مریم شهبازی
خبرنگار
علیرضا راهب درگذشت! این خبری است که طی یکی- دو روز اخیر بارها در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شده، میان صفحات شخصی اغلب آنهایی که به‌ نوعی دوست و همکار این شاعر و نظریه پرداز ادبی بودند یا حتی افرادی که تنها پیگیر نوشته‌ها و آثارش. به‌ رغم اینکه مدتی است گوشمان پرشده از خبرهای ناخوشایند، با این‌ حال رفتن راهب اغلب مان را شوکه کرد. همین چهارشنبه‌ای که گذشت پستی در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد که: «دوستان تست کووید۱۹ من مثبت شده. بعد از حدود دو هفته مداوا و درگیری و تنگی نفس و تپش قلب، دارم آماده می‌شم به بیمارستان آتیه بروم. خواهش می‌کنم با من تماس نگیرید. قادر به پاسخگویی نیستم! عطر نفس، دعا و انرژی مثبت تون شفاست.» و کمتر از یک روز بعد برخی، همچون اسدالله امرایی از رفتنش خبر دادند. اما نکته جالب‌ توجه درباره این ادیب کشورمان مطالب متعددی است که به‌ محض انتشار خبر درگذشت او در صفحه شخصی اینستاگرام و توئیتر افراد مختلفی از عرصه فرهنگ و ادب منتشر شد؛ از اهالی رسانه که بنا به ذات کار خود با او آشنایی داشتند تا نویسنده، مترجم، شاعر و حتی استاد دانشگاه، آن‌هم افرادی از طیف‌های مختلف. برای آنهایی که تازه قدم به عرصه ادبیات گذاشته‌اند و آشنایی چندانی با فعالان این حوزه ندارند بد نیست اشاره‌ای هرچند کوتاه به زندگی حرفه‌ای علیرضا راهب داشته باشیم. راهب از آن جمله ادیبانی بود که تحصیلات دانشگاهی‌اش به حوزه‌ای دیگر بازمی‌گردد؛ این شاعر و منتقد ادبی 53 سال قبل در تهران متولد شد و بعدها به تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه تبریز پرداخت. او شعر گفتن را از دهه شصت، کمی بعد از انقلاب آغاز کرد و از اوایل دهه نود هم انجمن ادبی «ونداد» را تأسیس و مدیریت آن را برعهده گرفت. راهب بیشتر به‌عنوان شاعری تجربه‌گرا شناخته می‌شود که زندگی شهری و وقایع مرتبط با آن جایگاهی جدی در آثارش دارد؛ همان‌طور که در بخشی از معرفی ایرنا هم آمده، جسارت در بیان احساس و عواطف در قبال رخدادها و روابط و نقش‌ها، ازجمله ویژگی‌های بارز در بیان ماهیت شعرهای او به شمار می‌آید. راهب در حمایت از جوانان فعال در عرصه ادبیات هم اغلب در نقش حامی بود و همین مسأله یکی از دلایل حضور جدی جوانان در انجمنی بود که هدایت آن را برعهده داشت؛ شاعری که ابتدای جوانی‌اش از محضر استادانی همچون مهرداد اوستا، عبدالله واعظ و پروفسور بهمن سرکاراتی بهره برده بود. راهب ازجمله شاعرانی بود که با تکیه‌بر نقشی که این روزها شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی در عرصه فرهنگ و ادب ایفا می‌کنند، تأکید داشت امروزه جامعیت شاعران فراموش‌ شده و آنان چاره‌ای ندارند جز اینکه اطلاعاتی درباره دیگر عرصه‌های فرهنگی، نظیر داستان‌نویسی، هنرهای تجسمی، موسیقی، فیلم و... هم‌ کسب کنند. این‌ یکی از محورهایی بود که انجمن ادبی ونداد به آن در خلال سلسله برنامه‌های مختلف می‌پرداخت. «دو استکان عرق چهل گیاه»، «عشق پاره‌ وقت»و«به احترام سی‌وپنج سال گریه نکردن» ازجمله آثاری هستند که از او به یادگار مانده، برخلاف ما و دیگرانی که از رفتن این‌چنینی او متعجب شدیم، اما شاید او ساعت‌های پایانی زندگی‌اش را با این سروده سال‌های قبل خود سپری کرده باشد که:«مرگ می‌تواند ادامه‌ آواز من باشد/ که سالیان کنار آتش چوپان‌ها / بر لب البرز گرم می‌شود…/نترس/ بومیان می‌گویند، / درختی که تبر نخورد / ثمرش تلخ می‌شود!»

محسن بوالحسنی
خبرنگار
مخاطبان همیشگی سینما و تئاتر بعد از چهارماه قرار است بالاخره پا به سالن‌های تئاتر بگذارند و طبق روال و سنت قدیم و اصیل از نزدیک به تماشای تئاتر بنشینند. از طرف دیگر هم بعد از انتشار و ابلاغ شیوه نامه‌ اجرایی و بهداشتی که تئاتر شهر منتشر کرد سالن‌های نمایش در شهر تهران یکی‌یکی مراحل ضدعفونی و ایمن‌سازی بهداشت را پشت سر گذاشتند و به‌عنوان یک پروسه مستمر در حال انجام آن هستند.
رعایت پروتکل‌های بهداشتی
همانطور که در چند سطر بالا به آن اشاره شد تمام ارکانی که درگیر برگزاری نمایش‌های تئاتر می‌شوند از سالن‌های نمایشی گرفته تا خود هنرمندان و تماشاگران موظف به رعایت پروتکل‌های بهداشتی ابلاغ شده هستند، به‌عنوان مثال طی ماه گذشته سه بار هلال احمر منطقه11 ‌به همراه ناحیه 1شهرداری منطقه 11 و آتش‌نشانی اقدام به ضدعفونی مجموعه تئاتر شهر کرده و گفته می‌شود موادی که برای این ضدعفونی استفاده شده  موادی پایدارتر هستند که اطمینان خاطر را بیشتر می‌کند. خوب است که مخاطبان تئاتر به‌صورت جزئی بدانند و باخبر باشند که تمام اجزای سالن‌ها از فضاهای داخلی و بیرونی مجموعه تئاتر شهر ضدعفونی شده و این عملیات همچنان در حال اجرا و انجام است، یعنی پس از اجرای هر نمایش، نیروهای خدماتی مجموعه تمام صندلی‌ها، صحنه، پشت صحنه و اتاق‌های گریم و... را ضدعفونی می‌کنند. از طرف دیگر در ورودی تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر، ورودی تالار سایه و چهارسو و البته ورودی قسمت اداری این مجموعه تونل‌های ضدعفونی به‌صورت پرتابل نصب شده که ضریب اطمینان مخاطبان و هنرمندان را بالاتر ببرد. نکته دیگری که قابل توجه به نظر می‌رسد الزام  استفاده از ماسک برای تمامی افرادی است که وارد سالن می‌شوند و هنرمندان نیز تا آنجا که مشاهدات خبرنگار روزنامه ایران نشان می‌دهد با همکاری بسیار خوب، تمامی اصول و قواعد رعایت پروتکل‌های بهداشتی را به‌جا می‌آورند تا برای هیچ‌کس مشکلی ایجاد نشود. همه این اقدامات مبتنی بر پروتکل‌های بهداشتی ابلاغ شده است و یکی دیگر از اقدامات، فروش بلیت در سازوکار جدید و تازه‌تعریف است. سایت‌های بلیت فروشی به نحوی سازماندهی شده‌اند که به‌صورت خودکار با یک صندلی فاصله بلیت صادر می‌کنند و با این روش بلیت طوری انتخاب و صادر می‌شود که یک صندلی فاصله بین تماشاگران به‌عنوان فاصله اجتماعی مد نظر هم قرار گرفته شود.
تست کرونا از اهالی تئاتر
خبرهایی هم که از گروه‌های نمایشی مثل «یک گاز کوچولو» به کارگردانی فقیه سلطانی می‌رسد گویای این مسأله است که بسیاری از گروه‌های نمایشی مثل این گروه به‌صورت داوطلبانه تست کرونا داده‌اند تا هم خیال خودشان و هم تماشاگرانشان را بیش از پیش راحت کنند. با این توصیفات حالا دیگر به نظر می‌رسد همه به اهمیت رعایت بهداشت و پروتکل‌های بهداشتی برای بی‌اثر کردن ویروس کرونا در سالن‌ها و تالارهای نمایش پی برده‌اند و مردم هم با همکاری خود می‌توانند این اطمینان را بیشتر و بیشتر کنند تا همه در محیطی سالم به زندگی گذشته فرهنگی و اجتماعی خود برگردند.
روکش یکبار مصرف برای صندلی
یکی دیگر از تماشاخانه‌های قدیمی تهران که محل رفت‌ وآمد بسیاری از علاقه‌مندان تئاتر است و چندماهی را به‌دلیل شیوع کرونا در تعطیلی گذراند، حالا چند روزی‌ست که بعد از اجرایی کردن شیوه‌نامه‌های ابلاغی ستاد ملی کرونا مربوط به ضدعفونی و گندزدایی، میزبان هنرمندان و اهل هنر شده است تا کم‌کم این تماشاخانه هم بعد از رخوت و رکودی به‌اجبار، کار خود را از سر بگیرد. بخش‌های مختلف این تماشاخانه هم تقریباً یک‌ هفته‌ای‌ست که ضدغفونی و گندزدایی می‌شود و برای هر بار اجرای صحنه‌ای، شیوه‌ها و پروتکل‌هایی بهداشتی در این مجموعه کار خود را از سر می‌گیرد که در این عملیات ناحیه یک شهرداری منطقه 12 برای پاکسازی محیط با سنگلج همکاری می‌کند. این عملیات در تمام بخش‌های تماشاخانه سنگلج شامل سالن انتظار، سن، جایگاه تماشاگران، رختکن، اتاق‌های گریم و بخش اداری انجام گرفته است. تماشاخانه سنگلج علاوه بر این اقدام،تمام تمهیدات لازم را برای رعایت اصل فاصله‌گذاری اجتماعی و اجرای پروتکل‌های بهداشتی ستاد ملی مقابله با کرونا برای پرسنل تماشاخانه، تماشاگران و گروه‌های نمایشی در نظر گرفته و بر همین اساس هم کار خود را از سه‌شنبه سوم تیر و با اولین اجرای نمایش صحنه‌ای شروع کرد، به‌عنوان مثال استفاده از روکش یکبار مصرف برای صندلی‌ها، تب سنجی از تماشاگران در بدو ورود، ضدعفونی کردن بخش‌های مختلف تماشاخانه در قبل و پس از نمایش، الزام استفاده از ماسک و... از جمله این اقدامات بود که باعث شد مردم با خیالی آسوده به تماشای تئاتر بنشینند؛ در سنگلج هم همان سیستم جدید بلیت فروشی که منطبق با پروتکل‌های بهداشتی ستاد ملی کروناست اعمال می‌شود که بر اساس این سیستم تازه روی صندلی‌هایی که به منظور حفظ فاصله میان تماشاگران، به فروش نمی‌رسد، عکس‌هایی از هنرمندان تئاتر قرار داده شده تا هم اصل فاصله‌گذاری اجتماعی رعایت شود و هم با این خلاقیت، به چهره‌های شاخص هنر ایران ارج گذاشته شود و یاد آن‌ها، حس خالی بودن نصف ظرفیت سالن را کمرنگ کند.
ایرانشهر، همچنان تعطیل
در کنار موضوع بازگشایی دوتماشاخانه‌ای که در بخش‌های قبلی این گزارش به آن اشاره شد  به نظر می‌رسد تعطیلی تماشاخانه ایرانشهر تا چندماه دیگر همچنان ادامه داشته باشد.
حسین مسافرآستانه دبیر شورای سیاستگذاری تماشاخانه ایرانشهر در گفت‌وگو با «مهر» ضمن تأیید این خبر، دلیل اصلی این تصمیم را عدم آمادگی این تماشاخانه و تردید در بازگشت سرمایه دو مسأله مهم گروه‌ها می‌داند و می‌گوید: «به محض اعلام آغاز فعالیت‌های نمایشی در سالن‌ها و تماشاخانه‌ها از ابتدای تیرماه با گروه‌هایی که در فهرست اجرا برای حضور در دو سالن سمندریان و ناظرزاده کرمانی برای اجرا در تیر و مرداد بودند صحبت کردم و متوجه شدم هیچ‌کدام از گروه‌ها تا شهریور و مهر آمادگی لازم  را برای اجرای عمومی  ندارند. تردیدی در این مسأله وجود ندارد که دلایل آنها با متر و معیار تولید آثار تئاتری قابل درک است زیرا فراهم کردن شرایط برای اجرا و به آمادگی رسیدن گروه‌ها بواسطه تمرین‌های مستمر مسأله‌ای زمان‌بر بود و این گروه‌ها با توجه به این مسأله که باید در سالنی با ۵۰ درصد ظرفیت به صحنه بروند نیز در حوزه مسائل مالی و بازگشت سرمایه خود تردید داشتند.» با این حال مسافرآستانه در همین گفت‌وگو به این نکته هم تأکید می‌کند که «اگر گروهی با توجه به تمامی این شرایط برای به صحنه بردن اثر خود اعلام آمادگی کند و بتواند توفیقی در حوزه تبلیغات داشته باشد بی‌هیچ تردیدی تماشاخانه ایرانشهر از این رویداد استقبال خواهد کرد و مشخص است که حضور گروه تئاتری و اجرای آنها بهتر از خالی ماندن تماشاخانه و عدم فعالیت آن تا اواخر شهریور یا مهرماه سال‌جاری است.» این کارگردان تئاتر درباره اجرای مجدد «برگشتن» که خودش کارگردانی آن را به عهده دارد و روزهای پایانی سال 98 روی صحنه بود و  اجرای مجدد آن در سال 99 به‌دلیل شیوع بیماری کرونا متوقف شد هم می‌گوید: «شرایط من نیز برای جمع کردن اعضای گروه، تمرین و حضور در سالن نمایشی متأثر از چنین اتفاقاتی است. باوجود آنکه انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس این نمایش را برای اجرا در سالن سرو دعوت کرده بود و ما نیز تمرینات خود را آغاز کرده بودیم اما شیوع کرونا باعث توقف آن شد. درحال حاضر تنها چند روز است که تمرینات خود را برای اجرای مجدد با تغییرات مختلف آغاز کردیم و با همه این اوصاف هنوز هم نمی‌دانیم که چه زمانی می‌توانیم به آن انسجام و آمادگی برسیم تا بتوانیم کاری با کیفیت را به مخاطب ارائه دهیم.»
بازگشایی سالن‌های تئاتر کانون پرورش فکری
در ادامه روند بازگشایی سالن‌های تئاتر، مدیرکل امور سینمایی و تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم از آغاز اجرای نمایش در مرکز تولید تئاتر کانون به «ایرنا» خبر داد.
امیر مشهدی‌عباس ضمن اعلام این خبر، تأکید کرد که برای فعالیت دوباره دستورالعمل‌های بهداشتی در سه بخش ویژه پرسنل، تماشاگران و گروه‌ها در محوطه سالن انتظار این مرکز نصب شده و تلاش خواهیم کرد تا همه موازین بهداشتی بدرستی رعایت شود؛ از جمله اینکه در ابتدای ورود به سالن انتظار از تمامی میهمانان با دستگاه تب‌سنج، تست گرفته خواهد شد و از ورود مراجعانی که تب بالای ۳۸ درجه داشته باشند جلوگیری می‌شود و برای رفاه حال کودکان و والدین در تمامی بخش‌های عمومی اعم از سالن انتظار، سالن نمایش و سرویس‌های بهداشتی، مواد ضدعفونی تعبیه شده و همچنین در بخش ورودی و خروجی سالن‌ها برای جلوگیری از ازدحام، علائم فاصله‌گذاری روی زمین نصب شده که تماشاگران بر اساس این علائم به سالن وارد یا خارج شوند. مشهدی ‌عباس از لزوم رعایت استفاده از ماسک، شیلد و دستکش از سوی پرسنل این مرکز هم خبر داد و افزود: تلاش کردیم تا کودکان در محیطی امن و ایمن به تماشای نمایش‌ها بنشینند و برای این منظور ماسک‌های کودک نیز در ابتدای ورودی سالن‌ها اهدا می‌شود. او از تقلیل ظرفیت‌ سالن‌های گلستان و بوستان و تهویه مناسب سالن‌ها خبر داد و افزود: با توجه به موازین بهداشتی و برای رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی، ظرفیت سالن‌های نمایش در این مرکز به نصف تقلیل داده شد و صندلی‌ها تک نفره، دو نفره و سه نفره ویژه خانواده‌ها در نظر گرفته شده است. گروه‌هایی انتخاب شده که تک پرسوناژ هستند و عوامل کمتری دارند. همچنین در این مدت، از نمایش‌هایی دعوت خواهیم کرد که زمان اجرای کمتری نسبت به دیگر اجراها دارند تا تماشاگران بویژه کودکان در مدت زمانی کوتاه‌تر در محیط بسته سالن‌ها حضور داشته باشند.

گروه فرهنگی / از دو - سه روز گذشته فیلمی در فضاهای مجازی و شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌چرخد که هم نگاه انتقادی برخی از دوستان را دربرداشته و هم مورد تحسین بسیاری دیگر ازمردم قرارگرفته است؛ همخوانی غلام کویتی پوربا دختر 13 ساله‌ای که بسیارسروصدا به پا کرد و همچنان پرحاشیه است. این اثر به مناسبت روزدختر بوده و به همه دختران ایرانی تقدیم شده است و همخوان خواننده «ممد نبودی ببینی» دختری 13 ساله به‌نام پریچهر است که شایعه اولیه به دختر کویتی‌پور برمی‌گشت که این شایعه از سوی این خواننده 62 ساله رد شد.
گرچه از سوی این خواننده اعلام شده که اشعار مرتبط با روز دختر است اما حال و هوای شعر بیشتر اعتراضی است: «حیف دیگه ورق برگشت دیگه نمیشه به عقب برگشت /این آشی بود که خودمون پختیم ولی هیچ خوب نشد اصلاً مزش/ دیگه ازخنده خبری نیست ازدلخوشی اثرنیست... دیگه بیخیال اوضاع شدم»
نحوه اجرای این دو خواننده، انتخاب شعر و موسیقی کار از آنچه  تا به حال از کویتی‌پور دیده شده بسیار دور و البته متفاوت است و همین تفاوت باعث شده که مخالفان یا موافقان خود را داشته باشد. غلامعلی کویتی پورنام آشنای مردم ایران است، هنراین هنرمند با شناسنامه جنگ پیوند خورده است اگرچه هیچ گاه خود را مداح نمی‌داند و حماسه خوان معرفی کرده است... صدای زیبا و علاقه‌اش به موسیقی موجب شد از همان دوران نوجوانی وارد عرصه موسیقی شود و حاصل آن تلاش‌ها و شوق و علاقه‌ها آثاری همچون «عمه بابایم کجاست»، «به کربلا آب روان قیمت جان شد»، «الا یا ایها الساقی» و... است که از میان این کارها قطعه «ممد نبودی ببینی» که به یاد شهید محمد جهان آرا خوانده است بیشتر در یاد همگان باقی مانده است. غلام کویتی‌پور با اجرای این قطعه رپ در پاسخ به حاشیه‌های ایجاد شده در خصوص این فیلم در گفت‌و‌گوی اینترنتی بیان داشته: «پریچهر دختر 13 ساله در استودیو حضور نداشته است. متأسفانه برخی از دوستان آنچه را که در تصورات خودشان است بیان می‌کنند و به کار جهت سیاسی می‌دهند... بیایید به باورهای  یکدیگر احترام بگذاریم. ما انقلاب کردیم حرف بزنیم و خواسته‌هایمان را بگوییم و نگاه‌هایمان را انتقال بدهیم من نیز خواسته‌ام را با کلام شعر و موسیقی می‌گویم و حرفم را بیان می‌کنم.»

کابوس‌های مرد مشکوک
کارگردان: ملیکا رضی
از سه‌شنبه (سوم تیر)
بازیگران: امین اکبری‌نسب، خدایار کاشانه، پیمان یاقوتی، فاطمه نصرتی، امیررضا جلالی، کوروش رخشنده‌پی و امیرحسین حجتی
 ساعت اجرا: ۱۸ و ۲۰:۳۰
 تماشاخانه سنگلج

است
کارگردان: پرنیا شمس
نویسنده: امیر ابراهیم‌زاده و پرنیا شمس
تهیه‌کننده: نوید محمدزاده
بازیگران: پروانه ذابح، یاسمن رسولی، ترانه یوسفی، شادی صف‌شکن، مهتاب کریمی، صدف ملکی و ماهور میرزانژاد
ساعت اجرا: ۱۹
تئاتر مستقل تهران

یازده جریحه روح
نویسنده و کارگردان: فرزاد امینی
بازیگران: مهدی بازدار، نازنین زهرا برومند، محمد پسندیده کار، سروش حائری، آزیتا رحیمی، فرزانه فرجی، نیلوفر فولادی، مونا کریمی، کیانا کریم‌پور، مهربان کشاورزی، رضا میرجلیلی
 ساعت اجرا: ۲۱
 تئاتر مستقل تهران

آگوست در اوسیج کانتی
کارگردان: میکائیل شهرستانی
بازیگران: زهره یعقوبی، شیرین فرخنده‌نژاد، مریم فرح‌آبادی، بهادر باستان‌حق، ماهی مشیری، هانا استیفایی، نفیسه ناصری، حسین زنگنه، مهدی ارجمند، سارا اسدسلیمانی، سامره حسن‌زاده، مسعود آشوری و علی قنبرزاده
 ساعت اجرا: ۲۰
خانه نمایش مهرگان

پنهان‌خانه پنج در
کارگردان: آرش فلاحت‌پیشه
نویسنده: حسین کیانی
از ۵ تا ۱۵ تیر ساعت ۲۰:۳۰
بازیگران: کوشا ابراهیمی، مریم بهشتی، حمید باهوش، علیرضا رشیدی، مائده شهوازیان، سارا علاقه‌مند، سارا فتحی و آیدا نوروزی
تالار مولوی

گروه فرهنگی / کتاب تازه‌ای از مجموعه «چگونه می‌نویسم» نوشته کاظم رهبر به‌همت نشر «کتاب خورشید» در اختیار علاقه مندان قرار گرفت. هفتمین جلد از این مجموعه، که سایر جلدهای آن طی چهار سال اخیر منتشر شده‌اند به زندگینامه‌نویسی تعلق دارد که مخاطبان را با 12 شیوه زندگینامه‌نویسی آشنا می‌سازد. اما نکته‌ای که این نوشته کاظم رهبر را از دیگر آثار مشابه خارجی و ایرانی جدا می‌کند، توجهی است که در انعکاس تجربه افراد فعال در این زمینه به خرج داده که به غیر از چند مورد پایانی کتاب، مابقی به نویسندگان ایرانی تعلق دارند. شما از دریچه نگاه این افراد با شیوه‌ای که برای نوشتن زندگینامه خود یا دیگران به کار برده‌اند آشنا می‌شوید و آنان با اتکا بر تجربه‌هایی که در این زمینه کسب کرده‌اند نکاتی کاربردی را با شما درمیان می‌گذارند. رهبر به سراغ بازنشر گفته‌هایی که بارها منتشر شده‌اند نرفته و همه این افراد از نویسندگان روزگار معاصر هستند؛ برخی خود به تألیف مطلبی درباره روشی که برای تألیف زندگینامه استفاده می‌کنند دست زده‌اند و عده‌ای هم از شیوه‌هایی گفته‌اند که برای نوشتن زندگینامه دیگران می‌توان از آنها بهره گرفت. در این جلد نوشته‌های نویسندگانی از حوزه‌های مختلف ادبیات، مطبوعات، رادیو و... همچون حسن کامشاد، شاهرخ نادری، سیروس علی‌نژاد و سرگه بارسقیان را درباره زندگینامه‌نویسی می‌خوانید. «100 روش از 100 نویسنده معاصر» عنوان یکی دیگر از این کتاب هاست، در این جلد با نوشته‌های کوتاهی از نویسندگان معاصر غربی روبه‌رو می‌شوید؛ اینکه فلان نویسنده مشهور خارجی چطور روز کاری اش را به شب می‌رساند و عادت‌های نویسندگی اش چیست. آلن باتن، جی مک اینرنی، جولین رتبون و جیلی کوپر برخی از نویسندگانی هستند که در قالب یادداشت‌هایی به قلم آنان نکات بیشتری درباره زندگی‌شان می‌خوانید. جلد دیگر این مجموعه با عنوان «9 روش از 9 داستان نویس معاصر» به ذکر نکاتی درباره ویژگی‌های لازم برای هر داستان تعلق دارد و اینکه جوان علاقه‌مند به نویسندگی باید از کجا شروع کند. بخشی از مطالب این کتاب و همچنین سایر جلدها در خلال مصاحبه‌ها و گفت و شنودهایی طولانی با چهره‌های شاخص فرهنگ و هنر آماده شده و آن‌طور نیست که همه افرادی که با نام آنان روبه‌رو می‌شوید یادداشت حاضر و آماده‌ای در اختیار نویسنده گذاشته باشند. در این کتاب مطالبی هم از نویسندگان ایرانی نظیر محمود دولت آبادی، احمد محمود و همچنین ترجمه‌هایی از افرادی مثل الیوت پرلمان و الیویا هترید می‌خوانید.«14 روش از 14 روزنامه نگار» کتاب دیگری از این مجموعه و دربردارنده نوشته‌هایی از        روزنامه‌نگارانی مانند بهروز بهزادی، احمد بورقانی، بهروز گرانپایه و سیدفرید قاسمی درباره تجربه‌های آنان از چگونگی یادداشت‌نویسی است؛ البته تنها به یادداشت ختم نمی‌شود و مواردی همچون تفاوت یادداشت با دیگر مواردی نظیر گزارش خبری و گفت‌و‌گو را هم شامل می‌شود. این جلد از مجموعه چگونه می‌نویسیم را می‌توان اثر مهمی برای روزنامه نگاران جوانی دانست که زمان چندانی از آغاز فعالیت آنان نمی‌گذرد و خواهان کار جدی‌تر هستند. اما در «7 روش از 7 فیلمنامه نویس معاصر» با مطالعه آثار برخی فیلمنامه نویسان ایرانی و خارجی نظیر منوچهر طیاب، خسرو سینایی و جان رانسن درباره این می‌خوانید که فیلمنامه باید برخوردار از چه ویژگی‌هایی باشد و علاقه مندان فعالیت در این حوزه باید از کجا کار خود را آغاز کنند. علاقه مندان یادگیری فیلمنامه‌نویسی در این جلد با نکاتی روبه‌رو می‌شوند که در ابتدای راه خیلی کاربردی خواهد بود؛ همانند چگونگی ساخت اسکلت اصلی یا حتی نقش دیالوگ در فیلمنامه نویسی. یکی از علاقه مندی‌های جدی کاظم رهبر در سال‌های جوانی حضور در دوره‌های رادیو و تلویزیون و تألیف نمایشنامه هم بوده، آنچنان که در قالب این مجموعه به نمایشنامه‌نویسی هم توجه داشته و «9 روش از 9 نمایشنامه نویس معاصر» را نوشته که در آن همچون کتابی که به فیلمنامه‌نویسی تعلق داشت، مخاطب با اصول ابتدایی نمایشنامه‌نویسی روبه‌رو می‌شود؛ اینکه حجم مطلوب برای نمایشنامه چقدر است یا برای تألیف آن باید از چه زبانی استفاده کرد و... پری صابری، بهروز غریب‌پور، علی رفیعی، محمد چرمشیر و اسماعیل خلج تنی چند از بزرگانی هستند که در این مجموعه بخشی از سال‌ها تجربه خود در نمایشنامه‌نویسی را با مخاطبان به اشتراک گذاشته‌اند. اما «17 روش از 17 نویسنده خلاق معاصر» آخرین کتاب این مجموعه است که به نویسندگی خلاق تعلق دارد و اینکه نویسنده جوانی که خواهان خلق اثری ماندگار است باید چه کند. رهبر یکی از بهترین راه‌ها برای دستیابی به این خواسته را بهره‌مندی از تجربه نویسندگان موفق در این زمینه عنوان کرده است. از جمله نویسندگانی که در این کتاب از مواردی همچون ایده‌های نو، زمان بندی، نوآوری و برنامه‌ریزی برای تألیف اثری خلاقانه گفته‌اند می‌توان به جیمز کلیر، پاتریشیا ویلیامز، مارسی کاهان و استیون اسپندر اشاره کرد. آن‌طور که کاظم رهبر پیش‌تر به «ایران» گفته کتاب‌های این مجموعه به هفت جلد محدود نشده و باز هم شاهد جلدهای دیگری از آن خواهیم بود. این نویسنده و روزنامه نگار کشورمان ابتدا بنای کارش را بر این گذاشته بوده که هر 6 ماه یک جلد منتشر شده و در اختیار علاقه مندان قرار بگیرد؛ اما انجام گفت‌و‌گو و دریافت یادداشت از شخصیت‌هایی که با نام آنان در هر جلد روبه‌رو می‌شوید به طور میانگین از شش ماه تا یک سال و نیم زمان برده است.