لس آنجلس تایمز (امریکا):
در حالی که بسیاری معتقدند اصلاحات در ساختار پلیس امریکا باید آغاز شود، رهبران سیاه‎پوستان تأکید دارند زمان مذاکره و گفت‌و‌گو و مصالحه به پایان رسیده و باید راهی دیگر برای تغییر وضعیت موجود اندیشید و با انحلال پلیس، پی‌ریزی جدیدی برای آن داشت.

گاردین (بریتانیا):
شمار مبتلایان به کرونا در حالی در جهان از مرز 10 میلیون نفر عبور کرده است که تحقیقات دانشمندان نشان می‎دهد، شماری از کشورها مثل امریکا مقابل بیماری آسیب‎پذیرتر شده‎اند و میانگین سنی مبتلایان نیز از قشر سالمند به رده سنی 29 تا 50 سال کاهش یافته ‎است.

دیلی صباح (ترکیه):
اقتصاد اسلامی می‎تواند جایگزین مناسبی برای سیستم اقتصادی کنونی باشد. زیرا سیستم اسلامی با سلامتی که دارد، می‎تواند، معایب سیستم اقتصادی جهانی را که اکنون در همه جا رایج است، برطرف کند و جامعه را از بحران‎های اقتصادی کنونی عبور دهد.

زهره صفاری/ فردا آخرین فرصت مردم روسیه بعد از یک هفته برپایی آنلاین رفراندوم قانون اساسی، برای «آری» یا «نه» گفتن به این اصلاحات پیشنهادی «ولادیمیر پوتین» است. تغییراتی که نه تنها برای آینده سرزمین تزارها که در سرنوشت سیاسی مرد آهنین روسیه نیز نقش بسزایی دارد. به گزارش «ایندین اکسپرس»، اوایل سال جاری میلادی بود که «ولادیمیر پوتین» پیش‌نویس اصلاحات پرتعداد قانون اساسی کشورش را که مهم‌ترین آنها ابقای جایگاه رئیس جمهوری برای مدت نامحدود بود، به مجلس دوما ارائه کرد و پس از دو ماه انتظار در ماه مارس، برای انجام اقدامات بعدی رأی مثبت گرفت. یک روز بعد دادگاه قانون اساسی روسیه نیز آن را تأیید کرد اما پوتین با وجودی که می‌توانست حتی بدون رفراندوم و کسب نظر مردم، تغییرات جدید را اعمال کند، با تعیین تاریخ 22 آوریل برای رفراندوم سراسری، طرح اصلاحات پیشنهادی را به محک مردم کشورش گذاشت. زمان پیشنهادی «پوتین» برای رفراندوم به خاطر کرونا تا اول جولای (فردا) یعنی درست یک هفته پس از برگزاری جشن روز پیروزی روسیه و آغاز همه‎پرسی آنلاین به تعویق افتاد. ایده همه‎پرسی آنلاین با توجه به پیش‌بینی تجمعات گسترده در پایگاه‌های رأی‌گیری، به توصیه مشاوران دولتی شکل گرفته بود.
تغییرات چه هستند؟
طرح پیشنهادی «ولادیمیر پوتین» برای تغییر در قانون اساسی شامل بندهای بسیاری بود اما مهم‌ترین آنها عبارتند از: عزل و نصب رؤسای مجامع قانونی روسیه با نظر رئیس جمهوری و با مشورت مجلس اعلای مجمع فدرال این کشور، حق تصمیم‌گیری مجلس اعلای پارلمان روسیه در برکناری قضات فدرال، حق رأی مجمع فدرال روسیه برای برکناری قضات دادگاه قانون اساسی و دادگاه عالی در موارد خاص با استناد به پیشنهاد رئیس جمهوری، ممنوعیت ازدواج همجنسگرایان و مهم‌تر از همه ابقای جایگاه پوتین 67 ساله به عنوان مهم‌ترین مقام کشور تا دست‌کم سال 2036. همچنین مواردی شامل مطابقت قانون اساسی روسیه با قوانین بین‌المللی و ممنوعیت موارد قانونی بین‎المللی که با قوانین روسیه همخوانی ندارند، ممنوعیت شهروندی یا اقامت مقامات دولتی مانند قضات و ... در کشورهای خارجی و اینکه کاندیدای ریاست جمهوری باید دست کم در 25 سال گذشته در روسیه ساکن بوده و هیچ اقامت و شهروندی از خارج نداشته باشد. از سوی دیگر تغییرات اقتصادی نیز شامل تعیین پایه حقوق براساس هزینه حداقلی نیازهای اساسی و برقراری توازن سقف حقوق بازنشستگی براساس تورم می‌شود. براساس اعلام دولت روسیه علاوه بر روس‌ها، هر یک از ساکنان شرق اوکراین که صاحب شهروندی روسیه هستند نیز مجوز حضور در رفراندوم را دارند.
پوتین از رفراندوم چه می‌خواهد
به باور ناظران، گرچه اعمال اصلاحات قانون اساسی بدون رفراندوم نیز امکانپذیر بود اما پوتین با اعطای حق رأی به مردم کشورش با یک تیر دو نشان زد تا هم برای تغییرات پیشنهادی‌اش مشروعیت لازم را کسب کند و هم دست مخالفانش را برای انتقادات آتی خالی کند. ضمن آنکه برگزاری رفراندوم همزمان با کرونا، برای رئیس جمهوری روسیه، نمادی از قدرتنمایی و پیروزی مقابل این ویروس به شمار می‌رود.
موضع مخالفان و موافقان
در داخل روسیه، از لیبرال‌ها گرفته تا کمونیست‌ها، هدف از برگزاری این رفراندوم را محدود به مشروعیت ابقای پوتین می‌دانند. اما عجیب اینکه با وجود این دیدگاه، مخالفان تلاشی برای مقابله با آن نداشتند. «ویتالی شکلیاروف»، استادیار دانشگاه‌ هاروارد به «بانکوک پست» گفته‎است: «مخالفان در طول این سال‌ها فرصت داشتند خود را اثبات کنند اما نتوانستند.» «تاتیانا استرانوویا» مؤسس مرکز «آر.پلتیک» روسیه هم معتقد است: «در این شرایط بحث درباره اصلاحات دشوار است چون مخالفان گوشه رینگ افتاده‌اند.» اما حزب لیبرال، هواداران‌شان را از «رأی‌گیری غیرقانونی، نامشروع و جعلی» برحذر داشتند و رهبران حزب کمونیست که از هم‌پیمانان کرملین نیز بوده‌اند، با این ادعا که تأیید این رفراندوم، پذیرش استمرار سیستم تک حزبی است، خواستار انداختن رأی منفی در صندوق‌ها شدند. در سایه این مخالفت‌ها، برخی رسانه‌های غربی مانند «گاردین» از تخصیص جوایزی از سوی سازمان‌های وابسته به دولت برای ترغیب شرکت کنندگان برای حضور در این رأی‌گیری خبر داده‌اند.
 آینده روابط و مداخلات خارجی
به باور تحلیلگران «وال استریت ژورنال»، اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود و رفراندوم از مردم چراغ سبز بگیرد، جایگاه پوتین تثبیت شده و دایره قدرتش در سوریه و شمالگان بالا می‎رود و حضورش در لیبی، ونزوئلا و اوکراین افزایش می‎یابد.

ندا آکیش – دور دوم انتخابات شوراهای شهر و روستای فرانسه روز یکشنبه و پس از سه ماه تأخیر به خاطر کرونا در حالی برگزار شد که دو بازنده بزرگ به‌نام‌های «امانوئل مکرون»، رئیس جمهوری فرانسه و «دموکراسی» داشت. در این انتخابات مشارکت مردمی بسیار پایین و حدود 40 درصد بود؛ اتفاقی که در تاریخ انتخابات‌های فرانسه سابقه نداشت. حزب مکرون هم در شهرهای بزرگ نتوانست نتیجه مطلوب را کسب کند و ناکام ماند و در عوض احزاب سبز و سوسیالیست خوش درخشیدند. به گزارش بلومبرگ، در دور دوم انتخابات شوراهای شهر و روستای فرانسه، حزب سبز دوستدار محیط زیست به‌نام «اروپا، اکولوژی، سبزها» توانست در چندین شهر بزرگ از جمله لیون و بوردو به پیروزی برسد. پیروزی سبزها در این انتخابات آنقدر چشمگیر بود که بسیاری از ناظران از آن با تعبیر «سونامی سبزها» یاد کردند. حزب سوسیالیست فرانسه هم موفق شد حاکمیت خود بر پاریس، پایتخت فرانسه را حفظ کند و «آن ایدالگو»، شهردار سوسیالیست پاریس یک دوره دیگر به کار خود ادامه خواهد داد. همچنین در لیل، یکی از شهرهای شمالی فرانسه «مارتین اوبری» سوسیالیست که حدود دو دهه شهردار بود، بار دیگر پیروز شد و به کار خود ادامه می‌دهد. اما حزب «جمهوری به پیش» مکرون، نتوانست نتایج مطلوبی در شهرهای بزرگ کسب کند. کاندیدای این حزب برای شهرداری پاریس در ماه فوریه، پس از آنکه ویدئویی غیراخلاقی از او در شبکه‌های اجتماعی پخش شد، ناچار به کناره‌گیری از رقابت‌ها شد. اما جایگزین او قدرتمند نبود و رأی نیاورد. تنها ادوارد فلیپ، نخست‌وزیر فرانسه که محبوبیتش از مکرون فراتر رفته و می‌تواند برای آینده سیاسی وی یک تهدید درون حزبی باشد، توانست در شهر لوآور پیروز شود. به نوشته فرانس 24، به همین دلیل با اینکه مطابق قانون اساسی فرانسه احراز همزمان دو پست اجرایی منع قانونی ندارد، بعید است مکرون به همکاری با فیلیپ ادامه دهد. در کل این انتخابات نشان داد در انتخابات ریاست جمهوری 2022 فرانسه مکرون دیگر چهره محبوبی که 90 درصد آرای ساکنان پاریس را از آن خود کرد، نخواهد بود. زیرا فرانسه به‌خاطر خطاهای ایدئولوژیک و اقتصادی دولت دوقطبی شده است. درخشش سبزها در این انتخابات نیز نشان داد، مسائل زیست محیطی در سال‌های اخیر جزو اولویت‌های اصلی فرانسوی‌ها شده است و در 120 شهر بزرگ این کشور رأی دهندگان مسائل زیست محیطی را پس از مسائل امنیت ملی در جایگاه دوم اولویت خود قرار داده‌اند. در یک نظرسنجی که اوایل ماه جاری میلادی انجام شده 56 درصد فرانسوی‌ها گفته بودند، مایلند کشورشان یک مدل اقتصادی با حفظ منابع طبیعی داشته باشد.
این در حالی است که دیروز مکرون اعلام کرد، نیاز به بودجه‌ای 15 میلیارد یورویی برای سبزتر کردن اقتصاد کشورش دارد. به این ترتیب در انتخابات 2022 فرانسه باید منتظر سورپرایزهای بیشتر بود هرچند که اگر قرار باشد مکرون در مقابل مارین لوپن، رهبر حزب راست افراطی بایستد، باز هم شانس مکرون ولو با فاصله بسیار کمتر از آنچه در سال 2017 رخ داد، بیشتر خواهد بود. در انتخابات شوراهای شهر و روستا حزب لوپن توانست در شهر بالای 100 هزار نفری «پرپینیان» در جنوب غربی فرانسه پیروز شود.

گروه جهان/ حمله مسلحانه به تالار بورس پاکستان با مداخله پلیس و نیروهای امنیتی با کشته شدن 4 مهاجم ناکام ماند.
به‌گزارش «داون»، مهاجمان که مسلسل، نارنجک و مواد منفجره به‌همراه داشتند در درگیری با پلیس کراچی و نیروهای امنیتی، یک افسر ارشد پلیس، یک غیرنظامی و 4 مأمور امنیتی را کشتند و با مجروح کردن چند نفر دیگر با شلیک پلیس به هلاکت رسیدند. براساس گزارش رسانه‌ها، این ساختمان محل استقرار بسیاری از رؤسای بانک‌های خصوصی بوده و از امنیت بسیار بالایی برخوردار است. «گولام نابی ممون»، رئیس پلیس کراچی به «رویترز» گفت: «شرایط همچنان پیچیده و پر ابهام است اما با ورود نیروهای امنیتی توانستیم وضعیت را تحت کنترل درآوریم.» تا عصر دیروز هیچ گروه یا فردی مسئولیت این حمله را برعهده نگرفته بود.

شهرهای مختلف لبنان شامگاه یکشنبه شاهد تظاهرات مردمی علیه اوضاع نابسامان اقتصادی بود و منابع خبری از درگیری نیروهای امنیتی لبنان با معترضان این کشور و زخمی شدن شماری از معترضان در این درگیری‌ها خبر دادند.
به‌گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه رأی الیوم، معترضان لبنانی در بیروت قصد مسدود کردن اتوبان «انطلیاس» را داشتند که با مقابله نیروهای ارتش مواجه شدند و درپی درگیری این نیروها و معترضان حدود ۱۰ نفر مجروح شدند. خبرنگار آناتولی هم در این باره گزارش داد، نیروهای ارتش لبنان سه عکاس وابسته به رسانه‌های داخلی لبنان را هنگام عکاسی از تظاهرات مورد ضرب و شتم قرار دادند. در طرابلس نیز راهپیمایی‌هایی در محکومیت کاهش ارزش لیره لبنان در مقابل دلار برگزار شد.
این در حالی است که دیروز  دوروتی شیا، سفیر امریکا در بیروت به خاطر اظهارات مداخله گرانه اش به وزارت خارجه لبنان احضار شد.

ادامه از صفحه اول

توزیع فراوانی پاسخگویان براساس پیش‌بینی مدت زمان ادامه درگیری با کرونا
(افراد ساکن در شهرها)
مدت زمان    درصد فراوانی خرداد 1399    درصد فراوانی فروردین 1399
دو هفته    6/2    7/2
یک ماه     3/3    0/11
دو ماه    7/3    1/14
سه ماه    5/8    3/18
شش ماه    9/10    1/14
یک سال    0/18    7/14
بیشتر از یک سال    9/40    1/11
بی‌پاسخ    0/12    1/14
جمع کل    0/100    0/100

 نتایج بسیار واضح است. مردم به طور بسیار معناداری در خرداد ماه نسبت به فروردین به این نتیجه رسیده‌اند که کرونا ماندنی است. اکنون حدود 60 درصد گمان می‌کنند که حداقل یک سال و چه بسا بیشتر با کرونا درگیر هستیم، ولی در فروردین این رقم حدود 25 درصد بود. بنابراین مردم پذیرفته‌اند که کرونا رفتنی نیست، حداقل در کوتاه‌مدت همچنان باید میزبان کرونا باشند و خود را با الزامات آن هماهنگ کنند. به نظرم این نگاه نسبت به پایداری طولانی مدت کرونا موجب شده است که مردم نسبت به ادامه اقدامات پیشگیرانه و بهداشتی و احتیاطی سختگیری نکنند.
نظر پاسخگویان در خصوص اقدامات و برنامه‌های پیشنهادی
برای ادامه روند کنترل کرونا (افراد ساکن در شهرها(
اقدامات و برنامه‌های پیشنهادی    درصد موافقت در خرداد 1399    درصد موافقت در فروردین 1399
مدارس و دانشگاه‌ها تا کنترل کامل کرونا بسته باشد    1/66    7/81
کافه‌ها و رستوران‌ها بسته باشند    0/50    2/82
اماکن دینی مثل حرم و امامزاده‌ها بازگشایی شوند    6/28    8/18
نمازهای جمعه برگزار شوند    1/25    9/15
خانه‌نشینی را ادامه دهیم تا کرونا به‌صورت کامل کنترل شود    2/61    3/91

 این نگرش نه فقط محصول عادی شدن کرونا برای مردم است، بلکه خطر ابتلا به کرونا را در خرداد ماه نسبت به فروردین کمتر ارزیابی می‌کنند.
نظر پاسخگویان براساس احساس نگرانی از مبتلا شدن خود یا اعضای خانواده
(افراد ساکن در شهرها)
میزان نگرانی    درصد فراوانی خرداد 1399    درصد فراوانی فروردین 1399
خیلی زیاد    7/29    6/37
زیاد    3/20    7/23
تا حدی    8/20    1/18
کم    6/10    2/10
خیلی کم    0/18    5/9
بی‌پاسخ    6/0    0/1
جمع کل    0/100    0/100
 
به‌نظر می‌رسد که افزایش مبتلایان و شلوغ شدن بیمارستان‌ها در برخی استان‌ها از جمله تهران ناشی از آسان‌گیری است که در فهم عمومی نسبت به خطرات این بیماری به وجود آمده است. باید پذیرفت که قدری حساسیت‌زدایی نسبت به این ویروس طبیعی است. چون مردم را نمی‌توان برای همیشه با رفتار ویژه‌ای که با آن درگیر هستند، عادت داد. عوارض اجرای محدودیت‌ها نیز سنگین است. برای نمونه، به جدول زیر نگاه کنید.
توزیع فراوانی پاسخگویان براساس مسائل و مشکلات پیش‌آمده در روزهای کرونایی
مسائل و مشکلات    فراوانی    درصد فراوانی
ترس و نگرانی از بیماری    1227    1/58
کاهش درآمد    1201    9/56
مشکل در پرداخت قسط    889    1/42
وسواسی شدن    855    5/40
از دست دادن شغل    508    0/24
افسردگی    533    2/25
تأخیر در پرداخت اجاره‌خانه یا مغازه    572    1/27
دعوا و اختلاف بین اعضای خانواده    395    7/18

 کافی است که گفته شود، تعداد مستأجران کشور در سال 1395، حدود 31 درصد بوده که 27 درصد مردم نگران پرداخت اجاره هستند، یعنی حدود 90 درصد مستأجران چنین نگرانی را دارند. از این‌رو باید فکری به حال تأمین آن کنند و این ممکن نیست، مگر کار و حضور بیشتر در جامعه. به نظر می‌رسد هر گونه برنامه‌ریزی برای مقابله با کرونا باید به نحوی در چارچوب نگاه مردم یا معطوف به اصلاح این نگاه صورت گیرد.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

کاخ هرج و مرج
من از حمایت‌های قابل توجه امریکایی‌های طرفدار اسرائیل (اعم از یهودیان و مسیحیان اونجلیکال) از خودم بسیار سپاسگزارم. همچنین از حامیان متمم دوم قانون اساسی امریکا (آزادی حمل اسلحه)، امریکایی‌های کوبایی تبار، ونزوئلایی تبار و تایوانی تبار و به‌طور کلی همه محافظه کاران تشکر می‌کنم. بسیاری از افراد در حمایت از من با ترامپ و مشاورانش رایزنی کرده بودند که جزئی از فرآیند لابی گری در دوره انتقالی بود و من از همه آنها ممنونم. بی‌نظمی و هرج و مرج حاکم بر فرآیند انتقال قدرت که روز‌به‌روز بیشتر آشکار می‌شد، نه تنها ناکامی ساختاری و سازمانی را به نمایش گذاشت بلکه شیوه ذاتی ترامپ را در روند تصمیم سازی‌ها نشان داد. «چارلز کراتامر» ستون نویس و تحلیلگر محافظه کار امریکایی که از منتقدان جدی ترامپ است، به من گفت که وقتی در گذشته رفتارها و شخصیت ترامپ را به رفتارهای یک کودک 11 ساله تشبیه کرده، سخت دچار اشتباه شده است. وی گفت: «10 سال کم می‌کنم، ترامپ مثل کودکی یک ساله است. او به هرچیزی از دریچه‌ای نگاه می‌کند که فقط برای خودش منفعت داشته باشد.» مطمئناً فرآیند انتخاب افراد برای پست‌های دولتی توسط ترامپ، از نگاه افراد بیرونی چنین به‌نظر می‌رسید. یکی از استراتژیست‌های حزب جمهوریخواه به من گفت که بهترین راه برای اینکه وزیر خارجه بشوی این است که «سعی کنی آخرین نفر باشی.»
 «مایک پنس» معاون رئیس جمهوری منتخب روز 29 نوامبر به من تلفن کرد و قرار ملاقاتی را برای روز بعد تعیین کرد. من پنس را از زمان حضورش در کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان می‌شناختم؛ او یکی از حامیان سرسخت طراحی و اجرای یک سیاست قدرتمندانه در حوزه امنیت ملی بود. ما خیلی خودمانی درباره طیفی از موضوعات مختلف در حوزه سیاست خارجی و سیاست دفاعی گپ زدیم اما او جمله‌ای درباره تعیین وزیر خارجه گفت که بسیار متعجب شدم؛ «فکر نمی‌کنم تصمیم‌گیری در این زمینه خیلی زود اتفاق بیفتد.» با توجه به اینکه در آن ایام گزارش‌های رسانه‌ای متعددی منتشر می‌شد که نشان می‌داد جولیانی از رقابت برای این پست کنار کشیده است، بنابراین کل فرآیند انتخاب مسئول سیاست خارجی امریکا باید مجدداً از اول شروع می‌شد و صد البته که این تحولی غیرمنتظره برای دوره انتقال قدرت بود.
وقتی من روز 30 نوامبر وارد ساختمانی شدم که دفاتر اداری دوره انتقالی در آنجا مستقر بودند، «جب هنسارلینگ» عضو مجلس نمایندگان در حال خروج از دفتر مایک پنس بود. گفته می‌شد که هنسارلینگ برای کسب ریاست خزانه‌داری کاملاً مطمئن است به گونه‌ای که به کارمندانش هم گفته آماده باشند و کار برنامه‌ریزی را شروع کنند. اما در نهایت اسم او به‌عنوان وزیر خزانه‌داری درنیامد، همان گونه که «کتی مک موریس راجرز» که اسمش برای تصدی وزارت داخله و سناتور سابق «اسکات براون» که برای وزارت کهنه سربازان مطرح شده بودند، هیچ کدام گزینه نهایی ترامپ نبودند. الگوی رفتاری ترامپ کاملاً آشکار شده بود. من در گفت‌و‌گوی نیم ساعته خود با پنس که کاملاً دوستانه پیش رفت، سخن مشهور «دین اَچسون» وزیر خارجه ترومن را بازگو کردم، همان گونه که قبلاً هم چند بار برای ترامپ نقل کرده بودم. وقتی از اچسون پرسیده بودند که شما چگونه چنین روابط کاری درجه یکی با رئیس جمهور ترومن دارید، پاسخ داده بود: «من هرگز فراموش نمی‌کنم که چه کسی رئیس جمهوری و چه کسی وزیر خارجه است و آقای ترومن هم دقیقاً چنین رویکردی دارد.»
ترامپ در روز اول دسامبر «جیمز متیس» را به‌عنوان وزیر دفاع معرفی کرد ولی بی‌ثباتی در وزارت خارجه همچنان ادامه داشت. من روز دوم دسامبر برای مصاحبه (به‌عنوان نامزد وزارت خارجه) وارد برج ترامپ در نیویورک شدم و در لابی تشکیلات ترامپ برای شروع جلسه منتظر بودم که متوجه شدم یکی از دادستان‌های ایالتی و یکی از اعضای مجلس سنا هم منتظر هستند. ترامپ معمولاً همیشه از برنامه زمان‌بندی‌اش عقب بود و ما منتظر نشسته بودیم که در کمال تعجب «باب گیتس» وزیر دفاع سابق از اتاق رئیس جمهوری منتخب خارج شد. من بعدها متوجه شدم که گیتس برای لابی کردن به نفع «رکس تیلرسون» جهت تصدی وزارت انرژی یا وزارت خارجه به دیدن ترامپ آمده بود. با گیتس خوش و بش مختصری کردم و البته خود او چیزی در مورد تیلرسون بروز نداد. بالاخره نوبت من شد و وارد اتاق شدم. دیدارم با ترامپ که با حضور «رینس پریباس» و «استیو بنن» انجام شد، کمی بیش از یک ساعت طول کشید (پریباس خیلی زود به‌عنوان رئیس کارکنان کاخ سفید و بنن به‌عنوان استراتژیست ارشد دولت منصوب شدند). من و ترامپ درباره نقاط بحرانی جهان، تهدیدهای راهبردی گسترده‌تر نظیر تهدیدات روسیه و چین، تروریسم و موضوع اشاعه تسلیحات هسته‌ای گفت‌و‌گو کردیم. من باز با روایت سخنان دین اچسون شروع کردم و برعکس دیدارهای قبلی‌ام با ترامپ، این من بودم که بیشتر حرف می‌زدم و سؤالات حاضران در جلسه را جواب می‌دادم. فکر می‌کنم ترامپ بدقت به حرف‌هایم گوش می‌داد، در طول جلسه هیچ تلفنی نزد و به هیچ تلفنی هم پاسخ نداد تا اینکه بالاخره دخترش «ایوانکا» وارد اتاق شد و مطالبی را در مورد مسائل تجاری خانواده ترامپ مطرح کرد، شاید هم قصد داشت اتمام زمان جلسه را یادآوری کند تا ترامپ بیش از این از برنامه زمان‌بندی شده عقب نیفتد.
من در این جلسه توضیح دادم که چرا وزارت خارجه امریکا به یک انقلاب فرهنگی نیاز دارد تا به ابزاری کارآمد برای اجرای سیاست‌های واشنگتن در جهان تبدیل شود. صحبت‌ها پیرامون این موضوعات در جریان بود که ترامپ گفت: «ما در این جلسه پست وزیر خارجه را بررسی می‌کنیم، اما می‌خواهم بدانم نظرت در مورد قائم مقامی وزارت خارجه چیست؟» من پاسخ دادم که اصلاً این پست مدنظر من نیست و چرایی آن را توضیح دادم؛ «من نمی‌توانم در جایگاه قائم مقام وزیر خارجه این وزارتخانه را به نحوه مطلوبی اداره کنم. علاوه بر این من راحت نیستم با کسی کار کنم که می‌داند من قبلاً برای به دست آوردن جایگاه او رقابت کرده‌ام. وزیر خارجه بعدی اگر من معاونتش را بپذیرم احتمالاً همواره ذهنش مشغول این خواهد بود که یک نفر برای به زیر کشیدن وی تلاش می‌کند.» در پایان جلسه ترامپ با هر دو دستش دست مرا گرفت و گفت: «من مطمئنم که ما با هم کار خواهیم کرد.»