پیامبر صلی‌الله علیه وآله:
دروغ، روزی را کم می‌کند.
نهج الفصاحه ص 373، ح 1087

به اعتقادم شاعری یک حرفه‌ است؛ شغل با حرفه فرق می‌کند. در شغل مسأله پول مطرح است اما در حرفه چنین چیزی نیست و حرفه یعنی کاری که آدم بدون وقفه و با عشق به آن می‌پردازد. یک عده‌‌ای از روی تفنن شعر می‌گویند؛ اما عده‌ای هم مثل نیما و شهریار مشغله ذهنی‌شان شعر بوده و دنیا را از پنجره شعر نگاه می‌کردند. دنیا برای من هم اینگونه است.
بخشی از گفت‌وگوی
این چهره ادبی با ایبنا

رادیو همیشگی است و هیچ وقت قطع نمی‌شود. زمانی که پشت میکروفن رادیو بنشینید بعد از آنکه صدای خود را بشنوید یا صدایتان شنیده شود آن قدر جذاب است که قابل تصور نیست. با این حال دستمزدهای آن کم است و فقط عشق است که باعث می‌شود افراد کار کنند و این موضوع برای من همیشه ارزنده بوده است.
بخشی از گفت‌‌وگوی
این دوبلور و گوینده با صبا

ندا سیجانی
خبرنگار
سیدعبدالحسین مختاباد خواننده ایرانی، نشان طلای رقابت‌های ۲۰۲۰  جایزه موزیک جهانی را  در بخش آهنگسازی و خوانندگی برای اثر «از شرم در حجاب» با شعری از حافظ کسب کرد. این نخستین بار است که یک ایرانی در این رقابت‌ها جایزه طلایی می‌گیرد. جایزه جهانی موسیقی از سال ۲۰۱۱ کار خود را آغاز و طی همین مدت کوتاه توانست خود را به عنوان نهادی معتبر و بین‌المللی برای معرفی موزیسین‌های مستقل بشناساند. در این جایزه هر ساله به ۹ نفر نشان طلا تعلق می‌گیرد و به صد نفر نشان نقره و نیز به ۵۰ نفر نشان برنز.از ایران سالار زمانیان در دو بخش آلبوم و نوازندگی برای آلبوم «از اَرَس» در جمع صد نفری قرار دارد که نشان نقره دریافت کرده است و  شاهین یوسف‌زمانی در میان ۵۰ نفری قرار دارد که نشان برنز گرفته‌اند. در میان برندگان نشان طلای این رقابت‌ها، نام هنرمندانی از کشورهای آلمان، ‌امریکا، صربستان، ایتالیا، انگلیس و چین دیده می‌شود.
عبدالحسین مختاباد آهنگساز و خواننده شناخته شده کشورمان  دراین روزها که تأکید به در خانه ماندن شده است بیشتر به مطالعه کتاب و شنیدن موسیقی مشغول است . به گفته خودش به مطالعه و تحلیل دوره جدیدی از تاریخ موسیقی کلاسیک غرب می پردازد؛ از دوران پیش از باروک تا موسیقی مدرن و در کنار آن موسیقی‌های آن دوران را هم با لذت می شنود و این اوقات را می‌گذراند و گاهی از طریق فضاهای مجازی با مخاطبانش در ارتباط است و آثارش را به گوش آنها می‌رساند. او ضمن تشکر و خسته نباشید به کادر پزشکی کشورمان، موفقیت خود را در دریافت این جایزه طلایی به مردم ایران بخصوص عزیزانی که جانشان را در کف دست گذاشته‌اند تا جانی را نجات بدهند تقدیم کرده است؛ از پزشکان،  تیم درمانی، کارکنان بیمارستان‌ها پاکبان‌ها و... .
مختاباد در مورد جایزه جهانی موسیقی و این انتخاب به « ایران» گفت: Global Music Awards مؤسسه‌ای در امریکاست که تقریباً یک دهه از راه‌اندازی آن می‌گذرد و در بین موسیقیدانان مطرح دنیا شناخته شده و معتبر است. شرکت در این مسابقه بین‌المللی که تقریباً موسیقیدانان همه دنیا از آن استقبال می‌کنند بر اساس فراخوانی بوده  که طی سال منتشر شده است  و آثارشان را  ارسال کرده و  توسط هیأت داوران انتخاب می‌شود و در نهایت به آثار موسیقیدانان منتخبان جایزه طلا، نقره و برنز تعلق می‌گیرد. من نیز از چندی قبل با این مؤسسه در ارتباط بودم و تعدادی از آثارم را ارسال کردم که در این میان قطعه «از شرم در حجاب » از آلبوم «سایه دوست» در بخش وکال (خوانندگی) عنوان نخست را دریافت کرد. قطعه‌ای که سال 88 نوشته شد و سال 91 ضبط و در این آلبوم  منتشر شد. این خواننده درباره شناخت جشنواره‌های بین‌المللی و هیأت داوران آن از موسیقی ایرانی و موسیقی ردیف دستگاهی گفت: کسانی که موسیقی را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنند قطعاً نسبت به انواع موسیقی در دنیا اشراف خوبی دارند. نکته دیگر این است رشته اتنوموزیکولوژی یک رشته مطرح دانشگاهی در دنیاست و علاقه‌مندانی  که به دنبال تحصیلات عالیه هستند این دوره دانشگاهی را گذرانده‌اند. اتنوموزیکولوژی در بخش موسیقی اقوام است و به عنوان یک موسیقیدان وقتی اثری را از هر جای دنیا گوش کنید ،می‌توانید به راحتی شاخصه و قواعد آن اثر را درک کرده و بشناسید که بر چه اساس و استانداردی ساخته شده  است.بنابراین طبیعتاً کسانی که در این زمینه تحصیل کرده‌اند با این  استانداردها آشنا هستند و لذا کسانی که به عنوان داور یک جشنواره بین‌المللی انتخاب می‌شوند معمولاً افرادی هستند که کارشناس این مجموعه بوده و دراین زمینه مطالعاتی دارند.
حضور هنرمندان موسیقی در جشنواره‌های بین المللی و یا اجرای کنسرت اغلب با همت و تلاش خود هنرمندان بوده است و به ندرت برنامه‌های دولتی و فرهنگی کشورمان میزبان حضور و اجرای این هنرمندان در خارج از کشور بوده است. خواننده قطعه معروف «شبانگاهان» در پاسخ به این سؤال که آیا در این سال‌ها موسیقی ایرانی چه به لحاظ سازی یا آوازی توانسته به خوبی به دنیا معرفی شود اظهار کرد: اگر هم تا به امروز شاهد چنین اتفاقاتی بوده‌ایم قطعاً با تلاش خود هنرمندان کشورمان بوده است. در کشور ما یک نظام پشتیبانی اصولی و درست دولتی برای حمایت از موسیقی ایرانی در دنیا وجود ندارد چرا که اگر این‌چنین بود وضعیت موسیقی ما بسیار بهتر از این بود. شرکت در اکثر این جشنواره‌ها هزینه‌بر است و این هزینه‌ها شخصاً از جیب هنرمندان موسیقی  پرداخت می شود اما در مقابل اگر فیلم  بخواهد  نماینده سینمای ایران در جشنواره و یا فستیوالی باشد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تمامی  هماهنگی‌های لازم را انجام  و در کنار آن بودجه خوبی هم اختصاص می‌دهد اما در مورد موسیقی فقط اقدامات شخصی هنرمندان بوده و هست که توانسته‌اند  در گوشه و کنار دنیا  کنسرت برگزار کنند و با گروه‌ها و هنرمندان مختلف موسیقی در دنیا  اجرای برنامه داشته باشند.اما به‌طورکلی باید بگویم امروزه موسیقی ایرانی در دنیا شناخته شده است و حتی در دانشگاه‌های مطرح دنیا هم تدریس می‌شود و علاقه‌مندان به این رشته می‌دانند این موسیقی  دارای چه استایل و قواعدی است. بنابراین در وضعیت فعلی و با همه پراکنده کاری،موسیقی ایرانی نمره خوبی را در امریکا و اروپا کسب کرده است.
این خواننده درباره ماندگاری آواز ایرانی بیان کرد: برای ماندگاری آواز ایرانی باید آواز‌خوان خوب داشته باشیم که متأسفانه بسیار محدود است و در یک اظهار تأسف عمیق باید بگویم آواز در ایران در حال نابودی است، حتی تصانیفی هم که شنیده می شود تلفیقی از موسیقی‌های مختلف بوده و هیچ اثری از ردیف موسیقی ایرانی  درآن دیده و شنیده نمی‌شود.به این دلیل که هنرمند (آهنگساز یا خواننده) ترجیح می‌دهد سطح کار هنری خود را پایین بیاورد تا طرفداران بیشتری را جذب کند و این اتفاقات هم خواهد افتاد . اثر «از شرم در حجاب » که در این جشنواره شرکت کرده و حائز مقام شده است تمام قواعد موسیقی ایرانی  در آن رعایت شده است. موسیقی ایرانی، موسیقی بی‌نظیری است و توانمندی جذب گوش‌های حرفه‌ای و حتی عادی  را هم دارد و نباید از این مهم غافل باشیم و حس کنیم موسیقی ایرانی کارآیی ندارد . اگر بخواهید خلاقیت داشته باشید و دستی هم  در سنت‌ها داشته باشید برخلاقیت شما افزوده  می‌شود اما متأسفانه بدون آگاهی و تجربه و شناخت دست به نوآوری و خلاقیت می‌زنیم و این وضعیت حال حاضر موسیقی ایرانی ماست و متأسفم که باید بگویم  نفس‌های آخر را می‌کشد.
ناگفته نماند در این زمینه  آهنگسازها بی‌تقصیر نیستند چرا که در یک دهه گذشته آهنگساز خوب هم دیده نمی‌شود وحتی تعدادشان  به اندازه انگشتان یک دست هم نیست که بتوانند حس موسیقی ایرانی را در کارهایشان انتقال بدهند.  تنها تلفیق کارهای مختلفی است  که اغلب وصله‌های ناجور بوده و صدایی خوبی از آن بر نمی‌خیزد. در واقع مؤلف در موسیقی ایرانی نداریم و این جای تأسف است.

اردشیر میرمنگره
معاون تجسمی اداره کل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
40سال پیش یعنی در تیرماه 1357 با تلاش کیوان مهجور، یعقوب امدادیان و دیگر همکاران آنها نمایشگاهی از 21 هنرمند در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد که در آن چهره 80 نفر از پیشروان موسیقی، نمایش، هنرهای تجسمی، سینما، داستان نویسی، شعر و پژوهش به نمایش درآمد. حالا بعد از 40 سال دوباره در فضای مجازی این آثار برای مخاطبان این هنر منتشر شده است تا مردم در ایام قرنطینه بتوانند با این آثار آشنا شوند. نمایشگاه مجازی هشتاد پرتره از پیشروان هنر و ادبیات معاصر ایران از 20 فروردین ماه کارش را آغاز کرد. هنرمندانی چون رسام ارژنگی، علی اکبر صنعتی، ویکتور دارش، هوشنگ سیحون، غلامحسین نامی، هانیبال الخاص و... در این نمایشگاه شرکت کرده بودند.

با توجه به شرایط پیش آمده در سطح کشور و به‌دلیل شیوع بیماری کرونا، اداره کل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم این ایده را داشت که سعی کند فضای ارتباط بین هنرمندان و مخاطبان و آثار و فضاهای هنری را به نحوی حفظ کند. با توجه به اینکه فضاهای فرهنگی هنری و نگارخانه‌ها و بقیه فعالیت‌های مشابه غیرفعال شدند، اداره هنرهای تجسمی سعی کرد این ارتباط را به‌صورت مجازی حفظ کند. برای همین کارهای مختلفی انجام شد. از جمله انتشار آثار موزه هنرهای معاصر تهران که روزانه یک اثر با شرح و مشخصات آثار در صفحات اجتماعی به اشتراک گذاشته می‌شود. تعدادی پادکست برای موضوعات مختلف هنری بود و انیمیشن‌های مختلف با موضوع کرونا و نیز جشنواره کاریکاتور با این موضوع انجام شد. در کنار اینها یک موضوعی به ذهنم متبادر شد. نمایشگاهی که در سال 57 برگزار شده بود، چهره‌هایی از پیشروان ادبیات معاصر ایران بود که در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. آثار آن نمایشگاه که اثر 21 هنرمند بود شامل پرتره‌هایی از پیشگامان هنرهای تجسمی، ادبیات، سینما و موسیقی و نمایش در صد سال اخیر ایران بودند و مجموعاً 80 اثر می‌شدند. در آن زمانی‌که نمایشگاه برگزار شد یک کاتالوگ از آن منتشر شده است. یعنی نزدیک به 42 سال پیش. به نظرم رسید خیلی از هنرمندان معاصر این دوره و بسیاری از جوانان یا حتی مردم همان دوره نتوانسته‌اند آن نمایشگاه یا کاتالوگش را ببینند برای همین فکر کردم بازنشر اینها می‌تواند در زمان قرنطینه مردم یک بازگشت و بازبینی و مرور آثار هنری یک دوره تاریخی باشد. این آثار را آماده کردم و در رسانه‌های مختلف اداره کل هنرهای تجسمی و نیز در صفحات شخصی خودم به اشتراک گذاشتم که بازخوردهای خوبی هم داشت البته شاید به اندازه یک رویداد زنده هنری تأثیر نداشته باشد اما دراین شرایط توانست قدم مثبتی باشد.
یکی از دلایل جذاب بودن این کار هم دوره تاریخی اش بود و نیز مجموعه متنوعی از آثار بودند و نیز اینکه تعدادی از هنرمندان این آثار که همیشه از آنها نقاشی‌های بزرگ دیدیم اما وقتی به 40 سال پیش برمی گردیم دیدن این نوع کارها خود جذابیت دارد و دیگر اینکه بعضی از این هنرمندان نمونه کارهایی که 40 سال پیش انجام داده‌اند دیگر از آنها نمونه پرتره ندیدیم و همچنین تنوع آثار این 21 هنرمند خود قابل تأمل است. بعضی‌ها کاملاً طبیعت گرایانه کار کردند و بعضی طراحی خط را انتخاب کرده‌اند و هنرمندانی هم با روش‌های مختلف برداشتشان را از یک سینماگر، نویسنده یا نوازنده به تصویر کشیدند که این خود به تنوع آثار منجر شده بود. این نکات انگیزه‌ای برای بازنشر آن بود.

روبرت صافاریان
منتقد، نویسنده و مترجم
هیچ توجه کرده‌اید یک مورد دیگر هم به موارد چک کردن عدد و رقم‌های‌مان اضافه شده است. همان طور که تعداد بازدیدهای سایت‌مان، تعداد لایک‌های و فالوئرهای اینستاگرام‌مان و غیره را بررسی می‌کنیم و با یکی دو عدد خوب و بد اوضاع‌مان را ارزیابی می‌کنیم، حالا عدد دیگری هم پیدا شده که هر روز نگاهش می‌کنیم: عدد تعداد مبتلایان و تعداد مرگ‌ومیر بیماری کرونا. همان طور که اهل کسب‌وکار شاخص‌های بورس را و عدد بالا و پایین رفتن قیمت دلار را پی‌ می‌گیرند و علاقه‌مندان فوتبال جدول نتایج بازی‌ها و رده‌بندی‌ها را. این شاخص‌ها و عددها جزئی از کمی شدن زندگی و فرهنگ ما شده‌اند.
با کمی شدن ملاک‌های داوری‌مان، اولاً بار عاطفی موضوع از آن گرفته می‌شود. دوستی که عزیزی را به‌خاطر ابتلا به بیماری کرونا از دست داده بود تعریف می‌کرد که در روزی که از مرگ دوستش خبردار شد، آمار مرگ ناشی از کرونا ۷۶۱ بود و او احساس کرد که آن ۱ آخر همان عزیز اوست. حالا این ۷۶۱ دیگر فقط یک عدد نبود و شد مرگ صدها انسان‌. اما عموماً وقتی بالا و پایین شدن این عدد را می‌بینیم چندان به مرگ انسان‌ها نمی‌اندیشیم. این عدد می‌شود شاخصی که شیوع بیشتر یا کمتر بیماری را به ما نشان می‌دهد. اگر این عدد دیروز ۸۶۱ بوده، امروز از ۷۶۱ خوشحال‌ می‌شویم. در همین راستاست گفت‌وگو از «کاستن شیب منحنی». وقتی تعداد مرگ‌ها بیشتر می‌شود منحنی نمایش آن مرتب بالا می‌رود. صاف شدن منحنی یا کاسته شدن از شیب آن به معنی کاهش تعداد مرگ‌ ومیر است. تصویر یک منحنی می‌شود شاخص بهبود یا وخامت بیشتر اوضاع. با منحنی یک گام دیگر از واقعیت ملموس مرگ انسان‌ها دور و وارد دنیای انتزاعی ریاضیات می‌شویم.
اما کارکرد اصلی این‌گونه آمار ساده کردن امور است و حتی وارد کردن آن به حوزه سرگرمی. یک عدد می‌شود چکیده اوضاع. قابل‌ فهم و ساده و البته تنها در حوزه بیماری کرونا نیست که چنین است. ما در همه بحث‌های‌مان با نقل آمار گوناگون می‌کوشیم رنگی علمی و مبتنی بر واقعیات انکارناپذیر به حرف‌های‌مان می‌دهیم. درباره منبع آمار، شیوه محاسبه آن، مرجع منتشرکننده آن هیچ پرسشی از خود نمی‌کنیم و مخاطبان‌مان هم غالباً پرسشی نمی‌کنند؛ در حالی که آمار داریم تا آمار. برخی آمار را می‌تواند حدس زد به دست آوردنش سخت نیست؛ مثلاً آمار تعداد کشته‌شدگان در حوادث رانندگی؛ یا آمار بالا رفتن قیمت آب و برق. اما برخی دیگر - کافی‌ است یک آن بیندیشیم - اصلاً روشن نیست چگونه به دست آمده‌اند. دو تا از مشهورترین‌هایش را می‌گویم: یکی آمار قربانیان ناشی از آلودگی هوا. از کجا می‌شود فهمید یک نفر به خاطر آلودگی هوا مرده است؟ اگر کسی بیماری قلبی دارد و در روزی که هوا بشدت آلوده بوده از دنیا رفته است، آیا می‌شود گفت علت مرگش آلودگی هواست؟ دیگری آمار میانگین مطالعه کتاب برای هر شهروند در کشورهای مختلف. این یکی دیگر محاسبه‌اش غیرممکن است. تازه اگر روش‌هایی وجود داشته باشند، باید پرسید کدام سازمان یا مرجعی است که در همه کشورهای جهان به روش واحدی به این آمار می‌رسد و براحتی به ما می‌گوید در هر کشور به طور متوسط یک نفر چقدر کتاب می‌خواند؟ و آیا کتاب درسی هم جزوش هست؟ کتاب‌های الکترونیک چطور؟ مطالعه مقاله‌هایی که در سایت‌ها منتشر می‌شوند؟ و بی‌شمار پرسش‌های دیگر. اینها را که می‌گویم به‌دنبال پاسخ جست‌وجو کرده‌ام و هرچه بیشتر جسته‌ام کمتر یافته‌ام؛ و از همه بدتر شاخص شادی مردم در کشورهای مختلف. اتفاقی که می‌افتد این است که ما آماری را که بیشتر با گرایش‌های اجتماعی و سیاسی‌مان جور درمی‌آید به‌عنوان واقعیت می‌پذیریم و در بحث‌ها و نوشته‌های‌مان به آنها استناد می‌کنیم و به رخ حریف می‌کشیم. اگر آمار به نفع ماست در شیوه‌ها و منبع آن چون‌وچرایی نمی‌کنیم و آن را دربست می‌پذیریم.
اوج این‌گونه تشکیک یا ناباوری نسبت به آمار گفته مشهوری است منتسب به دیزرایلی یکی از نخست‌وزیرهای انگلستان در سده نوزدهم: سه جور دروغ داریم: دروغ، دروغ محض و آمار. البته به‌نظر من آمار در جای خود و به قدر خود اهمیت دارد. همان‌طور که گفتم بعضی چیزها را می‌توان آمارش را به دست آورد و چیزهای مهمی درباره زندگی ما به ما می‌گویند. چیزهای بسیار کیفی. مثلاً اینکه مصرف دارو در ایران بسیار بالاست یا قیمت انرژی در ایران بسیار پایین است، خب با قدری تحقیق قابل‌راستی‌آزمایی‌اند. و این آمار حقایق بسیار مهمی درباره کیفیت زندگی و عادت‌های فرهنگی ما بیان می‌کنند.
بخواهیم یا نخواهیم این بازی‌های آماری جزئی از زندگی‌مان شده است.

اسرافیل شیرچی
خوشنویس
سعید شــمس انصـاری هنرمنــد باســـابقه رشـــته خوشنویســــــی یکـــــــم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹ در سن ۸۵ سالگی درگذشت. زنده یاد شمس انصاری ۲۲ خرداد ۱۳۱۴ در تهران متولد شد و در کنار تحصیل، خط را نزد پدر خود به‌طور مقدماتی آموخت و سرانجام سال ۱۳۲۹ به کلاس‌های آزاد خوشنویسی وقت (انجمن خوشنویسان ایران فعلی) رفت و زیر نظر سیدحسین میرخانی، به فراگیری خط پرداخت. شمس انصاری دارای گواهینامه درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و در زمینه شعر هم فعالیت‌هایی انجام داده ‌است.
استاد سعید شمس انصاری از انسان‌های فرهنگی و معنوی دوران ما بود؛ انسانی شریف که متصل به احوالات آسمانی بود. نستعلیق‌های زیبا و پرمنحی و کتابت قرآن آسمانی و حافظ تغزلی او از آثار ماندگار و جاویدان این هنرمند بزرگ است که بر کسی پوشیده نیست. ایشان سال‌های سال در مکتب و محضر استاد سیدحسین میرخانی تلمذ کرده و حاصل آن آموزه‌ها و درس‌ها را به نسل‌های بعد از خود منتقل کرد. سال 1329 انجمن‌های خوشنویسی شکل گرفت که استادان علی اکبرخان کاوه، ابراهیم بوذری، میرخانی‌ها، علی عبدالرسولی، حسن زرین خط و استادانی که احوالات معنوی و هنری بعد از دوران قاجار یا عصاره هنر قاجار را با خود داشتند دراین انجمن‌ها فعالیت می‌کردند و استاد سعید شمس انصاری هم یکی از همان هنرمندان بود که با همان آلایش و زیبایی وجودش از آن سفرهای معنوی لقمه لقمه خط می‌چید و تقدیم مردم می‌کرد؛ هنرمندی که از تبار ادب، اخلاق مداری و احوالات خوب بود. و در بعضی مواقع شعرهایش را برای ما و امثال ما که شاگرد مکتب خط بودیم و هر کدام نگاه مختلفی به این هنر داشتیم می‌خواند. به اعتقاد من لزومی ندارد هر هنرمندی شاگرد مستقیم استادی باشد می‌توان از این آفتاب نوشید و به رشد و تعالی رسید.
استاد شمس انصاری سال‌ها درانجمن خوشنویسان ایران حضور داشت و از پیشکسوتان این انجمن بود اما اصولاً علاقه‌مند نبود در مباحث اداری شرکت داشته باشند، درواقع اخلاق مداری ایشان این اجازه را نمی‌داد اما به باور من حضورش به‌عنوان یک نماد اخلاقی و معرفت قابل احساس بود و شاگردان و علاقه‌مندان هنرخوشنویسی از آن بهره‌مند می‌شدند. مانند بزرگانی چون نظام العلما، محمد سلحشور، غلامحسین امیرخانی، عباس اخوین، کیخسرو خروش، فتحعلی واشقانی، یدالله کابلی و دیگراستادان بزرگ که دراین وادی زیستند و بسیارخوشحالم که من نیز در دوران این مرد بزرگ زندگی کرده‌ام. اخلاق مداریشان همیشه زبانزد است و سرمشق بزرگی برای نسل‌های نوخیز و نوجو است و آثار خوب و پرمعنایش، کتابت‌های بسیار شیرینش در بین علاقه‌مندان و مجموعه داران به یادگارمانده است و این همان نام نیک است که از او در اذهان هنرمندان به ثبت رسیده است.

یگانه خدامی
با اینکه قیمت نفت دیروز از حالت منفی خارج شد اما شوک ناشی از سقوط شدید قیمت همچنان ادامه داشت. دوشنبه شب و با آغاز کاهش شدید قیمت نفت کاربران زیادی درباره این مسأله می‌نوشتند، با ماجرا شوخی می‌کردند، آینده اقتصاد ایران را پیش‌بینی می‌کردند و البته آنهایی که اطلاعات بیشتری داشتند درباره‌اش توضیح می‌دادند: «خارجیا بلد نیستن. همین بشکه نفت رو بدید سایپا ببینید. یه کاری باهاش میکنه ملت واسش صف وایسن»، «‏با توجه به قیمت نفت و درآمد خودم می‌تونم روزانه ۲ میلیون بشکه نفت بخرم. شاید بپرسید چرا دو میلیون که باید بگم جا ندارم.»، «میشه راهنمایی کنید چه جوری می‌تونم کل نفت دنیا رو الان که رایگان شده بخرم؟»، «‏همین ارزون شدن نفت رو می‌بینید، فردا به‌خاطرش همه چی یه بار دیگه گرون میشه»، «‏حاضرم شرط ببندم هنوز یک عده هستند که فکر می‌کنند ‎نفت با بشکه صادر می‌شه»، «‏یه جوری تخصصی از کارشناس جوجه یه روزه شیفت کردین روی نفت که مخازن نفت دریای شمال برگاش ریخت.»، «دوستان زرنگ و جذابی که زنگ میزنین میخواین از بورس انرژی نفت بخرین، آقااااا فقط حقوقیا میتونن تو بورس انرژی خرید کنن ول کنین سر جدتون»، «‏باور می‌کردید روزی فروشنده ‎نفت به خریدار پول پرداخت کند؟»، «نفت وست تگزاس به‌دلیل پر شدن مخازن نگهداری نفت، دیشب تا منفی ۳۰ دلار هم فروش رفته.
در دوران ‎کرونا عجیب‌ترینهای دوران زندگی‌تان را می‌توانید ببینید.»، «‏قبل از اینکه تحلیل‌های روشنگرانه‌تون رو درباره ‎قیمت نفت بگید، فقط بگم «بشکه» واحد حجمه و برابر ۱۵۹ لیتره بنا به دلایل تاریخی قیمت نفت رو به بشکه میگن در ضمن کسی با بشکه نفت جابه‌جا نمی‌کنه‌، جنسش هم فلزی و...نیست، الان قیمت بشکه خالی رو هم نمی‌دونم... حالا تحلیل‌تون رو بفرمایید»، «‏منتظر لایوهای اینستاگرامی‌تون با موضوع نفت هم هستیم.»، «‏مکالمه دو تا دلال در بازار جهانی نفت: +داداش نفت چنده؟ -الان یا الان؟»، «‏فک کن چند میلیون سال زیر خاک بمونی و تبدیل به نفت بشی آخر یه ویروس زپرتی بیاد، تبدیلت کنه به هیچ! این ‎کرونای لعنتی حتی زحمات دایناسورا رو هم به باد داد»، از «هر ایرانی یک کارشناس ‎بورس» سوییچ می‌شیم به «هر ایرانی یک کارشناس ‎نفت»، «‏قیمت نفت به ما این‌رو فهموند، که ‎اوپک مثل قبل نقش تعیین‌کننده در قیمت نفت بازی نمیکنه. صرفاً ‎عرضه و تقاضا است که قیمت واقعی و آخر نفت رو مشخص میکنه.»، «‏بیش از یک قرن اقتصاد جهان ‎نفت سوزاند حالا نوبت نفت است که اقتصاد جهان را بسوزاند»، «‏معتقدم ارزان شدن ‎نفت امریکا، فرصت‌های بسیاری را برایمان خلق می‌کند؛الان بهترین زمان برای کمک به تولید مشتقات نفتی در جهت جهش تولید است. بهترین زمان برای جلوگیری قاطعانه از عرضه نفتِ خارج از شبکه و قاچاق و احیای اقتصاد مقاومتی‌ است، بهترین زمان برای خلقِ واقعی اقتصاد بدون نفت!»، «‏وقتی قیمت ‎نفت بالا می‌رود، قیمت بقیه کالاها به بهانه قیمت بالاتر انرژی بالا می‌روند... آیا با سقوط قیمت نفت، قیمت کالاها در جهان کاهش می‌یابد، یا قیمت‌ها بیشتر می‌شوند؟ مثلاً پراید».