گروه ایران زمین/   دو گانه خیر و شر همیشه هست، چه در خوشی‌ها و چه در تلخی‌ها، کرونا ناشناخته و مرموز است، دارو ندارد، رفتارش هنوز قابل پیش‌بینی نیست و همین ترس را بیشتر می‌کند، فرصت طلبی کاسبکاران ترس و کمبود که ماسک و مایع ضد عفونی و دستکش و... انبار و احتکار می‌کنند این ترس را با ناامیدی و اندوه توأم می‌کند، به خود می‌گویی چه می‌شود و به کجا می‌رویم؟ انسانیت و مسلمانی کجا رفته و ایرانی کجاست؟ سیل آدم‌های ابن الوقتی هم که در این روزهای اضطراب و اضطرار راه گیلان و مازندرانی را در پیش گرفته‌اند که اسیر درمان درد خویش است، کامت را تلخ تر می‌کند و اندوهت را بیشتر! می‌خواهند در جوار رنج و اندوه میزبان، خیمه خوشی و راحت طلبی خود را برپا کنند؟ آخر مگر می‌شود؟ همه اینها که باهم جمع شود، هدف #کرونا را شکست -می‌دهیم دور و دورتر به‌نظر می‌آید. چگونه می‌توان این دشمن مرموز و ناشناخته را شکست داد، در حالی که ما قبل از آن، از برخی خُلق و خوهای نامناسب  خود شکست خورده‌ایم؟ اما روزهای کرونایی ما با این تصویرها تمام نمی‌شود، در این روزها پرستاران و پزشکانی هستند که همچون شمع بر بالین بیماران می‌سوزند تا تمام شوند، قید بازنشستگی‌شان را، قید مرخصی‌ها و... را زده‌اند و 24 ساعته در حفاظ عذاب آور گان و دستکش و ماسک و حفاظ صورت- اگر باشد!- در بخش‌های عفونی روز را به شب می‌رسانند و شب را به صبح! جان باختگان پزشک و پرستار در این روزها چند نفر شده‌اند، 25 نفر؟ 20 نفر؟ معلوم نیست عددهای کرونا هر روز تغییر می‌کند و قید رسمی و غیررسمی را همیشه دارد اما این شهدا جایگاه خدمتگزاران حوزه سلامت را به اوج برده‌اند، اما بازهم روزهای کرونایی ما با این تصاویر تمام نمی‌شود، می‌توانی در این روزها ایثار کنی اما پزشک و پرستار نباشی؛ مثل مجمع خیرین سلامت گیلان که کمک‌های آنان کارکنان بیمارستان رازی گیلان را دلگرم کرده‌اند و دلخوش که در این میدان دشوار تنها نیستند.

نفس کشیدن با کمک خیرین
رئیس بیمارستان رازی رشت با قدردانی از فعالیت‌های خیرین می‌گوید: ۲۸دستگاه کمک تنفسی از سوی خیرین «مجمع خیرین سلامت گیلان» به بیمارستان رازی رشت اهدا شد.
دکتر سیامک ریماز می‌افزاید:با ورود خیرین به چرخه تأمین تجهیزات پزشکی، درمانی و حفاظت فردی برای این بیمارستان کار بزرگی انجام شده است.
وی می‌افزاید: این تعداد دستگاه کمک تنفسی با دو نوع سی پپ CPAP و بای پپ BIPAP توسط مجمع خیرین سلامت گیلان اهدا شد که از این تعداد ۱۶ دستگاه توسط خانواده دکتر نوید «از دستیاران رشته جراحی عمومی بیمارستان رازی رشت» به بیمارستان تقدیم شده است.
رئیس بیمارستان رازی رشت در ادامه با اشاره به سایر اقدمات خیرین برای کمک به این بیمارستان می‌گوید: قرار است یک دستگاه کاردیوگرافی به این بیمارستان اهدا شود، اهدا دستگاه فلومتر اکسیژن و آمبولانس بیمار یاب از دیگر کمک هایی است که خیرین به این بیمارستان کرده‌اند و در روزهای آینده تحویل می‌شود.
او همچنین اضافه می‌کند: از ابتدای انتشار ویروس کرونا در گیلان در ۲۰روز گذشته ناهار پرسنل درمانی و کادر پرستاری بیمارستان رازی توسط خیرین تقبل شده که این مهم موجب افزایش روحیه پرسنل و تیم درمانی شده است.
دکترحسن بهبودی، رئیس هیأت مدیره انجمن خیرین سلامت استان گیلان در گفت‌و‌گو با «ایران» می‌گوید: با توجه به افزایش بیماران کرونایی، کادر درمان استان نیاز مبرم به تجهیزات و لوازم بهداشتی دارند. خوشبختانه با کمک خیرین تاکنون اقدامات خوبی انجام شده است. بیشتر کمک‌ها از سوی خیرین در زمینه تهیه و خریداری دستگاه‌های کمک تنفسی، مونیتورینگ قلب و ریه؛ لباس‌های ویژه(گان) برای پرستاران بخش کرونایی، دست کش‌های یکبار مصرف و ماسک بوده و همچنان این کمک‌ها روبه افزایش است.
رئیس هیأت مدیره انجمن خیرین سلامت استان گیلان تهیه آب معدنی؛ غذای گرم؛ کیسه زباله و... را ازدیگر کمک‌های خیرین عنوان کرده و می‌افزاید: بیشتر کمک‌ها هم به‌صورت نقدی انجام می‌شود و هم به‌صورت تهیه کالا اما از خیرین تقاضا داریم به شماره حساب‌هایی که اعلام می‌شود کمک‌ها را نقدی واریز کنند تا بهتر بتوانیم نیازهای بیمارستان‌های استان را برطرف کنیم. اینکه تأکید می‌کنم کمک‌ها نقدی باشد به این دلیل است که ما با بیمارستان‌های استان که مشغول خدمات‌رسانی هستند در تماس هستیم و نیاز‌های آنان از طریق رئیس بیمارستان به ما اطلاع داده می‌شود و بسته به نیازشان لوازم ضروری برایشان تهیه می‌شود.
دکتر بهبودی با اشاره به اینکه مقر انجمن ما در بخش معاونت فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی استان به نشانی خیابان شریعتی، زیرکوچه و بیمارستان رازی رشت است، ادامه می‌دهد: تهیه برانکارد برقی برای جابه‌جایی سریع‌تر بیماران در بخش‌های مختلف بیمارستان‌ها، دستگاه رادیولوژی دیجیتال برای بیمارستان رازی و نصب 16 دستگاه کمک تنفسی مصنوعی در این بیمارستان از دیگر خدمات و کمک‌های خیرین بوده است. همچنین روزی 200 پرس غذای گرم به‌همراه آب معدنی، ماسک و لباس‌های یکبار مصرف هم برای بیماران کرونایی و پرسنل بیمارستان تهیه می‌کنیم.
وی که عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی استان گیلان است نیز، می‌افزاید: در صورت افزایش کمک خیرین می‌توانیم به بیمارستان‌ها در دیگر شهرستان‌های استان نیز خدمات‌رسانی داشته باشیم. خیرین مطمئن باشند که کمک هایشان از طریق این انجمن به بیمارستان‌ها ارسال خواهد شد.

اول نیاز سنجی بعد کمک
دکتر کیانوش کوچکی‌نژاد، از خیرینی است که کمک‌های زیادی کرده است، او درباره نحوه کمک‌رسانی‌اش می‌گوید: کمک‌های ما بعداز نیازسنجی در بیمارستان‌ها بنابر اینکه به چه لوازمی نیاز دارند، شروع می‌شود. بعداز اعلام اقدام به تهیه اجناس و لوازم مورد نیاز می‌کنیم. حتی برای بیمارستان‌های سیار و صحرایی که در این راستا فعالیت می‌کنند هم لوازم خریداری می‌کنیم و در اختیارشان قرار می‌دهیم. بیشتر کمک‌ها برای تهیه لباس‌های ویژه (گان) برای پرستاران بخش کرونایی بوده است.
 این خیر گیلانی، تصریح می‌کند: گروه‌های مردمی هم به‌عناوین مختلف خیلی کمک می‌کنند و کمک هایشان به دیگر شهرستان‌های استان هم می‌باشد. در حال حاضر 50 نفر خیاط روزانه برای تهیه گان  پرسنل بخش درمان بیماران کرونایی مشغول دوخت و دوز هستند. البته پارچه‌هایی هم که برای این لباس‌ها تهیه شده با کمک خیرین بوده است.
 به‌گفته وی روزانه یک هزار دست «گان» از سوی این خیاطان خیر برای پزشکان و پرستاران دوخته می‌شود. همچنین تعدادی از میوه فروشان هم برای کمک به بیمارستان‌ها روزانه مقادیر زیادی میوه به بیمارستان‌ها ارسال می‌کنند تا کمکی هم به پرسنل زحمت کشی که شبانه روز مشغول خدمات‌رسانی به بیماران کرونایی هستند؛ کرده باشند.
دکتر کوچکی‌نژاد که مدیرعامل مجمع خیرین سلامت استان نیز هست، خاطرنشان می‌کند: از دیگر همکارانم که در این زمینه فعالیت می‌کنند تقاضا دارم کمک هایشان به‌طور نقدی باشد تا طبق نیاز بیمارستان‌ها لوازم و دیگر تجهیزات تهیه و خریداری شود.
کارخانه‌ای که شد تولیدی ماسک رایگان
یکی از خیرین مازندرانی که نمی‌خواهد نامش نوشته شود می‌گوید: من معمولاً در ساخت مدرسه فعالیت می‌کردم ولی در شرایط کنونی وظیفه خود دیدم که به کمک ایثارگران بخش درمانی بشتابم. وی با تجهیز یکی از سوله‌های کارخانه‌اش به چندین دستگاه خیاطی صنعتی از کارگران و همسران کارگرانی که با فن خیاطی آشنا هستند کمک گرفته و در حال حاضر روزی یک هزار ماسک و گان تهیه می‌کند و به‌صورت رایگان در اختیار هلال احمر قرار می‌دهد. این خیر مازندرانی تصریح می‌کند: البته برای تهیه مواد اولیه با مشکلاتی روبه‌رو هستیم که امیدواریم با کمک سازمان صنعت استان مرتفع شود، وی می‌افزاید: در حال حاضر کادر پزشکی استان از جان خود گذشته و به کمک بیمارانی شتافته که حتی امیدی به زنده ماندنشان ندارند پس وظیفه هر کدام از ما است که هر کاری ولو ناچیز از دستمان بر می‌آید انجام دهیم تا در مرحله اول این عزیزان از کرونا مصون بمانند و سپس بتوانند از درد و رنج بیماران بکاهند.
محمد نصیری رئیس ساز‌مان داوطلبان هلال احمر هم به «ایران» می‌گوید: با ورود ویروس کرونا به کشور از یک سو با فراخوانی که جمعیت هلال احمر داد تاکنون بیش از ۴ میلیارد تومان از پول‌های خرد مردم جمع‌آوری شده است. از سوی دیگر خیرانی که همیشه در حوادث در کنار مردم هستند و خوشبختانه تمکن مالی خوبی هم دارند در این روزها سنگ تمام گذشته‌اند. وی با اشاره به اینکه هر ساعت برمیزان این کمک‌ها افزوده می‌شود تأکید می‌کند: تنها در یک مورد ۱۷ مؤسسه خیریه کشوری که در همه استان‌ها از جمله گیلان و مازندران هم شعبه دارند کمک‌های میلیاردی‌شان را یک کاسه کرده‌اند.
وی خاطرنشان می‌کند: با کمک ngo‌های سلامت این پول‌ها جمع‌آوری شده و در طرح‌های متعدد بخش پزشکی در حال هزینه شدن است. درخواست خیران هزینه کرد این پول‌ها در وهله اول برای امر پیشگیری کارکنان مراکز درمانی جهت تهیه گان، ماسک محافظ بهداشتی صورت و سپس برای مردمی است که توان خرید اینگونه وسایل را ندارند. نصیری توضیح می‌دهد : علاوه بر در اختیار قرار دادن اقلام مورد نیاز برای پیشگیری در مراکز درمانی تعداد قابل توجهی ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی‌کننده از طریق خیران در اختیار افراد کم برخوردار، کارتن خواب‌ها و زباله گردها در همه استان‌ها قرار گرفته است.
وی همچنین می‌افزاید: هلال احمر از روز گذشته کارگاه‌های دوخت چادر امدادی را متوقف کرده و در این کارگاه‌ها در حال دوخت ماسک و گان است که با پشتیبانی خیران این مهم می‌تواند سرعت بگیرد.
این تصویرهای روشن تمام نشدنی در این روزها و لحظه‌های تلخ است که امید را در دلمان زنده می‌کند و اشک شوق را از گونه‌ها جاری می‌سازد. فریادی ریشه در باوری عمیق در ذهنمان می‌پیچد؛ #ما کرونا را شکست- می دهیم.

مرجان قندی
 خبرنگار
سال 98 به آخرین پنجشنبه سال نزدیک می‌شود، پنجشنبه‌ای که همه ساله گلزارهای شهدا حال و هوایی دیگر پیدا می‌کنند. امسال شرایط متفاوت از سال‌های قبل است. خیلی از خانواده‌ها تصمیم گرفته‌اند تا این دیدار را به زمان مناسب و شرایط مساعدتری موکول کنند. اما این موضوع باعث نمی‌شود تا هیچ‌کس از یاد این عزیزان غافل شود. خیلی‌ها دوست دارند دقایق پایانی سال را با یاد شهدای گلگون کفن بگذرانند. پدران و مادران، همسران و فرزندانی که عکس شهید عزیزشان را کنار قرآن، گل و سبزه و هفت سینی که چیده‌اند می‌گذارند و خاطرات را با دیگر اعضای خانواده مرور می‌کنند. به گفته خانواده‌های شهدا؛ آنها بعد از گذشت 3 دهه همه با هم آشنا هستند و هر سال در پنجشنبه آخر سال باهم در گلزار شهدا دید و بازدید دارند. اما امسال با توجه به شرایط پیش آمده ناشی از خطر ابتلا به ویروس کرونا خانواده شهدا تصمیم دارند تا این دید وبازدید را به وقت دیگری موکول کنند و تلفنی باهم در ارتباط باشند. مادران شهدا همواره به‌عنوان نمادهای ایثار، گذشت و الگوهای صبر برای سایر افراد جامعه محسوب می‌شوند. آنها در این روزها با مرور خاطرات و بازگو کردن آنها برای اطرافیان از دلتنگی‌شان می‌کاهند. در ادامه با چند نفر از مادران و همسران شهدا گفت‌و‌گویی انجام داده‌ایم تا با حس و حال این روزهای آنان همراه باشیم.
اولین دورهمی سال نو با یاد شهید
معصومه عبدی مادر شهید رحیم احدزاده است. او صحبت‌هایش را از خاطرات روزهای پر تب و تاب انقلاب اسلامی شروع می‌کند. روزی که همسر و پسرش با هم به پادگان عشرت آباد رفته بودند؛ اما در آن مدت که آنجا بودند به‌دلیل جمعیت زیاد همسر و پسرش همدیگر را گم می‌کنند. بعد از مدتی بی‌خبری همسرشان برمی گردد، اما از پسرش همچنان خبری نیست؛ تا آنکه بعد از جست و جو‌های بسیار خبر شهادت پسرش را در حوادث 22 بهمن سال 57 به او می‌دهند.
مادر شهید احدزاده با بغضی که از صدایش پیداست، می‌گوید: «زمانی که پسرم شهید شد فقط چند روز مانده بود که هجده ساله شود. بچه خیلی مهربانی بود، هر سال عید برایش لباس نو می‌گرفتیم اما هیچ وقت آنها را در مدرسه نمی‌پوشید. می‌گفتیم چرا لباس نو نمی‌پوشی؟ می‌گفت همه دوستانم لباس نو ندارند، من هم نمی‌پوشم.»
از او درباره حال و هوای خانه‌شان در روزهای پایانی سال می‌پرسم که می‌گوید:«من سه دختر و دو پسر دارم که رحیمم شهید شد. همیشه سال تحویل همراه فرزندان و نوه هایم به بهشت زهرا می‌رویم تا در کنار رحیم و دوستانش و خانواده هایشان باشیم. با خودمان چند شاخه گل و یک سبزه و وسایل ساده پذیرایی می‌بریم و اولین دورهمی خانواده را معمولاً آنجا برگزار می‌کنیم و با مرور خاطرات قدیم یاد آن روزها را دوباره زنده می‌کنیم؛ امسال اما دورهمی و خیرات و رفتن بر سر مزار را دیرتر برگزار می‌کنیم تا در فرصتی مناسب با خیال راحت بر سر مزار پسرم برویم.»
«روز شهید» برای ما عید است
فروغ منهی مادر شهیدان خالقی پوراست. اوعلاوه بر تقدیم سه فرزند خود، افتخار همسری جانباز مرحوم حاج محمود خالقی‌پور را هم دارد.
به گفته مادرشهیدان خالقی‌پور، اولین شهید این خانواده، شهید داوود خالقی‌پور، متولد 1344 است که در سال1362 در عملیات خیبردر جزیره مجنون به فیض شهادت نائل آمد، دو شهید دیگر این خانواده نیز رسول و علیرضا متولدین 1346 و 1350 بودند که به طور همزمان در سال1367 در منطقه شلمچه، عملیات پاسگاه زید، که همزمان با عملیات مرصاد در جنوب کشور انجام شد، در آغوش یکدیگر به فیض شهادت نائل آمدند.
وقتی از او می‌خواهم تا درباره حس و حال روزهای پایانی سال و فرزندان شهیدش صحبت کند با رویی گشاده استقبال می‌کند و می‌گوید: «من و بچه هایم 23 سال در کنار هم زندگی کردیم اما الان 36 سال می‌شود که من فقط و فقط هر روز با خاطره هایشان زندگی می‌کنم. طی 8 سال دفاع مقدس هیچ وقت نبود که من سفره‌ای پهن کنم که همه با هم دورش جمع باشیم، همیشه یکی یا دوتا و این آخری‌ها دیگر مردی در خانه‌مان نبود با این موقعیت خدا به ما عنایت کرد و همیشه در کنار انقلاب‌مان بودیم.»
مادر شهیدان خالقی‌پور از رسم و رسوم خانه‌شان برای استقبال از سال نو این‌طور می‌گوید: «هر سال 22 اسفند مصادف با «روز شهید» برای ما خانواده‌های شهدا روز عید محسوب می‌شود. من همیشه برای این روز از یکی دو روز قبل همه چیز را آماده می‌گذارم که به بهشت زهرا پیش بچه‌ها بروم. قدیم ترها سبزه را خودم سبز می‌کردم اما چند سالی می‌شود که 3 سبزه می‌خرم و چیزهایی که داخل هفت سین می‌گذارند مثل شیرینی و میوه و پرچم ایران و قرآن را با خودم می‌برم. صبح اگر بچه‌ها کسی بود با ماشین می‌رویم اگر نبودند با اتوبوس و تاکسی می‌روم. بعضی وقت‌ها خودم می‌روم تا بچه‌ها بیایند، چون مادرها برای دیدار با فرزندانشان هول هستند! بچه‌ها می‌خواهند یک ساعت بیایند بنشینند وبرگردند اما من دلم می‌خواهد صبح بروم تا ظهر آنجا باشم. وقتی می‌رسم اول اتاقک بالای مزار‌شان را تمیز می‌کنم، پرچم ایران را روی مزارشان می‌اندازم و چیزهایی که با خودم بردم می چینم. بعد هم دعا می‌خوانم و با آنها درددل می‌کنم.»
او با مهربانی که در لحن صدایش وجود دارد صحبت‌هایش را اینگونه ادامه می‌دهد:«پنجشنبه آخر هر سال در بهشت زهرا(س) صفایی وجود دارد که در روزهای دیگر نیست. هر مادری برای بچه خودش آنجا برنامه‌ای دارد. هرکس می‌آید ساعتی کنار مزار عزیزش می‌نشیند. همه با خود خیرات و وسایل پذیرایی آورده‌اند. انگار اصل عید دیدنی ما آنجاست. بعد 35 سال مثل همسایه و فامیل شدیم برای هم. با هم سلام و علیک می‌کنیم از احوالات هم می‌پرسیم. همیشه مردم در تشییع پیکر شهدا کنارمان بودند و ما را که می‌بینند دلداری می‌دهند، با ما یاری  وهمدردی می‌کنند و این از همه دنیا برای من با ارزش‌تر است که مردمی به این خوبی داریم. امسال باید با مراعات بیشتر به دیدار فرزندانم بروم و تغییراتی در مراسم هر ساله داشته باشم.»
آرامش دل با خواندن فاتحه و یاد شهدا
فاطمه نعمتی جوکار همسر شهید محمد قیصری است. شهید محمد قیصری در بمباران هوایی سال 64 تهران شهید شد و همان‌طور که در وصیت نامه‌اش خواسته بود در گلزار شهدای قم به خاک سپرده شد.همسر شهید چند سالی است در تهران زندگی می‌کند. او درباره ویژگی‌های شهید قیصری می‌گوید: «من با شهید 7 سال زندگی مشترک داشتیم. همسرم خیلی انسان مقید و مذهبی بود و به یک رسم‌هایی اعتقاد زیادی داشت. همیشه همه را دور سفره هفت سین جمع می‌کرد و دعای تحویل سال می‌خواند بعد هم پول‌های نو را بین صفحات قرآن می‌گذاشت و به همه عیدی می‌داد. من خودم هم همچنان همین کار را می‌کنم. وقتی دعای تحویل سال را می‌خوانم برای همه مؤمنین دعا می‌کنم که انشاءالله خدا خودش به داد همه‌مان برسد. بعد هم از بین صفحات قرآن دشت سال نو به بچه‌ها و نوه هایم می‌دهم.»همسر شهید قیصری ادامه می‌دهد:«پسر و دخترم تهران پیش من نیستند و معمولاً من خودم به قم می‌روم. ممکن است اما امسال برای پنجشنبه آخر سال یا سال تحویل نتوانم آنجا باشم، اما در اولین فرصت مناسب حتماً می‌روم و معتقدم خواندن فاتحه برای اسیران خاک آرامش دل انسان را به همراه دارد و از سوی دیگر دلتنگی را می‌کاهد.»خوشبختانه ما ایرانی‌ها رسوم خاصی داریم که پشت سرهرکدام فلسفه‌ای وجود دارد و یکی از این رسوم پنجشنبه آخر سال است که با توجه به احترامی که مردم برای ارواح و نیاکانشان بخصوص شهدا قائل هستند آن را بخوبی برگزار می‌کنند. خوب است امسال باتوجه به شرایط موجود همگی در خانه هایمان به یاد شهدا و تمامی اهل قبورباشیم وبرای آنان از راه دور فاتحه‌ای بخوانیم و نثار روحشان کنیم.