از ۳ درصد رسید

دبیر شورای اجرایی فناوری اطلاعات کشور با انتشار توئیتی، از افزایش سهم زبان فارسی در محتوای وب خبر داده و اعلام کرده که محتواهای فارسی‌زبان حالا ۳/۴درصد کل محتوای وب را تشکیل می‌دهند و این آمار از سه سال پیش تا به امروز تقریباً دو برابر شده است.
به‌گزارش دیجیتاتو، رضا باقری اصل درادامه توئیت خود گفت: زبان فارسی حالا در جایگاه پنجم در بین زبان‌های موجود در وب قرار گرفته است و به نوعی باید گفت زبان فارسی بعد از انگلیسی، روسی، ترکیش، اسپانیولی در جایگاه پنجم قرار گرفت و این در حالی است که در ابتدای سال ۲۰۱۴ (دی‌ماه ۱۳۹۲) تنها ۰.۸ درصد سهم زبان فارسی و جایگاه آن چهاردهم بود. گفتنی است محتوای فارسی در وب، به لطف افزایش سرعت و ضریب نفوذ اینترنت در کشور طی سال‌های اخیر رو به افزایش بوده که تاکنون اثرات مطلوبی از خود بر جای گذاشته است. هرچند می‌توان گفت که هنوز از نظر کیفی، ممکن است با بعضی کشورها فاصله زیادی داشته باشیم.
در همین رابطه «محسن سالک»، مدیر ارشد ویکی‌پدیای فارسی گفته بود که بالغ بر ۶۵۰ هزار مقاله در قسمت فارسی ویکی‌پدیا وجود دارد: «از ترکیه و بقیه کشورهای منطقه وضعیت بهتری داریم و سومین یا چهارمین زبان آسیا هستیم.» با وجود این باید گفت بعضی کشورها مثل فنلاند و نروژ با اینکه کمتر از بیست میلیون نفر جمعیت دارند، اما بالای یک میلیون مقاله در ویکی‌پدیا به ثبت رسانده‌اند که عمدتاً از کیفیت بالایی برخوردار هستند. باید گفت درصد ۳.۴ کنونی درصدی قابل قبول به‌نظر می‌رسد چراکه ایران حدود یک درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد. جهرمی در تیرماه ۹۷ گفته بود که این سهم باید با دو برابر شدن به ۴ درصد برسد که در حال حاضر نزدیک به این آمار شده است؛ اما چندان دور از ذهن برای زبان فارسی نیست؛ افزایش استفاده کاربران ایرانی از شبکه‌های اجتماعی و افزایش تولید محتوای فارسی در این شبکه‌ها می‌تواند این آمار را در سال‌های آتی بیشتر کند.

فرشاد وکیل زاده
دبیر اتحادیه کسب و کارهای مجازی و مدیر سایت زنبیل
بی شک رویکرد وزارت ارتباطات و سازمان فناوری اطلاعات در پیاده‌سازی طرح «بوم سرمایه» در سامانه «ایران نوآفرین» در جهت حمایت و رشد اکوسیستم استارتاپی و حمایت از جوانان خلاق و دارای ایده‌های نو است.
فراهم آوردن امکانی برای برقراری ارتباط بین صاحبان ایده و سرمایه‌گذاران هر چند می‌تواند کمک خوبی برای طرفین این ماجرا یعنی سرمایه پذیر و سرمایه گذار باشد و دسترسی متقابل را سهولت بخشد، اما این تمام ماجرا نیست، زیرا قبل از راه‌اندازی این طرح نیز مجموعه‌های مشابهی از سوی بخش خصوصی برای همین منظور راه‌اندازی شده بود و علاوه بر آن صاحبان ایده می‌توانستند به صورت مستقیم با شرکت‌های سرمایه‌گذار خطرپذیر ارتباط برقرار کرده و با آنها وارد مذاکره شوند بنابراین به نظرم مشکل اصلی برقراری کانال ارتباطی برای مذاکره بین صاحبان ایده و سرمایه‌گذاران نیست، هر چند باز تأکید می‌کنم رشد و توسعه این بسترها قطعاً مفید خواهد بود.
به نظرم مشکل اصلی، نبود سرمایه خطر پذیر برای سرمایه گذاری روی کسب و کارهای استارتاپی است و دید من این است که طرح «بوم سرمایه» سعی دارد عملاً مشکل کمبود منابع را به نحوی برطرف کند اما با وجود آنکه می‌دانم مسئولان مربوطه شناخت خوبی از ماهیت کسب و کارهای استارتاپی دارند و به ناچار و براساس محدودیت‌های قانونی مجبور به ارائه این طرح در قالب تسهیلات شده‌اند، توضیح خواهم داد که پرداخت تسهیلات چرا راهکار مناسبی برای تأمین مالی شرکت‌های استارتاپی نیست. اما قبل از آن لازم است اشاره کنم پرداخت تسهیلات به شکل مستقیم به استارتاپ‌ها یا به صورت غیر مستقیم به سرمایه‌گذاران و پرداخت آن منابع از سوی سرمایه‌گذاران به استارتاپ‌ها، در ماهیت تفاوت چندانی باهم ندارند. نکته مهم این است که سرمایه گذاری خطرپذیر (به دلیل ماهیت این نوع سرمایه‌گذاری) با استفاده از تسهیلات و وام بانکی، توجیه زیادی نداشته و این امر را صرفاً می‌توان دور زدن محدودیت‌های قانونی دانست.
اما چرا پرداخت این تسهیلات لزوماً راهکار مناسبی نیست؟ در پاسخ باید گفت به طور معمول 3 دسته از شرکت‌های استارتاپی به سمت استفاده از این تسهیلات خواهند رفت. دسته اول شرکت‌هایی هستند که به تازگی و براساس ایده‌ای که در ذهن داشته، راه‌اندازی شده و هنوز فعالیت زیادی ندارند. این شرکت‌ها در این مرحله زیان ده بوده و به شدت نیازمند استفاده از منابع مالی حتی به شکل تسهیلات هستند. نکته مهم در مورد این شرکت‌ها این است که بسیاری از آنها ممکن است در سال‌های اولیه شکست خورده و ورشکست شوند. در این شرایط وقتی آنها تسهیلاتی دریافت کرده باشند، پس از چند سال فعالیت صرفاً در آخر یک بدهی برای آنها باقی می‌ماند که معمولاً توان بازپرداخت آن را ندارند.
دسته دوم به طور عمده شرکت‌های فعال و دارای سابقه‌ای هستند که به‌دلیل مدل تجارت نامناسب یا به‌دلیل شرایط فعلی اقتصادی، تراز آنها منفی بوده و نیازمند منابع مالی هستند. تأمین مالی این دسته از کسب و کارها قبلاً از طریق سرمایه گذاری‌های خطرپذیر (VC) بوده ولی در حال حاضر به‌دلیل نبود منابع خطرپذیر، آنها به سمت استفاده از تسهیلات روی آورده‌اند.
دلیل انتخاب گزینه استفاده از تسهیلات در قبال تعطیل کردن کسب و کار نیز این است که مدیران این شرکت‌ها این شرایط را موقت دانسته و انتظار دارند در آینده با تغییر شرایط اقتصادی، فضای بهتری برای سودآور شدن یا جذب سرمایه برای آنها فراهم شود. اما مشکل آنجایی به‌وجود خواهد آمد که این امر به‌دلیل مدل تجارتی اشتباه یا محقق نشدن انتظارات و پیش بینی نادرست، انجام نشود؛ در این شرایط این شرکت‌ها با تأخیر چند ساله و در شرایطی بسیار بدتر و با بدهی مجبور به تعطیلی خواهند شد. و اما دسته سوم کسب و کارهایی هستند که اصلاً نیازی به استفاده از این تسهیلات ندارند اما از آنجایی که این تسهیلات شرایط بسیار خوب و مناسبی داشته و نرخ سود آن حتی به مراتب از نرخ سود بانکی هم پایین تر است، ترجیح می‌دهند از این رانت و یارانه دولتی استفاده کنند یعنی عملاً این طرح منجر به ایجاد رانت و یارانه برای کسب و کارهایی می‌شود که با وجود نیاز مالی از آن استفاده می‌کنند. بنابراین هر چند قطعاً نیت پشت این طرح مثبت و در راستای کمک بوده است اما پیاده‌سازی آن در قالب تسهیلات می‌تواند منجر به مشکلاتی شود که به بخشی از آنها اشاره شد.